Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1898, Qupperneq 38

38
Það er raein mikið, að jafnvel hinir yngstu og beztu goð-
fræðingar (mýtologar) hafa svo sleitulega greint í sundur heira-
ildarritin, sem raun er á orðin. Hafa þeir þvi oft farið viltir
vega og skemt frásögn sína og kemingar raeð því að blanda inn f
þær óheimiluðum og tilbúnum lýsingum, er jafnvel koma í bága
við það sem er eðlilegt og samkvæmt sögulegri vissu.
Eg vona að þessar línur geti orðið dálítið leiðbeinandi við
gröft í hofatóftum framvegis og meðferð sagnanna yflr höfuð. Það
er ekki svo að skilia sem ég vilji ófyrirsynju draga úr gildi is-
lenzku sagnanna. Eg virði þær tnikils, ekki síst ættasögurnar
f»íslendingasogur«); en þær eru mismunandi að aldri og gæðum.
og það er auðvitað, að saga, sem sett er saman á 12. öld eftir
gömlum lifandi arfsögnum, heflr meira gildi en tilbúningur og
innskot manna um 1300 og þar á eftir.
Eg álít það til dæmis vera að vinna fyrir gíg að leita að
»blótkeldum« á Islandi; þó má hafa þær í huganum við rann-
sóknir tóftanna, en ekki láta leiðast i gönur af þeirri trú, að við
hvert hof hafi verið þess konar gröf.