Morgunblaðið - 05.11.2000, Síða 36

Morgunblaðið - 05.11.2000, Síða 36
16 SUNNUDAGUR 5. NÓVEMBER 2000 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ t Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og systir, UNNUR SIGURÐARDÓTTIR frá Bolungarvík, Hagamel 31, Reykjavík, sem lést á Landspítala Vífilsstöðum mánudag- inn 30. október, verður jarðsungin frá Neskirkju þriðjudaginn 7. nóvember kl. 10.30. Blóm vinsamlegast afþökkuð, en bent er á Astmafélagið, sími 552 2153 og Landssamtök hjartasjúklinga, sími 552 5744. Sifjurður Viggó Kristjánsson, Svanhildur Svavarsdóttir, Kristján Sigurðsson, Inga Valsdóttir, Svandís Unnur Sigurðardóttir og systkini. t Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda- móðir, amma og langamma, ELÍN J. CHRISTENSEN, Móaflöt 8, Garðabæ, lést á Landspítala Vífilsstöðum þriðjudaginn 24. október. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Sérstakar þakkir til heimahlynningar Krabbameinsfélagsins og til starfs- fólks lungnadeildar Landspítala Vífilsstöðum. Halldór Christensen, Jón Jóhannes Christensen, Þorsteinn Christensen, Rannveig H. Christensen, Guðlaug Margrét Christensen, Lárus Christensen, Halldór Magnús Christensen, Sigríður Guðlaug Christensen, Freyja Kjartansdóttir, Víglundur Rúnar Jónsson, Óskar Arnar Hilmarsson, Shabana Zaman, Guðríður Anna Sveinsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við and- lát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, HALLDÓRS JÓNSSONAR, Grettisgötu 12, Reykjavík. Hrafnhildur Stella Eyjólfsdóttir, Guðmundína Margrét Sigurðardóttir, Eyjólfur Júlíus Sigurðsson, Margrét Hjálmarsdóttir, Sigurrós Halldórsdóttir, Helgi Eyvinds, Hulda Guðbjörg Halldórsdóttir, Magnús Guðmundsson, Hjördís Rósa Halldórsdóttir, Jón Atli Brynjólfsson, barnabörn og barnabarnabörn. + Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför okkar ástkæru, BORGHILDAR ÞORLEIFSDÓTTUR, Bláskógum 11, Hveragerði. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sjúkra- húss Suðurlands. Steinar Logi Hilmarsson, Elsa Busk, barnabörn og systkini hinnar látnu. + Ástkær móðir okkar, INGUNN EINARSDÓTTIR frá Drangsnesi, lést á heimili sínu, Fellsási 7, Mosfellsbæ, föstudaginn 3. nóveber síðastliðinn. Kolbrún Guðjónsdóttir, Daði Guðjónsson, Erna Guðjónsdóttir, Jóhann Guðjónsson, Guðrtður Guðjónsdóttir, Þórey Guðmundsdóttir, Bendt Pedersen, Kristín Gunnarsdóttir, Ingimundur Hilmarsson, Rakel Gunnarsdóttir, Skarphéðinn Jónsson, Jón Erlingsson. BJARNHEIÐUR GISS URARDÓTTIR + Bjarnheiður Gissurardóttir fæddist í Byggðar- horni í Flóa 29. nóv- ember 1913. Hún Iést 24. október sl. For- eldrar hennar voru Ingibjörg Sigurðar- dóttir frá Langholti í Hraungerðishreppi og Gissur Gunnars- son frá Byggðar- horni. Gissur og Ingi- björg eignuðust 16 börn sem öll náðu fullorðinsaldri og urðu 14 þeirra langlíf. Eftirlifandi systkini Bjarnheiðar eru Þómý og Geir en látin eru: Margrét Ingibjörg, Gunnar, Sigurður, Jón, Óskar, Margrét, Sigurður Ágúst, Vigdís, Stefanía, Helga, Ólafur, Kjartan og Sigurður Kristján. Bjarnheiður ólst upp í Byggð- arhorni. Sem ung stúlka fluttist hún til Reykjavíkur og lærði klæðskerasaum hjá