Ný félagsrit - 01.01.1844, Síða 77

UM r-EKJVASKIPIJV A ISI.AADI.
77
t
'ivort eg vildi tukast á hentlur ah verba læknir í Arnes-
ýslu, ef eg fengi Kaltlaíiarnes spítala, meb því er honum
Igir, til leigulausrar ábúí)ar”, án þess eg væri skyldur
ih búa undir enum holdsveiku mönnum, er þá voru á
Spitalanum, sem hann vildi koma fyrir, einsog segir í
hrefi hans til kanselliisins. Eg svarabi honum, a<> eg
t
væri fús til að gjörast læknir í Arnes-sýslu ef eg fcngi
Kaldaíarnes-spítala, meh því er undir hann liggur og
þeim kjörum er hann liafíd til greint, en þo' tók eg þaö
fram, að ef ætlazt væri til aö úr þessu yröi, og aö lækn-
irinn skyldi veita mo'ttöku nokkrum þeim sjúklíngum er
læknaðir yröi, þá væri nauösyn aö hj'ggja sjúkra-hús á
alþjóölegan kostnaö, bæöi handa þeim og lækninum, en
nefudarmenn, sem höföu rekiö augun í þetta skilyröi frá
minni hendi, kváöu, aö lækninum sem fengi spítalann
væri engin vorkun á aö koma upp húsi handa sér og
sjúklíngum á kostnaö sjálfs sín, þegar hann fengi spít-
alann meö kjörum þeim er áöur var getiö. Færöu þeir
þaÖ til sinsmáls: aö bæöi væri íslenzk bæjabyggíngholds-
veikum mönnum haganlegust, þareö þeir þyldi kulda verst
if öllu*), og að eriginn Ijórðúngslæknir á Islandi heföi
■ngiö timburstofu eöa steinhús á aljijóölegan kostnað.
þaö mun suniiim lesendum undarlegt þykja, aö eg
'■efi verið svo lángoröur um álit fundarmanna viövíkjandi
spítölunum, og skipun þeirri scm þeir vildu láta gjöra
á þeini, en eg heíi því fremur álitiö þaö skyldu mína aö
skíra greinilega frá aögjörðum nefudarnianna í téöu efni,
iná gela nærri Iivaí liió' (1 an.lva heilhrigóisra'ð' hefir hngsad*,
Jiegar peir sa'u, aí nefndarmennirnir a'lilu íslenzka hæjahyggíng
svu einkar góía fyrir sjtíka, og hro.saó' inunii þeir hafa, sem
von var, aS því, aó’ liiy'inilin voru talin Iienni svO mjög lii
gyhlis.