Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.1982, Síða 14

14
DAGBLAÐIÐ & VISIR. MÁNUDAGUR 28. JUNI1982.
Nauðungaruppboð
sern auglýst var í 113 tölublaði 1981 og 1. og 4. tölublaði Lögbirtinga-
blaðsins 1982 á eigninni Brekkutangi 2, Mosfellshreppi, þingl. eign
Guðmundar K. Stefánssonar, fer fram eftir kröfu Sveins H. Valdi-
marssonar hrl., Jóns Magnússonar hdl., Tryggingastofnunar rikisins
og Innheimtu ríkissjóðs á eigninni sjálfri fimmtudaginn 1. júlí 1982 kl.
15'30' Sýslumaðurinn í Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 34. og 96. tölublaöi Lögbirtingablaösins 1981 á
eigninni Tjarnarbraut 9, Hafnarfirði, þingl. eign Sigríðar Þorsteins-
dóttur, fer fram eftir kröfu Guðjóns A. Jónssonar, hdl. á eigninni
sjálfri fimmtudaginn 1. júlí n.k. 1982 kl. 13.30.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 113. tölublaði 1981, 1. og 4. tölublaði Lögbirtinga-
blaðsins 1982 á eigninni Lóð úr Dalsmynni, 8 ha, Kjalameshreppi, þingl.
eign Nikulásar Snorrasonar, fer fram eftir kröfu Innheimtu rikissjóðs
á eigninni sjálfri fimmtudaginn 1. júlí 1982 kl. 16.00.
Sýslumaöurinn í Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst hefur verið í Lögbirtingablaf inu á MB Dagstjarnan KE-
3, þingl. eign Stjörnunnar hf. í Njarðvik, fer fram viö skipiö sjálft í
Njarövikurhöfn, að kröfu Tryggingarstofnunar ríkisins, fimmtudag-
inn 1. júlí 1982 kl. 16.00.
Bæjarfógetinn í Njarðvík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst hefur verið í Lögbirtingablaöinu á fasteigninni Túngata
21, efri hæð, í Keflavík, þingl. eign Haralds og ívars Valbergssona, fer
fram á eigninni sjálfri, að kröfu Vilhjálms H. Vilhjálmssonar hdl.
fimmtudaginn 1. júlí 1982 kl. 11.00.
Bæjarfógetinn í Kefiavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst hefur verið í Lögbirtingablaðinu á fasteigninni Hring-
braut 136 L í Kef'avík, þingl. eign Páls B. Sigurvinssonar og fleiri, fer
fram á eignio i sjálfri að kröfu Jóns G. Briem hdl., Guðmundar
Markússonar hrl. og Hafsteins Sigurðssonar hrl. fimmtudaginn 1. júlí
1982 kl. 10.30.
Bæjarfógetinn í Keflavik.
Nauðungaruppboð
sem auglýst hefur verið í Lögbirtingablaðinu á hraðfrystihúsi Garð-
skaga í landi Kothúsa I í Garði, þingl. eign Garðskaga hf., fer fram á
eigninni sjálfri, að kröfu Fiskveiðasjóðs Islands miðvikudaginn 30.
júní 1982 kl. 16.30.
Sýslumaöurinn í Gullbringusýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst hefur verið í Lögbirtingablaöinu á fasteigninni Gerða-
vegur 14 A í Garði, þingl. eign Ingimars Kr. Þorsteinssonar, fer fram á
eigninni sjálfri, að kröfu Einars Viðar hrl. og Gests Jónssonar hdl.
miðvikudaginn 30. júní 1982 kl. 15.00.
Sýslumaðurinn í Gullbringusýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst hefur veriö í Lögbirtingablaðinu á fasteigninni Faxabraut
25 H, íbúð á 4. hæð í Keflavík, þingl. eign Höllu Sæmundsdóttur, fer
fram á eigninni sjálfri, að kröfu Guðjóns Steingrímssonar hrl., Stein-
gríms Eiríkssonar hdl. og Einars Viðar hrl. miðvikudaginn 30. júní
1982 kl. 13.30.
Bæjarfógetinn í Keflavík.
Eru
voðavextir
eitthvert
úrræði?
