Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1930, Blaðsíða 95

95
á móti því, er nær því óðs manns æði, því allir þykjast jafn-vitrir í
öllu. Eg veit ekki, hvað öðrum sýnist, en eg fyrir mitt leyti óska
helzt, að ekkert byggingakák sé á Lögbergi, því það er minnis-
merki eins og það er af náttúrunni. Eg vil heldur ekki, að menn
raski fornmenjum á Þíngvelli, neins staðar, eða byggi ofan í fornleifar
þar, og veitti ekki af, að það opinbera passaði upp á það. En til
hvers er að tala um það, þar sem enginn þekkir Þíngvöll, nema
Lögberg, sem allir halda að sé heilagt, en að ekkert hafi þar gjörzt
annars staðar. Það veitti ekkert af, að kunnugur maður skrifaði heila
ritgjörð um viðhald Þíngvallar, og hvernig helzt ætti að vernda
hann sem þann merkasta stað frá heimskra manna káki og umróti,
og hvernig helzt ætti að prýða hann. Það er varla efunarmál, að ef
nákvæmar, historiskar ritgjörðir kæmu út um Þíngvöll, að þá væri
hægra að fyrirbyggja þetta og að gjöra mönnum það skiljanlegt. En
hér er alt eins, Dasent getur aldrei skeint úr sér kortinu, því á
meðan að það er ekki komið, hefi eg samkvæmt samníng okkar
bundnar hendur, því kort má eg ekki láta aðra fá eins og eg áður
hefi skrifað yður, nema ef það væri með hans leyfi, en það kort
ætlaði eg að leggja til grundvallar fyrir ritgjörðina. En að gjöra
ritgjörð án korts er alveg ónýtt. Og þó eg vildi treysta upp á
minnið, þá er engan veginn víst, að kortið komi út frá honum eins
og það kom frá minni hendi. Því vel má vera, að bæði hann og
aðrir grauti í því og breyti því. Það liggur því í augum uppi, að eg
verð að hafa séð það kort, til þess að geta og mega gjört grein
fyrir mínum aðgjörðum og réttlætt skoðun mína á staðnum, því eg
vildi hafa ritgjörðina til þess að segja á hverju eg bygði hvað eina.
Því eg kæri mig kollóttan, þótt eg komi með ýmsar skoðanir og get-
gátur, ef eg segi um leið á hverju eg byggi það, og þá getur það
ekki skaðað. Eg hafði og sent honum margar aukamyndir, til þess
að gjöra meiníngu mína skiljanlegri, hvernig eg héldi að sumt þar
hefði litið út í fornöld (líkt og með skálann í Njálu), en sumt myndir
af ýmsu, sem þar er, til þess að menn skilji, hvað eg meina, og geti
þekkt það eptir myndunum, sem annars er ekki hægt. Þetta lángaði
mig til að geta »cíterað«. — En hvað sem nú öllu þessu líður, þá vil
eg reyna í vetur, að koma saman einhverju um þetta.
Um jubil-hátíðina er svo mjög skift meiníngum að eg sé mér
ekki fært að gjöra neitt, eða segja neitt, því maður kemst ekki upp
fyrir moðreyk. Eg er yður samdóma í því, að íslendingar muni líta
í kríngum sig áður en þeir kosti upp á styttu af íngólfi, því ekki
má hún vera til skammar. En eg er svo gjörður, að eg get ekki
komið í minn haus, að hér eigi annað við í minning íngólfs en að