Fjölnir - 01.01.1843, Qupperneq 65

lætur nid(« standast á vi5 fáíar (54®—'s); f)áu vi5 fáum
(29-"-21); ®(Ót vi5 ff’ógt', (181,3) o. s. frv.
Slíkt væri niiklu firirgjefanlegra, ef efniö væri nokkurn-
veígjinn bærilegt; enn fiaS er öðru að heílsa þar sem
höfundurinn á hlut að. jiað stoðar ekkji heldur, þó hann
steli frá öðrum, eíns og hann gjörir, {tví það er eíns og
honum filgji sú náttúra, að allt {)ess háttar verði að óþverra,
þegar hans “hreína sál” (44l2) kjemur nærri ()ví, og ftó er
hann að líkja sjer saman við Eívind skáldaspilli (44*);
tala um “andagjipt” (341 s), “verkjin sín” (3524) , “andar
auðinn” (457), í “vizkuleínum” sínnm (55K—9); seígjir, að
“eíngjin önnur þjóð skjildi taka æðri þakkjir” (45l7_*8),
enn Islendingar, ef þeír vildi hans “lítil ljóð launa
meðan liann str/ðir” (432"_21); lætur í veðri vaka, að hann
sjc kraptaskáld (642), þó mentagjiðjan hans láti svo lítið
á stundum, að “kjitla viðkvæmnina” (35lö—18), sem Iiklega
er helzt, þegar hann “dillar sjer með dúrunum” og dreíniir
uip Rósu, meðan “húrabóndinn” er að “stjana við” þessi
“næturblis” (5523—2S) , enn það verður hann að eíga , að
hann er eíns fús á, að smjaðra firir öðrum, þegar svo
ber undir, að minnsta kosti firir sjera Asgrími heítnum og
“liöfoíngja okkar Vestui'lands”, þar sem hann er að láta
Fjölni bíta hann í hælinn , og reína til “með lasti að Iíta
lofsælu bókasmíðar hans” (1721—22). G. Th.
XI. 4pugíeibtngar um l)0fub«tribi friftinnar trúar fambar
«f Dr. 3. S)iv)nfTer ©játanbðbifíupi og fíriptafobur Sana
fottúngð og f. fro. Utgefnar á tðíenjfu af ^þorgeiri ©ubs
ntunbðfrtni, fPrejfi ti( ©íóíunbar og ©raðþaga á Sálanbi.
jfaupmanttaþofn. 1839. 8. VIII -f 568 blss.
XII Um fannrar ©ubþrcebfíu uppbprjun og framgáng
i manneffjunnar fá(u. ©amanffrífab í fprfiu á ©ngelffu,
ftban, oegna ft’né ágeeta ittniþalbð, útíagt á t)mð fJlorburáíf
unnar túngumaí; og nú ftbaji á Séíen^ffu af 3óni Sónðfpní,
gðrejTí ©runbar= og SO?obrm>allna=fafnaba. ^aupmannaþofn.
1839. 8. 336 blss.