Fréttir frá Íslandi - 01.01.1872, Blaðsíða 14

14
ATVINNOVEGIIí.
norðan Húsavík; önnur lá í norðanverðum höfðanum fyrir norð-
an bœinn, og var hitinn svo mikill í henni, að upp úr henni
rauk stöðugt í 4 sólarhringa; sumstaðar lagði bláa brennisteins-
gufu upp úr sprungunum, og sumstaðar eldsloga ; nokkrir lækir
porrnuðu upp eða hurfu niður í jörðina, en ár allar þar í grennd
urðu jökullitar. Jarðskjálftar þessir fundust víða norðanlands,
en hvergi ollu þeir skemmdum að mun nema á Húsavík; bœir
þeir, er hrundu þar að fullu og öllu, voru 23; meir en 100
manna urðu húsvilltir, og margir höfðu þar að auki beðið mikið
tjón á eigum sínum. Jarðskjálfta varð vart við og við fram
eptir vorinu, en engir urðu þeir stórkostlegir og ollu engu tjóni.
Um haustið varð aptur víða um land vart við kippi, en eigi svo
að kvæði.
Nú er að minnast lítið eitt á a t v i n n u v e g i n a, og þá er
það jarðarrœktill, sem kemur fyrst til greina. Af j a r ð a-
bótum er œrið fátt að segja, og miðar þeim minna áfram en
skyldi og búast mætti við, þar eð þær að svo miklu leyti eru
undirstaða og skilyrði fyrir framförum í öllum landbúnaði. Eins
og undanfarin ár hefur og næstliðið ár verið mest rœkt lögð
við v a t n s v e i t i n g a r. Þess má geta sem framfara í þeirri
grein, að Magnús bóndi Jónsson í Bráðræði við Reykjavík fjekk
sjer vatn s v e i tin gamy 1 n u hjá hinu danska landbúnaðar-
fjelagi; reyndi hann hana á engi sínu og þótti hún bera góðan
árangur.
þrátt fyrir hinar litlu jarðabœtur, sem gjörðar hafa verið,
var þó heyskapurinn hvervetna í betra lagi næstliðið ár, og
sumstaðar ágætur; olli því veðurblíðan og hið ágæta árferði.
Reyndar byrjaði vorið seint í sumum sveitum, en þegar það
kom, þá þaut gras upp á skömmum tíma, og þar einna mest,
er snjór hafði legið lengst yfir. Rigningaleysið dró nokkuð úr
grasvextinum, en hitinn var aptur nógur, og sumstaðar jafnvel of
mikill; var það eigi óvíða, að jarðvegurinn sviðnaði og gras
skrælnaði af of miklum hita. Eigi að síður spratt harðvelli að
jafnaði betur en mýrar og votlendar engjar. Sláttur byrjaði al-
mennt í fyrra lagi. Rigniugar og óþurrkar um sláttinn spilla
opt góðum heyskap á íslandi, svo að það kemur að litlu gagni,
þótt jörð sje vel sprottin, en nú voru þar á móti sífelldir þurrk-
ar meginið af slæltinum, og varð því nýting á heyjum hin bezta