Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1903, Blaðsíða 38

,8
kona hjá sjómönnum á Sverriseyri. Eftir því hefði útræðið á Sverriseyri
átt að haldast framundir aldamótin 1700 Fyrir innan Sverriseyri og
Munkasetur heitir nú Músarsund. Það hefir sjávargangur grafið og um
leið jafnað yfir Munkasetur og Sverriseyri. Þá var uppsátrið flutt upp í
hólma fiann, sem nú er næstur fyrir innan Músarsund og heitir Biíðci-
klettur. Hann er allhár og grasi vaxinn. Sjást á honum tóftir eftir sjó-
mannabúðir. Þar vottar og fyrir nausti, og hefir verið klappaður róðu-
kross á stein, setn þar hefir, uð hví er virðist, staðið undir skipshæl i
naustinu. Þá var hólminn landfastur. En svo brauzt sjór kringum hann
og settu menn þá steina í sundið tii að stikla á. Eru þeir þar enn, og
svo stórir, að margir hafa orðið að hjálpast að þvi, að koma þeim fyrir.
A öðrum kletti, sem næstur er Búðakletti, höfðu sjómenn fiskigarða, til
að þurka fiskinn á Hann lieitir Borgarklettur. Svo kom, að hann varð
einnig umflotinn. Lagðist þá at útræði frá Búðakletti. Standa báðir
klettarnir nú sem hóhnar og sjást fiskigarðarnir á Borgarkíetti. — Frá
utanverðri Býjarskerseyri gengur rif til suðurs alt til Mársbúða (við Hvals-
nes). Á öilu því rifi er brimgarður, en skiftist sundur \ið tvo sund
Hólmssund og Másbúðasund. Það er bezt sund á Suðurnesjum. Rifið er
nefnt Skjálfandar. Er sögn, að það liafi áður verið sjávarkambur og lón-
ið fyrir innan hafi verið þurt land. Nú er það þó 3— 3 faðma djúpt og
/allbreilt víða. En ekki er fyrir þetta ao synja. Sjáanlegt er, að sjór hefir
gert nrikinn usla á þessum svæðum og þó án efa meiri en nú er hægt
að vita með vissu.
i/. I Fuglavik er brunnur með fersku vatni, og er það fágætt á
Suðurnesjum, að vatn hafi eigi sjókeim, eða smakki af seltu. Brunnurinn
var áður á hlaðinu, en er nú innanbæjar, síðan timburhús var bvgt og
sett frarnar en bærinn var áður. Brunninum fylgir sú sögn, að útlendur
maður, Pípin að nafni, hafi grafið hann, og höggvið ártalið á hellustein,
sem hann setti hjá brunninum. Steinninn er nú i bæjarstéttinni, og sér
enn gjörla á honum ártalið 1538.
18. Melaberg er sagt að fyrrum hafi verið mesta stórbýlið á Suður-
nesjum; enda er túngirðingin fádæma-víð, og ber það vott um, að sögn-
in kunni að vera sönn. Nú er þar tún lítið og uppblástrar til beggja
hliða. Bæði sú jörð og alt Hv.ilsneshverfið virðist í hættu af sandfoki.
19. Másbnðir hét bær skamt fyrir innan Hvalsnes. Sagt er að þ.að
hafi verið landnámsjörð og borið nafn af landnátnsmanninum, er Már hafi
heitið; hafi sú jörð átt mikið land og eigi hvað minst út til sjávar frá
bænum. En svo hafi sjór sraámsaman gengið á landið og loks brotið alt
af heim undir bæ. Hafi eigandinn þá flúið þaðan (eða flutt sig) að Nesj-
um Hann hét Erlendur jónsson og var 41 árs 1758. Bærinn Másbúð-
ir stóð á hól; lagðist hann þvx ekki af þá þegar; var þar kot og verstaða,
því þaðan var gott útræði, En á síðustu áratugum 19. aldar brauzt sjór-