Andrési. Starfaði hún við fatasaum mestan hluta ævi sinnar. Bjarnheiður giftist eftirlifandi eiginmanni sín- um Gísla Ólafssyni, fyrrv. fulltrúa hjá Tollsfjóraembættinu í Reykja- vík. Bjuggu þau fyrst í Hafnar- firði en byggðu hús í Garðabæ árið 1954 og bjuggu þar alla tíð síðan. Þau eignuðust tvær dætur: 1) Sig- rún, f. 1944, skóla- stjóri Flataskóla í Garðabæ. Hún er gift dr. Guðjóni Magnússyni, lækni og rektor Norræna heilbrigðisháskólans í Gautaborg. Synir þeirra eru: Arnar Þór, f. 1970, læknir. Sambýliskona Ás- laug Arnadóttir lögfræðingur; tvíburamir f. 1972, Halldór Fann- ar, eðlisfræðingur, og Heiðar Már, hagfræðingur, kvæntur Sig- ríði Sól Björnsdóttur, viðskipta- fræðingi, og eiga þau soninn Orra, f. 2000. 2) Hjördís f. 1948, meinatæknir. Hún er gift Gylfa Garðarssyni, lyfsala, og reka þau saman Akra- nes Apótek. Þeirra börn eru Magnús Öm, f. 1974, kerfisfræð- ingur, og Valgerður, f. 1977, líf- fræðinemi. Útför Bjarnheiðar fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ mánu- daginn 6. nóvember kl. 15. Bjarnheiður Gissurardóttir er lát- in, tæplega 87 ára að aldri. Þrátt fyrir tiltölulega háan aldur voru þeir nánustu ekki viðbúnir þeg- ar kallið kom og þrátt fyrir að vera langþjáð af ýmsum langvinnum sjúkdómum var Bjarnheiður lífsglöð og jákvæð fram undir það síðasta. Hún var að eðlisfari ákaílega félags- lynd, sóttist eftir og naut samveru við annað fólk, glaðlynd, áhugasöm um menn og málefni og jafnan hrók- ur alls fagnaðar. Það að ástvinir voru óviðbúnir þegar hún kvaddi undir- strikar það mikilvæga hlutverk sem hún gegndi í lífi þeirra. Jafnframt er það merki um þá miklu virðingu og ástúð sem hún hafði áunnið sér. Bjarnheiður var ættuð frá Byggð- arhomi í Flóa, ein 16 systkina, sjö systur og níu bræður. Syskinin eiga margt sammerkt, m.a. eru þau lífs- glatt og gott söngfólk. Annað vel- þekkt einkenni er sérkennilegur hár, gjallandi og smitandi hlátur sem ein- kennir Byggðarhornsfólkið og af- komendur þeirra. Af systkinum Bjarnheiðar eru nú einungis tvö á lífi, Þórný, sem er eldri og Geir, sem er yngri. Bjamheiður fór ung suður til höf- uðborgarinnar. Var í fyrstu í vist á heldri manna heimili en fór síðan að starfa á saumastofu hjá Andrési sem var ein sú stærsta á sínu sviði á þeim tíma. Lærði hún klæðskerasaum sem átti eftir að verða stór þáttur í hennar starfi í marga áratugi. Var Bjamheiður vinsæl fyrir vandaðan saumskap sem hún stundaði mest heima. Fylgdist hún með því nýjasta í tískuheiminum með því að kaupa tískublöð og útfæra á sinn hátt í nýj- um fatnaði sem hún sérsaumaði fyrir sína viðskiptavini. Hef ég heyrt að vel hafi verið af hennar handverki látið. Snemma eftir að hún fluttist til höfuðborgarinnar kynntist Bjarn- heiður mannsefninu, Gísla Ólafssyni, sem þá var tiltölulega nýútskrifaður úr Verzlunarskóla Islands. Gísli var úr Hafnarfirðinum. Fluttust þau þangað og byggðu við hús það sem foreldrar Gísla áttu. Þeim fæddust tvær dætur, Sigrún, skólastjóri í Garðabæ, eiginmaður Guðjón Magn- ússon læknir, og Hjördís, meina- tæknir og verslunarstjóri í Akranes apóteki, eiginmaður Gylfi Garðars- son lyfsali. Bjarnheiður hafði snemma mikinn metnað