Fréttir frá Íslandi - 01.01.1872, Blaðsíða 15

ATVtNNIJVEGIU
15
um allt land, einkum um túnasláttinn og sömuleiðis talsvert
framan af engjaslætti. Þó varð heyskapurinn endasleppur sum-
staðar, einkum austanlands, og ollu því rigningarnar og votviðr-
in, sem gengu síðari hluta septembermánaðar. Heybirgðir manna
undir veturinn voru þrátt fyrir það í bezta lagi, eigi að eins að
vöxtum, heldur og einnig að gœðum.
Iíályrkja og kartöflurœkt heppnaðist víðast í bezta
lagi. Hafrar ogbygg spruttu einnig vel, þar sem þeim
hafði verið sáð. Melurinn í Skaptafellssýslu spratt einnig vel,
en eyddist af stormum.
Af fjnmektinnl er fátt að segja. Að því er sauð-
fjárrœktina snertir, þá gekk hún nokkuð misjafnt næstliðið
ár. Sauðfjenaðarhöld reyndust allgóð á suðurlandi og
austurlandi, því að bæði voru heybirgðir þar í betra lagi frá fyrra
ári, enda var veturinn þar svo vægur, að því nær aldrei varð
beitarskortur, og hafði fjenaðurinn því nóg fóður; á vesturlandi
voru sauðfjenaðarhöld í meðallagi; á norðurlandi voru þau víð-
ast í lakara meðallagi, en þó hvergi mjög bág nema í Suður-
Þingeyjarsýslu. Heyskapur hafði gengið þar vel sumrinu áður,
og þóttust menn því allvel birgir af heyjum, og settu fje á í
flesta lagi; en þá kom veturinn, sem þar var bæði harður og
langur, og reyndust þá heybirgðirnar býsna ónógar. í apríl-
mánuði voru hey víða farin að þrjóta, og tóku menn þá að reka
fje af sjer til þeirra, er hey höfðu; en þegar það var einnig
þrotið, ráku menn fje sitt í fjarlægar sveitir, og sætti það mikl-
um hrakningum á þeim ferðum; sumir ráku fje sitt á fjöll fram,
þar sem snjókynngjan var eigi eins mikil og í dölunum; sumir
skáru fje sitt niður, en sumir ráku það út á gaddinn og krókn-
aði það þar ýmist eða fennti eða fjell í hor. Sauðburður
gekk vel víðast um land; lakastur var hann á norðurlandi og
austurlandi; olli því hríðaráfellið seinast í maímánuði og fyrst í
júnímánuði, er þar var bæði lengst og harðast; fjellu lömb þar
hrönnum saman meðan kastið stóð yfir. Fje fór vel úr u 11 um
vorið, nema í þeim sveitum, er harðindin voru mest og fjenaður
var horaður. Málnyta var eigi almennt jafngóð og undanfarið
sumar, sökum hitanna og þurrkanna. Fjárheimtur voru víða
í lakara lagi, einkum norðanlands. Sláturfje reyndist víðast
allgott að holdum, en lakara að mör; sömuleiðis kvörtuðu margir