Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1919, Side 35

31
7068. 23/n
7069. —
7070. —
7071. —
7072. *5/u
7073. Vxa
þ. 4,5 cm. — G. Michaelsson er ritað neðst á titilblaðið.
Nr. 7064—67 eru frá Bakkagerðiskirkju í Borgarfirði
eystra.
Hökull úr rósóttum baðmullarvefnaði með grófu ljerefts-
fóðri, og hefur hann verið litaður brúnrauður allur.
Ljósleitur silkikross, dröfnóttur og rúðóttur, er á baki,
og vírborði við jaðra hans og hökulsins. Lengd bak-
hluta í miðju 99 cm, br. um þverálmuna 84 cm ; 1.
framhluta 77 cm. og br. 50—66 cm.; totur, nær hálf-
kringlumyndaðar, neðst Krossinn er að 1 72 og br.
66 cm.; álmubreiddin er 14,5 cm. — Smokkast yfir
höfuðið. Virðist vera frá 18. öldinni.
Rykkilín úr grófgerðu 1 jerefti, 1. 126 cm., vidd 4X87
(=348) cm.; 1. erma 57 og vídd 84 cm. Litlir aukar
skeyttir í undir höndunum. Gamallegt.
Altarisklœði úr rauð- og móköflóttum ullarvefnaði; 1.
96, br. 113 cm. — Kann hafa verið notað sem altaris-
dúkur. — Gamallegt.
Altarnklœði úr ljerefti með áþryktum myndum af manni
og konu, er rjettir honum blóm; fuglar og fiðrildi og
syngjandi englar uppi yfir. Virðist vera frá siðari hluta
17. aldar. Lengd 111 og br. 100 cm — 7068—71 eru
frá Húsavíkurkirkju eystra.
Jóhannes Jóhannessoji, Ytra-Lóni á Langanesi: Ljósa-
króna úr gleri, kristalskróna; 1. alls 61,7 cm. Neðst er
hálfkúla bárótt, þverm 15,7 cm., totumynduð að neðan,
gylt innan, og í hana hefur verið fest ljósaliljunum
sem hafa verið 6, en nú er aðeins 1 eftir; er hún sem
S og með silfraðri kertispípu, en skálina vantar. Fyrir
ofan kúluna er þrístrendingur, 39,3 cm. að 1., gildastur
neðst. Gengur járnteinn í gegnum kúluna og hann, og
kringlu efst, sem fest hefur verið í krystallalengjum
og kransi; eru leifar eftir af því og mætti endurbæta
þetta. Liklega úr kirkju, en óvíst hverri. Virðist vera
frá 18. öld.
Kirkjuhurð, smíðuð úr furu, 3 borð og renningur, greypt
saman og okar negldir aftan á. Virðist hafa verið mál-
uð rauð á framhlið, en sá litur er nú nær allur af.
Hæðin er nú 162 cm. og br. 73, en hvortveggja sýnist
hafa verið meiri í fyrstu. Skrá hefir verið og síðast
snerill; hvorttveggja nú frá. Hringur í miðri hurð