fyrir hönd dætranna. Hún hafði góðan skilning á gildi menntun- ar. Var ekkert til sparað til að gera kost þeirra sem bestan, bæði í skóla- göngu og öðru námi. Tónlistar- og ballettnám auk tungumálanáms dætranna erlendis var fyrst og fremst hennar afrek með aukavinnu og atorku. Árið 1954 fengu þau Bjarnheiður og Gísli út- hlutað ræktunarlandi í þeim hluta Garðabæjar sem nú heitir Ásar. Byggðu þau þar hús sem fékk heitið Hátún. Síðar lét Gísli af hendi lóðii- úr landinu og fengu þau þá góða nágranna, fyrst Hadda og Heiðu sem voru vinir frá fomu fari og síðar Bjarna og Díu. Góður kunningsskap- ur og vinátta hefur einkennt sam- skipti grannanna í Ásunum og gerði Bjarnheiður sér ávallt far um að rækta þá vináttu. Enn síðar, 1981, byggðum við Sigrún svo hús við hliðina á þeim Bjarnheiði og Gísla. Hefur af skiljan- legum ástæðum verið mikill sam- gangur milli okkar og þeirra. Ekki síst nutu synir okkar, Arnar, Halldór og Heiðar, góðs af sem þykir afar vænt um ömmu sína sem gaf þeim svo mikið. Með sama hætti var Bjarnheiður mikilvæg Magnúsi og Valgerði, börnum Hjördísar og Gylfa. Heimsótti Bjarnheiður dætur sín- ar og fjölskyldur þeirra margsinnis er þær bjuggu erlendis og fór auk þess með þeim í lengri ferðalög til annarra landa og hafði gaman af. Bjarnheiður lagði alla tíð mikla áherslu á gildi hreyfingar fyrir vel- líðan og góða heilsu ekki síður en hollan mat með ríkulegu grænmeti. Var hún þar svo sannarlega á undan sínum tíma. Á áttræðisaldri dreif hún sig á sundnámskeið til að læra skriðsund! Þegar hún var spurð af hverju hún væri að þessu var svarið: „Þið skuluð bara læra sjálf að synda almenni- lega, annars lendið þið hjá mér hin- um megin. Þar mun ég sjá um sund- kennsluna!" Hún lærði á bíl þegar hún var á sextugsaldri, Fór það leynt og var með þeim hætti að hún fékk náfrænku Gísla, Vallý, til að taka sig í tíma „til að sjá hvort hún gæti lært á bíl“ eins og Bjarnheiður sagði sjálf frá. Bjamheiður var vinamörg og vinsæl með afbrigðum. Hún tók virk- an þátt í félagsmálum. Var jafnaðar- manneskja af lífi og sál og lengi virk í Alþýðuflokksfélagi Garðabæjar. Þá tók hún virkan þátt í störfum Kven- félags Garðabæjar sem hún hélt mikið uppá og sótti fundi til hinsta dags. A seinni árum tók hún þátt í fé- lagsstarfi aldraðra í Garðabæ, fór á námskeið til að rifja upp brids en hafði áður spilað félagsvist í áratugi og kom þá oft með verðlaun heim að loknu spilakvöldi. Ef engin voru verðlaunin var oft viðkvæðið „þeir voru svo lélegir karlarnir sem ég lenti á móti sem spilafélögum“. Keppnisskapið vantaði ekki! Áhuginn á að prófa eitthvað nýtt elt- ist síður en svo af henni. Fyrir rúmu ári ók hún, þá 85 ára, snjósleða á Langjökli. Sundlaug Garðabæjar lék stórt hlutverk í lífi hennar. Hún var dug- leg að synda og fékk mikið út úr samskiptum við aðra sundlaugar- gesti og starfsfólk sem varð góðir kunningjar með árunum og afar fúst að veita henni alla þá aðstoð sem hún þurfti. Þau Gísli fóru jafnan saman í laugina sem varð hluti af lífsmunstr- inu en um leið heilsugjafi. Tók Bjarnheiður m.a. þátt í starfi Vatna- liljanna sem er virtur sundklúbbur í Sundlaug Garðabæjar. Þrátt fyrir