Fréttir frá Íslandi - 01.01.1872, Blaðsíða 28

28
MENNTUN.
Af öðrum b ó k u m, er komið hafa út á íslenzku næstliðið
ár, eru fáar teljandi, en þó skal geta hinna helztu : t, Nýja sag-
a n, eptir Pál Melsted, (fyrri partur þriðja heptis), géfin út í
Reykjavik af hinu íslenzka bókmenntafjelagi; bók þessi hefur á-
unnið sjer almennings lof, og þykir einkum snilldarverk að lipr-
um frásagnarstýl og fögru máli. 2, Kennslubók í goðafrœði
Grikkja og Uómverja eptir Stoll, þýdd á íslenzku af Stein-
grími Thorsteinson og gefin út í Kaupmannahöfn af hinu íslenzka
bókmenntafjelagi; þessi bók hefur fyllt skarð í bókmenntum vorum,
þar sem engin goðafrœði hefur áður verið til á íslenzka tungu;
bók þessi hefur fengið álit erlendis, og hin íslenzka þýðing er mjög
vönduð, og skarar fram úr flestum þýðingum að mállegri fegurð.
3, Varabálkur eptir Sigurð Guðmundsson frá Heiði ( Skagaflrði
(Akureyri); bók þessi er mestmegnis heilræði í Ijóðum; þau eru
kveðin af gömlum bón-da og þykja heldur vel kveðin. 4, Ljóð-
mæli Kristjáns Jónssonar (Reykjavík); mörg af kvæðum
þessum eru frábær að djúpum hugsunum og næmum tilfmning-
um í fögrum og skáldlegum búningi, en á bak við liggur víða
myrk og eyðileg lífsskoðun, er efast um allt, trúir engu, vonar
einskis, skoðar lífið sem dauða, og tilveruna sem ekkert. Jafn-
vel þótt þessi skuggalega lífsskoðun hafi fœlt margan mann frá
kvæðum þessum, eru þó sum þeirra talin með hinu bezta, er
kveðið hefur verið á íslenzkri tungu. 5, Nýársnóttin, leikur
eptir Indriða Einarsson (Akureyri); leikur þessi hefur nýja stefnu í
skáldskap íslendinga, þar sem þjóðtrúin er þar að öllu leyti lögð
til grundvallar, sem áður hefur aldrei verið í íslenzkum skáld-
skap. I’ar er álfalíflnu lýst mjög vel frá einni hlið. Frágang-
urinn á skáldriti þessu er miður vandaður, en margt í því ber
vott um mikla skáldskaparhœfilegleika hjá höfundinum, sem er
ungur maður og hefur eigi fyr látið til sín heyra. 6, Manna-
m u n u r, skáldsaga eptir Jón Mýrdal (Akureyri). Skáldsögur eru slík
fágæti í íslenzkum bókmennlum, að það er meir en meðalnýlunda,
þegar einhver þeirra kemur út, þótt hún sje sjálf varla í meðallagi;
að því er snerlir skáldsögu þessa, þá er hún að mörgu leyti vel
samin og er fremur til prýði en vansaívorum fátoeku bókmennt-
um. — þessar bœkur, er hjer hafa verið taldar, eru hinar helztu,
er komið hafa út á íslenzku næstliðið ár, auk hinna árlegu skýrslna
og tíðinda, er eigi teljast meðal bókmennta í eiginlegum skiln-