Skírnir - 01.01.1840, Qupperneq 40

42
og annt um a5 efla velmeígun í landinu. J>ó er
stjórnendura boriö á brin, aÖ almúgjinn verÖi ilt
undan, og er hann þvi ekkji lieldtir alls kostar
ánægður. —Af níleiidum Frakka í ,,Alsír” er það
að seígja, að þær gjeta ekki bldmgast, og eru
Frökkum til eintómrar óhamingju; þvi þeír hafa
látið þar raargar [nisundir maima, og so mikjið
fje, að skjiptir raörgura „miliónura fránka.” Lopz-
lagjið er Frökkum harla óheiluæmt, so að eins margj-
ir látast þar af veikjindum, og firir vopnum lanz-
manna. Abd-el-K'ader heítir höfðíngji Serkja; hann
er rúralega þrítugur að aldri, og var firir 8 árum
síðan maður valdalaus, eun ræður nú ifir öllum
þeím hjeröðum, sem liggja millum sjáfar og Zahara-
eíðimerkur, vestan frá Marocco og austur að Járn-
dirura. þess gjetur Skjirnir í liitt ið fírra, að
Bugeaud, er þá var höfuðsmaður Frakka í „Alsír,”
gjörði sætt við Abd-el-Kader; enn nú rnfuFrakk-
ar sætt þessa í hausti var, er þeír Ijetu sveít
manna fara vestur ura Járndir, og herja á þjóð-
flokku þá, sera Abd-el-Kader Iiefir ifir að ráða.
Sköramu siðar boðaði haiiii þeim ófrið, og æsir
alla Serkji upp i mód Frökkum , og seígir þeim
að trú þeirra sje hin mesta hætta búin; og helzt
sú stirjöld enn. I descrabermánuði í vetur var
so auralega á statt i nílendiiiiiim, að jafnvel þeir
sem bjuggu rjett í kríngum „Alsírs” - borg urðu
að flía inni borgjina, og skjilja eptir eígur sínar ;
þvi Serkjir þutu i flokkura ifir allt landið, og eiddu
það. Enu bráðum fór að rjettast dálitið úr firir
Frökkura ; því þegar ófriðarfregnin barst til Parísar-
borgar, var áliktað að senda skjildi 25 þúsundir