Skírnir - 01.01.1837, Blaðsíða 82

fnnginu eptir [»örfum, [»ó [icssi frestnr liafi vcriS
á enda; þannig ieyfði liaun [>cira líka í vor er
var (17 Apríl) að halda áfram þínginu áð svo
stöddu, áu þess að tiltaka livað lengi; en alit
i einu skipaði liann að slita þinginu (8 Júli'),
og barst Norðraönnura ekki sú skipan fyrrenn
daginn áður, brá þeira rajög í brún við þetta, því
konúngur liafði alltjend leyft þeira að Ijúka af
öllum vandaraálura, en nú var eptir að ákveða
skattgjald og margt fleira viðvíkjandi fjárhag rík-
isins og lögura; korau þeir saman strax um kvöldið,
og kröfðust að sjá aðgjörðir þeirra sem með kon-
úngi eiga að sjá um ríkismálefui Noregs, en það
er Löwenskjöld nokkur, og aðrir tveir sera heita
Holst og Fastíng, og eru í Stokkhólmi. Morguninn
eptir fengu þcir að sjá aðgjörðir þessara fulltrúa
sinna, og var þá það ráð gjört, að senda kontingi
skorinorðt kvörtunarbref, og lögsækja Löwcnskjöhl
fyrir það hann hefði ekki þverneitað þessu ráði
konúngs, en hinum fulltrúunum fanst sú málsbót,
að þeir liöfðu krafist frests af konúngi fyrir alls-
licrjarþíngið, að rainnsta kosti til Júlimánaðar
loka. Siðan var konúngi sendt brefið og kvartað
yfir hvað mikið væri ógjört, og það gjæti verið að
þetta ráð lians yrði ekki heilladrjúgt fyrir Norð-
menn eða Svia; töluðu þeir og ura traust sitt á
^konúngi og ást á lionum sem þeir hefðu alltaf
haft, og vonuðu að liann ekki stofnaði ser og
þeim í vandræði. Konúngur svaraði: að ser þætti
cngin uudur þó þeirn þætti fyrir að slitið væri
þíuginii, en það væri af því þeir findi til þess að
þeir hefðu ekki íiotað tímann scra þeim hcfði