Fjölnir - 01.01.1843, Page 30

varpar hann í brjóst
vesælli móður
ástar óviti
og örvæntíngar.
“Hermdu mjer, kona!
hvurr er faöir minn?”
svo spir en Jtögla
þrumurödd ómálgans;
“Hermdu mjer, kona!
hvurr er maður J>inn?”
Iiló við helvíti
í hjarta mínu.
“Skjelílng! ó skjelfíng
skal til háðúngar
foðurlaus sonur
að föfiur spirja?
Bölva muntu
þínum burðardeígji,
saurlífissonur!
ó svívirðunafn!’
“Brennur mjer i lijarta
helvítis glóð,
eínmana móöur
í alhcími víðum;
sit cg síjurst
aö sælubrunni,
er eg aldreí má
augum lita.”
“Æ! jiví cg hligöast
barn mitt aö sjá;
riljar upp rödd j)íu
raunir allar rnínar,