Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Síða 9

9
öll þau náðarmeðöl, sem Guð gefur oss til að styrkja
það með, og ebla vora helgun og sáluhjálp. jþetta
má nu ekki misskilja svo, að vér ætlumst til, að
predikanin fáist við djiipsærar og örðigar rarmsóknir
og röksemdaleiðslur; miklu fremur á predikanin að
vera löguð eptir greindarkrapti og menntunar ástandi
almenníngs, og er það ofur Iiægt; því lærdómar
kristinnar trúar hafa í sér fólgna óþrjótandi auðlegð
handa öllum mönnum, handa barninu og hinum fá-
fróða, handa spekíngnum og hinum margfróöa, rétt
einsog þegar sólin bæði stráir geislum sínum á
efstu fjallabrúnir og hellir þeim um leið niður í
djúpa dali. 5ó er þekkíngin ekki einhlýt. til að
kveikja trúna og viðhalda henni; það er ekki nóg
að vita, liverju aðrir trúa, nema menn trúi sjálfir.
A7ér verðum að faðma og aöhyllast sannleikann með
hreinu og einlægu hjartaþeli, og biðja Drottinn að
auka og styrkja trú vora.
Og verðum vér livergi hæfari til þessa enn i
kyrkjunni, því hvergi á guðsorð hægra enn í kyrk-
junni með að hafa áhryf á tilíinníngar vorar og
vilja vorn.
II.
Kyrkjan er betur löguö enn heimahús til að
glæða fjörogabl kristilegrar trúar. Jað sýna sögur
fornar, og nýar, að öllum gtiðsbörnunt lrefur þótt
vænt um guðshús, sem og er hverjum manni eðlilegt.
Mér þykir vænt unl kyrkjuna mína; eg eigna
mér liana; ekki fyrirþað þó eg sé prestur og eigi að
flytja þar guðsorö, heldur af því eg er kristinn, og
mig lángar til að ,vera sannkristinn; mér þykir vænt
umhana, afþví hún er guðslms, og eg veit hún er
til þess ætluö, að Guð sé þar tilbeðinn í anda og
sannleika. Kyrkjan er viðhafnarlaus liið innra; enn
þó er kostað kapps' um, að hún sé þokkaleg, hrein