Árný - 01.01.1901, Blaðsíða 36

36
unnar (íslands), þá hefðu þeir óefað flosnað upp,
tvístrast og orðið að eingu. Um þessar mundir var
Dutferin landstjóri í Kanada. Hann bar ávallt hlýjan
hug til íslands og íslendinga. Vesturheimsmaður einn,
John Taylor að nafni, kynntist þessum Íslendíngum í
Austur-Kanada. Hann sá, að þeir áttu við hörmuleg
kjör að búa. Vegna þess fór hann á fund landstjór-
ans og bað hann að hjálpa þessum íslensku innflytj-
endum. Dufferin ljet þá njóta íslands og tók að sjer
málstað þeirra. Hann kom því til leiðar, að Kanada-
stjórn veitti Íslendíngum fjárstyrk til að flytja bú-
ferlum vestur til Manitóba og stofna þar íslenska ný-
lendu. John Taylor var settur leiðtogi Íslendínga og
nýlendustjóri. Nýlenda þessi er Nýja ísland vestan-
vert við Winnipeg-vatn. Tetta var haustið 1875.
Arið eftir (1876) fluttu um 1200 manns frá íslandi
til Nýja íslands. Gjörðist nú fjölmennt í nýlendunni.
Sama haust (1876) kom sjera Páll Torláksson þángað.
Hann bauðst til þess að verða »prestur Ný-Íslendínga.
Og var því boði tekið með þökkum*. Arið eftir
1877 flutti hann alkominn til Nýja íslands sunnan úr
Wisconsin í Bandaríkjunum. Par hafði hann þjónað
norskum söfnuðum og einum íslenskum söfnuði, er
hann hafði myndað 1875 (»Tjaldbúðin« V. bls. 46).
Hann gjörðist nú prestur Ný-Íslendínga og myndaði
fyrstu söfnuðina í nýlendunni. Nokkru seinna kom