Skírnir - 01.01.1890, Qupperneq 25

GRÆNLANDSFÖR FRIT)£>JÓFS NANSENS. 25
inni, og 10. águst komum vér til Umivik. |>ar hallar landísn-
Um niður að sjó og er ekki sæbrattur, svo jeg ásetti mér
að leggja þar upp á jökla. I 12 daga höfðum vér verið í
hrakningum í hafís og 12 daga á norðurleið. þanm'g liðu
24 dagar, áður vór komumst upp á jökla, en í september fór
skip til Hafnar frá vesturströnd, svo enn gátum vór náð því.
Sverdrup og jeg fórum 11. ágúst upp á landísinn að
rannsaka hann, en Dietrichson gerði uppdrátt af landinu á
meðan. Við fórum nokkrar mílur upp á ísinn, þangað til
hann varð 3000 fet á hæð. Fyrst voru á honum ótal jökul-
sprungur, en hann varð sléttur þegar hærra dró. Við höfð-
um reipi um okkur og milli okkar, svo að annar gat ætíð
dregið hinn upp, þegar hann datt gegnum snjóbrýrnar, sem
lágu yfir jökulsprungurnar. Við snérum aptur og vorum ásamt
hinum nokkra daga að búa oss undir jökulgönguna, sóla
skó o. s. frv.
Loks kveldið 15. ágúst lögðum vér upp á jökullendið.
Bátana skildum vér eptir í klettarifu á hvolfi og undir þeim
púður og högl, til nota, ef vér skyldum verða að hverfa apt-
ur. «Blikkbox» með ferðasögu í skildum vér líka eptir. það er
skrítið, að jeg enda ferðasöguna með því að óska svo mikils
kulda, að snjórinn verði harðfreðinn; vér fengum meiri kulda,
en vér hirtum um. Ef heiðingjarnir í austurbyggð hafa
ekki fundið þetta af hendingu, þá er það þar enn. Að
öðrum kosti ganga víst margar tröllasögur um oss meðal
þeirra, og líklega erum vér þá orðnir að jöklabúum, «kivi-
tokkum», í munnmælum þeirra, eða ófreskisverum.
Allan farangurinn fluttum vér á fimm sleðum. Sver-
drup og jeg drógum hinn þyngsta og fremsta, en hinir sinn
hver. Matarforði var sem mi skal greina. þurrkað nauta-
ket og ryklingur, ketkökur («biscuit« úr kjöti), harðar flat-
kökur (knækkebröd), hafrakökur («keks»), lifra-pilsa, bauna-
Pdsa, smjör, mysuostur, ketblandið «súkkulaði», te, kaffiseyði
(þess neyttum vér ekki fyr en á vesturströnd), sykur, nið-
ursoðin mjólkurþykkna, niðursoðið ketmauk, tyttiber og skarfa-
kál. Tóbak höfðum vér ekki meir en svo, að vér gátum
reykt eina pípu á hverjum sunnudegi, og ekki deigan dropa
a* brennivíni til að drekka, en til að bræða snjó og sjóða
við notuðum vór «sprit», sem vér höfðum á suðuvél. Svo
höfðum vér skíði, snjóskó, skíðastafi, ísaxir, reipi, tvær