Óðinn - 01.07.1931, Síða 31

ÓÐINN
79
Guöbjörg á Arnarnúpi.
Áttatíu ára varð í sumar merkiskonan Guð-
björg Bjarnadóttir á Arnarnúpi í Dýrafirði.
Hún er fædd 29. júní árið 1851 á Hrafna-
björgum (vanalega nefnt á Björgum) í Arnar-
firði, næsla bæ við Lokinhamra. Voru foreldrar
hennar Bjarni Bjarnason og kona hans Mar-
grjet Bjarnadóttir, bæði at' góðum arnfirskum
ættum. Bjarni var búhöldur góður og smiður
og Margrjet kvenskörungur.
Með foreldrum sínum fluttist Guðbjörg, 4
ára gömul, að Gerðhömrutn norðan fram í
Dýrafirði, sem var útlagt preslssetur, það er að
segja, að þótt jörðin sje bændaeign hefur prest-
urinn í Dýrafjarðarþingum forgangsrjett til að
hafa hana til úbúðar. Á Gerðhömrum bjuggu
þau í 6 ár, en fluttust þá að Skálará í Keldu-
dal í Dýrafirði; ntunu þá hafa orðið að standa
upp af jörðinni, er sjera Jón Jónsson, síðar á
Stáð á Reykjanesi, var orðinn prestur í Dýra-
fjarðarþingum. Á Skálará bjuggu þau hjón það
sem eftir var búskapar síns og þar giftist Guð-
björg dóttir þeirra 1873 Guðmundi Guðmunds-
syni, mesta efnis og atorkumanni, og síðast
hreppstjóra. Fyrstu fimm árin dvöldu þau á
Skálará hjá foreldrum Guðbjargar, en árið 1878
fluttu þau að Arnarnúpi í sömu sveit og reistu
þar bú, og þar hefur Guðbjörg dvalið síðan.
Búnaðist þeim skjótt vel, því að bæði voru
samhent og hjeldust í hendur hjá þeim ráðdeild
og reglusemi, áhugi og atorka í besta lagi.
Urðu þau því fljótt sjálfstæð að efnum og
mundi þó betur hafa orðið, hefði Guðmundi
orðið lengra lífs auðið, en raun varð á.
t*au eignuðust 6 börn, er dóu 2 í æsku, en
4 eru á lífi.
1. Jón, skipstjóri, nú búsettur í Reykjavík.
2. Bjarni, bóndi á Kirkjubóli í Dýrafirði. 3. Elin-
borg, gift Guðjóni Þorgeirssyni bónda á Arnar-
núpi og 4. Guðmunda, gift Benóný Stefánssyni,
sjómanni, nú í Reykjavík.
Árið 1888 misti Guðbjörg mann sinn. Drukn-
aði hann 23. apr. það sama ár í fiskiróðri á
Fjallaskaga norðan fram Dýrafjarðar. Voru 6
menn á skipi með Guðmundi. 1. tengdafaðir
hans, Bjarni Bjarnason á Skálará, 2. bróðir hans
Kári Bjarnason á Arnarnúpi, ókvæntur, 3. Kristj-
án össursson á Skálará, kvæntur, faðir Guð-
mundar skipamiðlara í Reykjavik. Druknuðu
þessir 4, en þrír komust af: Ólafur Guðmunds-
son á Arnarnúpi, bróðir Guðmundar bónda, Jó-
hann Samsonsson, bóndi á Saurum, og Ásbjörn
Björnsson, húsmaður í Hvammi í Dýrafirði. Var
þeim bjargað af Kristjáni Oddssyni bónda á
Núpi, föðurbróður Odds bæjarfógeta á Isafirði,
og Guðmundi Nataelssyni bónda á Ivirkjubóli í
Dýrafirði, sem voru þar allnærri, er skipið fórst.
Hafði Kristján Oddsson fyrstur farið á sjó
í veiðistöðinni
þennan dag, og
heyrði jeg að
honum hefði fall-
ið svo illa slys
þetta, að hann
vildi ekki róa
framar á Skoga,
og flutti vestur
til Lokinhamra.
Guðbjörg hús-
freyja mun, svo
sem títt er eðli-
lega um konur
sjómanna, oft
hafa verið á-
hyggjufull um
mann sinn, er
hann var á sjó. En það hafði Bjarni faðir henn-
ar sagt við hana, að hún þyrfti ekki að vera
hrædd um Guðmund sinn meðan hann væri
innanborðs með honum, þvi að hann mundi
ekki í sjó liggja. En svo atvikaðist um þá, sem
fórust, að lík þeirra náðust ekki nema lík
Bjarna, og hlaut hann því einn leg í jörðu. —
Þótt harmur Guðbjargar væri mikill og sár, bar
hún hann með miklu þreki og trúartrausti. Hún
hjelt áfram búskap á Arnarnúpi eins og ekkert
hefði í skorist, svo að vart eða ekki sá á um rausn
og ráðdeild. Naut hún þar fyrst góðrar aðstoðar
ólafs mágs síns, er af komst í skipskaðanum, en
sjálf hafði hún á hendi alt ráð og stjórn á bú-
inu og má óhætt segja, að það fór snildarlega.
Synir hennar Jón og Bjarni voru mjög bráðþroska
og urðu afburða verkamenn; eflir að þeir voru
17 og 18 ára, leystu þeir af hendi alt starf er
heimilið þurfti, en sjált hafði hún stjórn sem
áður. Á heimili hennar var jafnan margt gamal-
menna og barna og þurfti því mikla ráðdeild
og fyrirhyggju. Árið eftir að hún misti mann
Gaðbjörg Bjarnadóilir.