Skírnir - 01.01.1837, Blaðsíða 71

á allt landið á ári; það er [ió ckki nema pnud á
nlaiin; eða taki [ii5 tvöfaldt; Jiá verða tvö pund
liauda livörjum, og [>aÖ hrökkur ekki lángt; en
[ieir sem gefa fátækliugnum af glöðu geði — þegar
[lað er ekki kalláð fátœkra litsvar sem þeir gefa
— þeir hætta að gefa þegar það (fátækra útsvarið)
er lögleiðt, og segja þá við hvörn fátækliuginn:
jeg er búinn að borga sveitarútsvarið og meiía
má jeg ekki missa.
liauðskjöldur (Rothscliild) liinn ríki, sá er
setið liefir í Lundúnum, dó í sumar er var (28
Júlí) í Frakkafurdu hinni syðri (við Majn) á,kynn-
isferð til bróður síns er þar býr; hann var 5!) ára
gamall, og var lík hans fiutt til Lundúna og jarðað
þar ineð mikilli viðhöfn. Eptir hann komu frain
50 milliónir gyllina. Fjórir af bræðrum hans lifa
eptir: Anselmus í Frakkafurðu, Salómon í Vín,
Karl í Neapcl og Jakob í Farísarborg. Merkis-
kona dó og í Lundúnum í haust er var, það var
Madaina Malíbran, ítölsk að ætt; hún hafði þau
mestu og fegurstu saunghljóð sem menn þekkja
til. Ilún liafði ferðast um mörg lönd og var
allstaðar látið ósköp af henni; í Englandi var
hún seinast og fekk þar 600 pund uin vikuna,
en 20 gíneur tók hún fyrir að sýngja eina vísn;
þótti Uretinn það bfsna dýrt og eru þeir þó ekki
vanir að kvarta um þessháttar.
Af Hollendingnm et fátt að fretta; nábúa-
kriturinn niilli þeirra og Belgja er ekki farinn enn,
þó liafa livönigir hcrbúnað, og má kalla að vel
fari meSan svo er, en uggvænt er að seint mnni
^gróa ura heilt með þeira- [>að lítur svo út, sein