Skírnir - 01.01.1890, Qupperneq 24

24 GrRÆNLANDSFÖR FRJÐfJÓFS NANSENS.
annan bátinn tæki út, en Sverdrnp hélt í hann. Hann tók
nokkrum sinnum í tjaldskör og ætlaði að vekja oss, en hinkr-
aði við í hvert skipti; jí síðustu andrámii var eins og ósýnilog
hönd kippti jakanum inn í ísinn og svo bar röst hann að
landi. Vér hugreystum oss með, að, þó vér hefum hingað til
verið óheppnir og hitt útrastir, þá mundum vér nú
verða heppnir og hitta innrastir; og það varð.
Morguninn 29. júlí létti þokunni; vér vorum þá nálægt An-
oritok og sáum íslausan sjó við land; vor hlupurn í bátana og
rérum eins hart og vér þoldum inn úr íshroðanum. því
verður ekki lýst, hvað létt oss var um hjartaræturnar, þegar
vér rérum fram hjú síðasta ísjakanum að ströndinni. Anoritok
er á 61|. stigi norðurbreiddur, en Inigsalik, þar sem jeg ætlaði
upphaflega í land, á 65J. þ>að var 60 mílum sunnar, og jeg
vildi ekki fara yfir Grænland svo sunnarlega. Að fara þaðan
í norðvestur til Christianshaab var ekki tiltökumál. Að róa
norður með landi var eini vegurinn, þó lítið væri eptir af
hinu stutta grænlenzka sumri.
Vér urðum að brjótast á þessari norðurleið gegnum rekaís,
sem lá þétt að landi mestalla leið; vór urðum að höggva oss
gegnum hann, og gáfum oss því lítinn tíma til svefns og mat-
ar og suðum hvorki mat né drykk. En vér höfðum nóg
neyzluvatn og átum þann mat, er þyngstur var meðferðis,
einkum niðursoðinn mat, en spöruðum hinn þurra mat og
veiddum líka dýr til matar. Eptir tveggja daga ferð hittum
vér heiðingja, um 70 manns, í tjöldum, ætluðu sumir suður,
en sumir norður. Jeg varð feginn að verða samferða tveim
skinnbátum, og hélt að Skrælingar mundu þekkja strauma
og ísa með ströndinni, en mér varð ekki að því. f>eir létu
oss ösla hroðann á undan og fóru í brautina. þeir æptu
upp yfir sig, er þeír sáu trébáta vora kljúfa sig gegnum hroð-
ann, enda sátu þeir opt í kreppu sjálfir. Um kveldið sama
daginn kom rigning og ill færð; þá lögðu þeir að landi og
vildu fá oss til að gera slíkt hið sama. En tíminn var oss
dýrmætari en svo, og vér hóldum því einir áfram.
A 63° 18' norðurbreiddar hittum vér aptur Skrælingja.
J>eir héldu, að vér værum tröll og forynjur og flýðu, en vér
gátum laðað þá að oss með bendingum og fóll þá vel á
með oss.
Á 63° 45' norðurbreiddar varð íslaust fram með strönd-