Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1899, Blaðsíða 76

76
og brá korðanum, en hermannaforinginn sló hann
úr hendi honum og var Oddur síðan tekinn. Gott-
rup gjörði upptækt alt fé Odds smátt og stórt hvar
sem hann náði til, en Oddur átti fé víða því hann
var búsýslumaður hinn mesti. Enn tók Gottrup
þrenn 40 lóð silfurs af Einari Illugasyni, sveini Odds,
og gaf honum að sök að hann hefði áður brotist að
kyrrsettu fé. Svo er mælt að Gottrup færi með
Odd sem hraklegast, fietti hann klæðum og léti hon-
ura eftir hempu slitna. Flutti hann Odd síðan suð-
ur til Búða til Eiríks nokkurs Steindórssonar, en
hann kom honum aftur til Rauðamels til Sigríðar
móður hans. Tók kerling honum forkunnar vel og
kvaðst ei mundu óvirða hann, þótt hann væri fátæk-
lega búinn. Gaf hún honum alklæðnað góðan og
fylgdi honum til Breiðabólstaðar til Jóns prests Jóns-
sonar og hét á hann að koma Oddi utan. Það var
nú ekki hlaupið að því, því strangt bann var lagt
fyrir að flytja Odd, en prestur var harðgjör og skör-
ungur mikill og reið hann með Odd í St5rkkishólm
og fékk talið svo nm fyrir skipstjóra einum, er lá
þar ferðbúinn, að hann tók Odd með sér.1
Þess var ekki langt að bíða að Gottrup fltjaði
upp á nýju niáli út úr aðförinni 2 júlí og kærði
það bæði fyrir amtmanni og stiftamtmanni. Hann
skrifaði amtmanni 20. júlí 1725 og lét fylgja vottord
um aðföritia; lýkur hann bréfl sínu á þessa leið :
»Bið eg nú í undirgefni amtmanninn og háyfir
1 Arb. Esp. IX, kap. 57. Liklega niun eittbvað athugavert í
sögu þessari, því ekki hef ég getað fundið að Oddur minnist
neitt á þessi atvik i skjölum sinum til stjórnarinnar og var hann
þó ekki vanur að láta annað eins liggja niðrj. Auðvitað getur
það átt sér stað að til sé hréf um þetta þó ég hafi ekki orðið
þess var.