Vegna langrar útivistar gefst mér
nú loks færi á aö svara klausu Hall-
dórs Kristjánssonar um „voðavexti”
frá 24. maí sl. í DagbL og Vísi. Hall-
dór fjallar þar m.a. um álit mitt á
voöavöxtum sem fram kom í klausu
frá mér í DV þann 11. sama mánaö-
ar.
Þar sem ég tel voöa vexti langt í f rá
útrætt mál vil ég svara Halldóri og
bæta jafnframt nokkru viö.
Sparifjáreigendur
Um þaö atriði aö voöavextirnir
hafi óneitanlega rétt hlut sparifjár-
eigenda getum við Halldór áreiöan-
lega oröiö sammála og ekki síður um
það atriði aö hver maöur skili aftur
jafngóöu því sem hann fær lánað.
Voöavextimir vom að hluta til þess
geröir og ekki neitt illt hægt að segja
um það hlutverk þeirra.
Þetta hlutverk voöavaxta var
vissulega ekki aöeins hugsjón krata
einna, heldur munu allir stjórnmála-
flokkar hafa lagst þungt á sveif meö
þeim; ekki aöeins til aö rétta hlut
sparifjáreigenda heldur alfariö
koma hlut þeirra í þaö horf, aö hverri
innlagðri krónu yröi skilað, og ekki
aöeins þaö, heldur einnig meö nokkr-
um vöxtum.
Þetta sjónarmiö réöi ugglaust
miklu um aö voöavextirnir voru
samþykktir á sínum tíma.
Krataráð
Það kann hinsvegarsvo aö fara aö
þaö taki okkur Halldór nokkurn tíma
aö veröa sammála um hverjir hafi
„fundið” upp voðavextina, en þaö
kalla ég þá gerö krata að eiga megin-
hlut aö því aö koma þeim á. Ég man
ekki betur en ljónin hin ungu í
Alþýöuflokknum sem nú eru tann-
laus oröin, hafi krafist hárra vaxta í
eina tíð, komist í ríkisstjóm og staöiö
síöan skamma hríö einir viö stjóm-
völinn og þetta hafi veriö sá tími er
voðavöxtum var komiö á.
Þó margir góöir menn hafi veriö
sammála tannlausu ljónunum um
það aö nauösyn bæri til að tryggja
hag sparifjárbænda, þá er Halldóri
væntanlega ljóst aö meginatriöi
kröfu krata, sem var læknun verö-
bólgu með voðavöxtum, var miklu
umdeildara atriöi, þó voðavextirnir
væm loks samþykktir meö semingi.
Kenning krata var þessi í stuttu
máli: Háir vextir, (raunvextir)
draga úr fjárfestingu og þenslu sem
hinsvegar leiöir til samdráttar sem
aftur leiöir til minni veröbólgu, en
minni verðbólga leiöir aftur til þess
aö hægt er aö lækka vexti. Þegar
veröbólgunni hefur veriö náð niöur
meö þessum hætti og jafnvægi er
komið á, hefur tvennum tilgangi ver-
iönáö.
Veröbólga er ekki til lengur (nema
í hófi) og sparifjárbændur fá mest
allt tvílembt.
Fyrir þessari kenningu beygöu
stjórnmálamenn sig og vonuöu hiö
besta, þótt uggur væri hugsanlega í
sumum.
Afhroðið
Þessi kenning galt svo það afhroö
Kjallarinn
Krístinn Snæland
aö aöeins sá hluti hennar sem snýr
að sparifé stóöst (allavega aö veru-
legu.leyti) en sá hluti sem að verð-
bólgunni laut fór gersamlega fyrir
björg.
Þaö fór svo fyrir þá sök, aö ekki aö-
eins ungu tannlausu ljónin, heldur
svo fjölmargir, skilja hvorki né
þekkja íslenskt atvinnulif. Ef viö tök-
um dæmi um hver greiðir voðavexti
útvegsins. Utgeröarmenn leggja
rekstrarkostnaöardæmi útgeröar
fyrir stjórnvöld og í því dæmi eru
voðavextir stór hluti. Hvaö gerist,
stjórnvöld taka voðavexti inn í rétt-
mæt dæmi útgerðarmanna og þeir fá
þá bætta meö hærra fiskverði.
