Fjölnir - 01.01.1843, Side 34

34
MEÍYRGRÁTUR.
(Framkvíeðift cr cptir Schiller: “Der Eichwalil hniusct”.)
Dunar í trjálundi, dimm þjóta skjí,
döpur situr smámeía hvamminum í;
bilgjurnar skjclla svo ótt svo ótt,
öndinni varpar á koldimmri nótt
brjóstið af grátekka bifað.
“Heímur er tómur og bjartað er dautt,
helstirðnað brjóstið og laungunarsnautt.
Heílaga 1! kalla mig hjeðan í frá,
hef eg þess notið sein jarMílið á,
jþví eg hefi elskað og lifað.”
““Táriri að ónítu falla á fold,
f;i hann et' vakjið er sefur í mold;
seígfu hvað hjartanu huggunar fær,
horftnnar ástar er söknuður slær;
guðsmóðir vill jijer jiað veíta.””
“Tárin að ónítu falli á fold,
fá’ hann eí vakjið er sefur í mold.
Mjúkasta hjartanu huggauiu er,
horfmnar ástar er söknuður skjer,
á harminum hjartað að jtreíta.”
’) Maria, guðsmóðir.