Morgunblaðið - 31.12.2000, Blaðsíða 36

MORGUNBLAÐIÐ
i6 SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 2000
Morgunblaðiö/Orri Páll

Andreas ásamt starfsbræðnim sínum frá hinurn menningarborgunum
í lokaveistunni í ráðhúsi Bologna.
Andreas á fullri ferð í eldhúsinu í Locanda del Castello.
^mreasar
-raður j ‘. ^?“ðv*lSfflar-
Italía er land lífsnautna. Menn gera
vel viö sig í mat og drykk. Þaö er því
ekki lítil áskorun fyriríslenskan
matreiöslumeistara aó axla lamb
sitt og silung og stefna skónum
suður á bóginn. Þaó dró þó ekki
kjarkinn úr Andreasi Jacobsen, mat-
reiöslumeistara Bláa lónsins, sem
kynnti íslenska matargerð á Ítalíu á
dögunum. Orri Páll Ormarsson
slóst í för meö Andreasi og skráöi
ferðasöguna.
Andreas Jacobsen færir heiðursgesti kvöldsins, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur borgarstjóra, silung.
I m
**'■ v1'•• . ’OA jf- ‘j
’l % ■ . [-■'' ys -
1 ahI
V, fÆM
f M j' \ V • 'v' Í S'rpM
Vel fór á með Andreasi og eiganda Locanda del Castello.
HONUM brá f
brún, vikapilt-
inum á hótel-
inu góða í Bol-
ogna sem
kennt er við
þrjá öldunga,
þegar hann
tók upp töskuna. Æðar stóðu út úr
hálsi og blóð hljóp í augu. „Hvað
er eiginlega í töskunni, lík?“ hefur
þessi smái og spengilegi piltur
örugglega hugsað. Hefur vísast
ekki komist í hann krappari. Og
það var rétt. Lík var það. Þó ekki
af manneskju. Heldur sauði. Is-
lenska fjallalambið var komið til
Ítalíu.
'„Það var ekki svo flókið að flytja
þetta milli landa. Leigubílstjórarn-
ir supu raunar hveljur og aum-
ingja vikapiltinum var brugðið,"
segir maðurinn með líkið, Andreas
Jacobsen matreiðslumeistari, „en
að öðru leyti gekk þetta eins og í
-sögu.“
130 kíló hafði hann í farteskinu,
þar af vó rauðvínslegið lambið um
35 kíló. Annað eins hafði Andreas
með af heitreyktum silungi úr Út-
ey og svo lax, saltfisk, skyr og
mysu svo eitthvað sé nefnt.
Þjóðlegur, kokkurinn. Til þess
var leikurinn líka gerður - að
kynna Itölum íslenskan mat. Til-
efnið var fundur samtaka menn-
ingarborga Evrópu árið 2000 í
Bologna.
„Flugleiðir voru búnir að sam-
þykkja yfirvigtina frá Keflavík til
Parísar," svo við leyfum Andreasi
að komast að með ferðasöguna aft-
ur. „En ég þurfti að borga dágóða
summu fyrir flutninginn frá París
til Mílanó. Maður má víst ekki
vera með nema tuttugu kíló. Eg
var búinn að búa mig undir ít-
arlega skoðun á Malpenza-flugvelli
í Mílanó. Mönnum yrði örugglega
starsýnt á allt mitt hafurtask. En
þetta vara bara eins og að lenda á
Höfn í Hornafirði, hvergi tollara
að sjá og enginn spurði um vega-
bréf. Eg gekk bara út í rólegheit-
unum.“
Andreas er vanur að ferðast
með matvæli milli landa og hefur
lært á ferðum sínum að vænlegra
er að pakka góssinu niður í töskur
en ekki kassa. Það vekur minni
eftirtekt.
,Jknnars hefði það svo sem ekki
skipt máli. Ég var með vottorð frá
landbúnaðarráðuneytinu. Það er
ekki eins og ég hafi verið að
smygla þessu inni í Iandið. Það
getur aftur á móti sparað tíma að
hafa matinn í töskum. Maður veit
aldrei hvenær maður lendir á úr-
illum tollara. Kollegar mínir frá
hinum menningarborgunum, sem
komu til Italíu á sama tíma, kom-
ust líka í allskonar klandur og
urðu sumir hverjir að skilja mat
eftir. Það náðist þó allt út úr toll-
inum að lokum.“
Andreas segir matnum ekki
verða meint af flandri af þessu
tagi. „Hann kemst í kæli í fiugvél-
inni og svo aftur á hótelinu. Þann-
ig að ef þessu er vel pakkað inn er
engin hætta á ferðum.“
Enginn ofn í eldhúsinu
Andreas hóf leikinn í Mílanó,
þar sem hann bauð upp á saltfisk,
silung, lax, harðfisk og fleira á Is-
landskynningu fyrir ítalska blaða-
menn og fólk sem starfar að ferða-
málum. Var kynningin haldin í
glæsilegu húsi í miðbæ Mílanó.
„Húsið var fínt en mér varð ekki
um sel þegar ég kom inn í eldhúsið
og sá engan ofn. Hélt ég þyrfti að
pönnusteikja allan saltfiskinn. Ofn-
inn reyndist þó vera til staðar. Vel
falinn. Þetta var mjög gaman og
ekki annað á fólki að heyra en það
væri ánægt.“
Frá Mílanó lá leið Andreasar til
Bologna með Eurostar-hraðlest-
inni. Blaðamaður slóst í för með
honum og aðra eins eðalmýkt hef-
ur hann ekki í annan tíma upp-
lifað. Það er greinilega fleira en
fótboltinn sem hefur svæfandi
áhrif á mann þarna syðra. Menn
voru á mörkum meðvitundar á
löngum köflum í hægindastólun-
um.
Líkið góða, laxinn og hitt góð-
gætið fór í farangursgeymslu lest-
arinnar og menn ráku upp stór
augu á lestarpallinum í Bologna
þegar við hófúmst handa við af-
fermingu. Með í för voru Jón
Gunnar Grjetarsson og Viðar Odd-
geirsson af fréttastofu sjónvarps,
með annan eins farangur og Andr-
eas, tæki og tól, og var brugðið á
það ráð að mynda keðju. Taska
rak tösku og fólk horfi felmtri
slegið hvert á annað. Sá ekki fram
á að komast um borð í lestina. En
þolinmæði þrautir vinnur allar.
Vel var tekið á móti matreiðslu-