Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Blaðsíða 31

31
færi og orfiatiltæki forelclrisins, er barnift elst npp
við, verða því niiklu auðskilrlari enn orð annara,
sem [>ví eru ókunnugri: það er cljörfúngarmeira við
foreltlrið enn við nokkurn annan, og þorir því að
láta það í ljósi við það, sem það þeigir yfir við aðra.
Samræöur foreltlrisins og barnsins geta því oröið
þeim mun irtnilegri, sem þau eru kunnugri hvort
öðru, og unnast lieitar enn llestir aörir. Foreldrið
getur lika í heimabúsum komið sér fyrir með að
vekja máls á mörgu því við barnið, sem annar ut-
anbæar getur ekki, og því eklvi heldur presturinn,
og tekið sér tilefni af mörgu því, er við hefur bor-
ið á æfi þeirra, og aðrir, ef tilvill, þekkja síður til.
5etta vil eg gjöra skilmerkilegra með einu dæmi.
Barnið er að læra um Guðs forsjón (Tg viðliald
allra skapaðra hluta, en móöirin er fátæk og
hefur átt bágt, og barnið liefur, ef til vill, reynt
það lika. 5>egar nú móöirin með hrærðum liuga og
klökku yfirbragöi talar um þetta við barnið, og
minnir það á eitthvert dæmið, er það þekkir til,
þegar hún átti sem bágast, en sýnir því jafnframt
livernig Guð liefur alið önn fyrir henni og því, allt
til nálægrar stundar, leiðt þau frammúr öllum þeirra
bágindum, og sent þeim hjálp og aðstoð þegar sem
óvænlegast, áhorfðist, og það úr þeirri átt, er þau
síst ætluðu. jþað má óbætt fullyrða, að einginn mun
geta útmálað þetta með náttúrlegri mælsku enn
móðirin, að minnsta kosti ekki þeirri, sem fái meir
eða eins mikið á buga barnsins. Um þetta og út-
úr því spinnur hún ýmislegar spurníngar, til að
koma barninu sem betst í skilníng um það; og það
er óyggjandi, að eingum mun takast að búa þær
til viðkvæmari. Presturinn getur að visu gjört þær
reglulegri og snotrari, en hjartnæmari fyrir barnið
gjörir hann þær ekki, og þess er heldur ekki von,