Skírnir - 01.01.1837, Blaðsíða 36

38
eitt sátt; vildi Waadt (Vatt) ekki þýðast það sem
hin vildu; en aS lokunUm lagöist þetta fylki á
eitt meS hinum og sýndu þau þá öll undrunar-
veröt samheldi; var skotið saman fé 1 skaðabætur
lianda þeim sem mistu í við þaÖ að samgaungur
við Frakkland voru tepptar, og fleira var gjört til
að ebla samheldi fylkjanna. Síðan var stefndur
þjóðfundur á ný, og seinast i Október mánuði var
stúngið uppá að rita Frökkum bréf, þess efnis: „að
þeir hefðu ekki ætlað að styggja Frakka í neinu,
og þeir vildu fegnir vera vinir þeirra, enFrakkar
eða sendiboði þeirra hefði meiðt þá í orðum sak-
lausa og væri það ekki rétt gjört, þvi Sveissar
væru einsvel að þvi komnir að ráða stjórn sinni
og aörir, þegar þeir ekki meinuðust við neinu.”
Bréf þetta var lengi umtalsefni á þjóðfundinum,
en þó kom svo að þeir sendu það, tóku Frakkar
það gildt og svo var sú þræta á enda. I Sveiss
hefir, einsog víðar meðal enna |)ýzku þjóða, brydt
á ymsum fráleitum trúarsöfnuðum (Sectæ); mest
hefir samt borið á hinum svonefndu „endurskír-
urum” (Anabaptistæ); segja spámenn þessir (þvi
það eru þeir allir) einsog forðum í Munstér, að
heimsendirinn sé í nánd, þá komi þúsundárarikið
og verði engir nema þeir hluttakandi i sælunni,
því engir séu heilagir nema þeir. Af því þeir
trúa því, að dómsdags sé ekki lángt að bíða, þá
láta þeir ekki hið jarðneska fá mikið á sig og
leyfa mönnum að eiga svo margar konur sem þeir
vilja; sendingu sina og heilagleik sanna þeir með
þvi, að þeir segjast ei.ga ódáinsöl og kunna að
búa til gull. Að spámönnum þessum drífur fjöldi