Fjölnir - 01.01.1843, Side 23

Veít {>á eingjl að eían hvíta
átt hefir sonu fremri voniini,
hugðu {>eir mest á fremil og frægðir,
friðir og úngjir hnigu í stríði;
svo er {>að enn , og atburð {>enna
eínn vil eg telja af hinum seínni:
Vinurinn fagri oss vcík af sjónum
að vonum, {>ví hann var góður sonur.
Og góður sonur gjetur eí sjena
gíifga móður með köldu blóði
viðjum reírða og meiðslum niarða,
marglega {>jáða, og fá eí bjargað.
Guð er á himnum heíma faðir
og hreldra barna, hvað sem vcldnr.
Særði bróðir! sígjinn í værðir,
hann sá {>ig glöggt unðir ísi bláum.