Fjölnir - 01.01.1843, Page 32

elti jþig ógnmavgt
um alheím víðan,
hncppi j)ig hurtu
frá himiiuliium.”
Sjáið og skjiljið!
sonur mjer að fótum
dauðsærður lá
og dreíra roðinn;
sá eg hlóð hlæða,
hlæddi þá eí miimur
fjör úr æbum
fáráðrar móður.
Harðlega knúðu
hurðir mínar
dólgar díhlissu;
dimmt var mjer í hjarta,
ílítta eg mjer feígjin
í faðmi dauða
sálarbruna
sáran að sliikkva.
Friðþjófur fagri!
faðirinn góöi,
mildur miskunar,
mannkjindum vægjir;
l)ið eg fiann föður
jrjcr firirgjefa,
sindum særð,
sem eg sjálf þab vil.
Gjefa vil eg jörðu
grát minn og harm,
hemd mína alla
og hjarta-þúnga!