Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1898, Blaðsíða 40

40
gripurn, þó að reyndar nunnur létu ekki grafa gull og gersemar
með sér.
Steinhleðslan og það sem fanst i gröfinni ber vott utn, að
hún er frá tíundu eða elleftu öld, að því er ráða má af leiðum
þeim, er vér vitum með vissu að eru frá þeim tíma. Laxdæla
segir til hvar Guðrún Osvifrsdóttir er grafin. Munnmæli og sögu-
sögn kenna leiðið við hana. Gröfin er frá hennar tiraa og virð-
ist samkvæmt þvi, sem fanst i henni, vera gröf kvennmanns.
Þetta ber alt að sama brunni, Laxdæla, sögusögn seinni alda,
grafarhleðslan og það, sem fanst í gröfinni. Hér eru því svo
sterkar líkur, sem unt er að fá, til þess, að hinn mesti kvenn-
skörungur á söguöldinni, Guðrún Osvífrsdóttir, sé grafln í þessu
leiði. Eg skal geta þess, að við lögðum ait, sem var í gröfinni, í
sömu fellingar og stellingar og það var, neraa nokkra muni, sem
verða sendir forngripasafni Islands.
Lundúnum, 20. október 1897.
Jón Stefánsson.