stutta skólagöngu svo sem títt er með með þá kynslóð sem Bjamheiður var af háði það henni aldrei. Skóli lífsins, góður þroski og eldheitur áhugi á öllu í samtímanum ásamt góðu minni var hennar styrk- ur. Hún hafði oft ákveðnar skoðanir og var vel heima jafnvel svo að lækn- arnir í fjölskyldunni höfðu ekki roð við henni þegar hún fór á flug um sjúkdóma og meðferð og gekk því á gamansaman hátt undir viðurnefn- inu yfirlæknirinn! Tengdamóðir mín, Bjarnheiður Gissurardóttir, skilur eftir sig skarð og er sárt saknað. Horfinn er gleðigjafinn, væntum- þykjan, ástúðin sem var henni svo eðlislæg. Hún náði að lifa að sjá fyrsta lang- ömmubarnið, Orra, fæðast og dafna og veit ég að það var henni mikils virði. Hún gladdist yfir hvað fjölskyldu hennar, dætum og þeirra nánustu farnaðist vel og kallaði það „mikla Guðs gjöf “. Ég veit að ég mæli fyrir hönd allra í fjölskyldunni þegar ég kveð Bjarn- heiði hinstu kveðju, þakka henni fyr- ir allt sem hún var okkur og bið góð- an Guð að varðveita hana. Samúð okkar er með Gísla sem sér á eftir lífsförunaut sem hugsaði vel um hann, ekki síst þegar mest á reyndi með hans eigin heilsu. Guðjón Magnússon. Bjarnheiður Gissurardóttir er lát- in í hárri elli. Það er tæpast viðeig- andi að taka svona til orða því að okkur fannst hún eiginlega aldrei vera gömul - það var bara kennital- an sem upplýsti að hún var farin að nálgast nírætt. Við kynntumst henni þegar við vorum litlar stelpur og urðum skóla- systur og vinkonur Sigrúnar dóttur hennar. Þegar við komum heim til Sigrúnar í þá daga var mamma hennar heima, eins og flestar mömmur í þann tíð, og gaf okkur að drekka eða borða með fasi sem við bárum óttablandna virðingu fyrir. En hún var glaðsinna kona sem hló bæði hátt og hvellt. Til að byrja með var ekki laust við að þessi sérstaki hlátur skyti sjö ára gamalli gestkom- andi hnátu skelk í bringu. Á ungaaldri hafði hún lært til klæðskera og saumaði lengi heima fyrir fólk. Á dæturnar tvær saumaði hún dýrindis kjóla og lét sig ekki muna um að sauma á eins og eina vinkonu í leiðinni. Öðrum störfum, sem hún vann sinnti hún af sama kraftinum, og þegar okkur óx vit og þroski gerðum við okkur grein fyrir hverslags dugnaðarforkur þessi kona var. Hún var félagslynd, fór á efri árum daglega í sund og hafði yndi af að klæða sig vel. Er skemmst að minnast áttatíu ára afmælis henn- ar er hún tók á móti gestum sínum, grönn og spengileg í fagurbláum glæsikjól með barðastóran hatt í stíl. Maður þurfti að láta segja sér tvisv- ar að þetta væri áttræðisafmæli. Við vinkonumar fimm stofnuðum óformlegan saumaklúbb fyrir hart- nær fjörutíu árum. Hann hefur stað- ist tímans tönn og aukið gildi sitt með árunum. Það varð hefð að í hvert sinn sem við hittumst hjá Sig- rúnu kom mamma hennar að heilsa upp á okkur. Það var alltaf gott að hitta hana og finna lífskraftinn sem með henni bjó. Á sinn einstaka hátt var hún þátttakandi í sigrum okkar og sorgum. Hún mundi tímana tvenna, alin upp í sveit í hópi sextán systkina og þurfti fljótt að fara að vinna fyrir sér eins og tíðkaðist hjá hennar kynslóð. í krafti lífsreynslu

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.