Fyrstihúsin leggja rekstrardæmi
sín fyrir stjórnvöld og í þeim eru vit-
anlega voðavextimir. Frystihúsin
eru sett á ajn.k. núllpunktinn fræga
og Seölabanki lætur gengi hníga,
síga, eöa detta. Halldór minn, hver
greiöir þetta utan almenningur, sá
almenningur sem er besti sparif jár-
bóndinn. Til þess að gera langt mál
stutt: Frystihús, útgerð, iönaður,
landbúnaöur, yfirleitt allur atvinnu-
rekstur getur og gerir þaö að velta
með einum eða öörum hætti voða-
vöxtum yfir á almenning. Svo lengi
sem voðavextimir eru þeirrar gerö-
ar að lenda fyrst og fremst á almenn-
ingi, erverðtryggingsparifjárblekk-
ing.
Þú kannt aö halda upphæð þinni í
bankanum sæmilega óskertri en upp-
hæö sú sem þú átt í vasanum skeröist
ótæpilega ístaöinn.
Þetta sérð þú ekki svart á hvítu en
gerðin er sú hin sama utan blekking-
inerfullkomin.
Mér sýnist þetta raunverulega aö-
eins vera spuming um þaö hvort fólk
vill láta hlunnfara sig í bankanum
eöa almennt í þjóðlífinu.
Þeir sem eiga lítiö í þjóölífinu en
mikið í bankanum eiga vitanlega
auðveltval.
Svona sýnist mér kenning krata
um lækningu veröbólgunnar hafa
farið, hún hefur goldiö hroðalegt af-
hroö.
Sœmileg úrræði •
Það veit ég aö Halldór frá Kirkju-
bóli vill ekki aöeins sæmileg úrræöi í
þessu efni, sem sé til aö hnekkja á
verðbólgunni sem eins og hann bend-
ir réttilega á er meginbölvaldurinn.
Sæmileg úrræöi gætu verið mörg.
Það mætti t.d. huga að því hvort við
ættum ekki að láta ríkið hætta út-
varpsrekstri, hætta rekstri ríkis-
kirkju, hætta rekstri sinfóníuhljóm-
sveitar, hætta basli í vegagerð en
fela hana einstaklingum og sama um
hafnargerð. Við gætum einnig hugs-
anlega faliö einstaklingum rekstur
Simamálastofnunar. Viö gætum gert
Háskólann að einkafyrirtæki. Viö
gætum hætt ríkisstuöningi við listir
og íþróttir.
Ef eitthvaö af þessu eöa eitthvaö
annaö gæti á raunverulegan hátt
dregiö úr verðbólgu, ættum við að
hugleiöa þaö.
Sumt af því sem ég hef nefnt hér er
þessi eðlis aö ekki er um aö ræöa að
hætta stuðningi endanlega, en ef
fjárhagur ríkisins er erfiöur og
skattheimta ríkisins skapar verö-
bólgu, þá er réttlætanlegt að hætta
eyöslu í þá þætti um sinn.
Ég hygg aö orsök veröbólgu sé
einnig aö sumu leyti sprottin af of-
f jölgun þeirra sem kalla má afætur á
þjóöfélaginu. Þaö er svo hverjum og
einum faUö að gera sér grein fyrir
hverjir þetta eru. Eg hef nú nefnt eitt
og annaö sem til athugunar mætti
taka og umræðu.
Halldóri Kristjánssyni frá Kirkju-
bóli, þeim alvörugefna húmorista og
heiöursmanni, treysti ég manna best
til aö leiða umræöu um þessi mál inn
á vegi, án fordæmingar, öfga eöa
pólitísks metnaðar. Ég vænti þess aö
heyra meira frá þeim mæta manni.
Kristinn Snæland
A „Aðeins sá hluti kenningarinnar, sem
^ snýr að sparifé, stóðst, en sá hluti, sem að
verðbólgu laut, fór gjörsamlega fyrir björg,”
segir Kristinn Snæland, sem svarar Halldóri
frá Kirkjubóli.