Fjölnir - 01.01.1843, Page 18

SÖKNUÐUR.
(Brcítt kvícði.)
Man eg ]>ig, meí!
er hin mæra sól
hátt í heíöi hlikar;
man eg þig, er máni
að mararskauti
sígur silfurblár
Heír’ eg himinhkc
heíti ]>itt
anda ástarrómi;
fjallbuna þilur
hiö í'agra nafn
glöð í grænum rinda.
Lít eg ]>að margt,
er ]>jer líkjast vill
guðs í góðum heími.
hrosi dagroða,
hlástjörnur augum,
liljur ljósri hendi.
Hvf hafa örlög
okkar heggja
skjeföi jþannig skjipt?
hví var mjer eí leíft
Iífi mínu
öllu með ]>jer una?