Skírnir - 01.01.1840, Qupperneq 43

ainast þeírra vegna vi5 öðrnm Norðurálfubiggjum,
og [likjir Bretum jietta ekkji'aíla sjer ail-lítils
óhaguaðar. Önnur var sú orsök ósamlindis þessa,
að Frakkar lijeldu með þjóðveldinu Tejas, sem
ekkji er vel þokkað af Bretum. I vetur risu og
deilur milli nokkurra Breta og frakkneskra manua
á vcsturströnd Suðurálfu, út úr verzlun. f)að var
eítt sundurþikkjuefnið, að „prinsinn” af Jonville,
sem er þriðji elztur sona Loðvíks konúugs,
og var með herskjipum Frakka við Mejico,
tók leiðsögumann af ensku kaupskjipi. A það er
áður minuzt, að Frakkar voru í flrstu á sama
máli og Bretar i deilum miklagarzkjeisara og Ala
jarls, enn siðar fóru þeir að draga meír taum Ala,
og jókst ekkji ágreíningurinn við Breta all-lítið
við það , að Lalande, æðsti foríngji skjipaflota
þess, er Frakkar liafa í Miðjarðarhafi, var hafð-
ur firir þeírri sök, að hann hefði tælt Capudan
Pascha til að fara með flota Tirkja til Alegsanders-
borgar. Var þá sagt að Bretar hefði ekkji verið
ófúsir á, að fallast á ráð Bússa, að þraungva Ala
jarli til hlíðni við tirkjakjeísara, hvurt semFrakk-
ar snjerist í lið meö honum eður ekkji. þetta
og annað fleíra var næstum orðið að fullu sundur-
þikkjuefui milli Frakka og Breta. Enn bæði var
það, að það komst upp seínna, að Lalande hafði
verið borinn firir rángri sök, og líka er nú allt
koinið í betra horf við það, að Thiers, stjórnar-
spekjingurinn mikli, er aptur kominn til æðstu
valda á Frakklaiuli; þvi hann hefir ætið vcrið
fastur á því, að það væri Frökkiim hollast , að
halða sem bezt vinleíngji við Breta.