Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Qupperneq 50

50
nýar og fagrar byggíngar, í anda lieilagrar Ritníng
ar, og betur enn hinar gðmlu samlagaðar skynsem-
inni og samþýddar eðli mannlegs anda.
Jað er því ekki von til, að nokkur þjóð uni
nú við þær sálmabækur, sem komu á gáng um
seinustu aldamótin; þær voru ekki annað enn lik-
saungur liðinnar aldar, og geta- því ekki verið lof-
saungar yfirstandanda eða ókomins tíma. Jað munu
líkaílestar þjóðir, nema vér, hafa fengið nýar messu-
saungsbækur siðan. Nokkur ár eru siðan Svíar
fengu sína ágætu sálmaliók fyrir tilstilli erkibyskups
Wallíns, sem með því ávann sér mikinn lofstýr, og
Danir eru nú í óða kappi að safna í nýa messu-
saungsbók; að vér ekki nefnum fleiri þjóðir. iþó
því verði nú ekki neitað, að í messusaungsbók
þeirri, sem súngið er á í vorum kyrkjum, muni
vera margir góðir sálmar, margir snotrir og allvel
orktir, má þó óhætt fullyrða, að hún kom í Ijós á
ólientugum tíma, að hún hefur aldrei fallið almenn-
íngi vel í geð, og að hún, fyrir margra hluta sakir
og eptir svo lángt tímabil, getur nú síður enn ekki
gegnt ákvörðun sinni, né verið vel til fallin, að vera
messusaungsbók. |því, auk þess sem hún, einsog
vonlegt er, ber menjar trúardeyfðar þeirrar, er all-
staðar ríkti uin aldamótin, og hefur allvíða skort á
sönnum yðrunaranda, innilegum auðmýktar tilfinn-
ingum og kristilegri andagypt, þá er bókin mikils-
til of stutt; gömlu sálmunum í henni <;r víðast livar
illa og óheppilega breytt; fáir sálmar éru frumkveðnir,