Skírnir - 01.01.1840, Side 63

Frsí Donuríi. Jiað sem borið hefir hjer til
tiðinda firra hluta ársins 1839 er so dmerbjilegt
lijá [ivi' , sem við bar undir lok Jiess, að það þikjir
tilblíðilegt, að birja frjettirnar frá Danmörku á 3.
deígi desembers í vetur. j)á varð sá atburður,
litln firir dagmál, að hjer urðu höfðingjaskjipti, •
er Friðrik konúngur sjetti andaðist, enn kom til
ríkjjs fraendi hans , Kristján konúngur, hinn átt-
nndi með því nafni. Hafði þá Friðrik verið 31
vetur konúngur ifir Danmörku, enn tekjið áður
þátt í stjórn lanzins með föður sínum f 24 ár.
Ilann var hartnær 72 ára gamall, er hann Ijezt,
og var orðinn hrumur af elli, enn var þó á ferli
fram undir andlátið. það eru mikjil tiðindi, í
hvurju landi sera er, þegar höfðíngjaskjipti verða,
enn einkum í þeím ríkjum, þar sem konúngarnir
eru ótakmarkaðir eínvaldar , og forlög þjóðarinn-,
ar eru að miklu leiti komin undir dugnaði þeirra,
dreíngskap og hamíngju. Nú var það og, að Frið-
rik koiningur varð raörgum manni harmdauði; því
bæði hafði hann verið konúngur láuga stund, og
lika var l/ann hinn starfsainasti maður og vildi
þegnum sinum ætíð vel; hann hafði og á íngri
árnm sínum stutt að þvf, að Ijett irði ánauð á bænd-
um víða um Danmörku, og í elli siuni kvatt full-
trúa þegna sinna til að ráðgast um almeniiíngs
málefni. Enn á liinn bógjinn væntust menn mikj-
ils af Kristjáni konúngji, þar lianii er inaðnr vit-
ur og höfðinglindur, og hefir um lánga tíina verið
stirkasta stoð menta og vísinda hjer í Danmiirkiu
enn firir mörgum árum síðan befir hann síut
mönnnm, hve injög liann ann þjóðfrelsinu, er