Fjölnir - 01.01.1843, Page 15

15
Á S T A.
Astkjæra, ilhíra málið
o<_r allri rödd feara!
ldíð sem að harni kvað móðir
á hrjósti svanhvítu;
móðurmálið mitt góða,
hið mjúka og ríka,
orð áttu enn eíns og forðum
mjer indiö að veíta.
Veíztu jiað, Ásta! að ástar
j)ig elur nú sólin?
veíztu að hcímsaugað hreína
og helgasta stjarnan
skjín jijer í andlit og innar
albjört í hjarta
vekur jijer orð, sem fijer verða
vel kunn á munni?
Veíztu að lífið mitt Ijúfa
j)jer liggur á vörum?
fastbundin eru j)ar ástar
orðin hlessuðu.
“Losa j)ú , smámeí! úr Iási”
lítinn bandíngja;
sannlega sá Ieísir hina
og sælu mjer færir.