Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.1982, Blaðsíða 20

20
DAGBLAÐIÐ & VlSIR. MANUDAGUR 28. JUNI1982.
BUICK SKYLARK
6 cyl.Ltd.81,260.000
OLDSM. CUTLASS
BROGHAM DÍSIL
79,150.000
ALFA-SUD
'78 55.000
GALANT
1600 GL. '80.105.000
CHRYSLER LE BARON 4D
79, 205.000
CH. MALIBU SEDAN
79; 140.000
FORDFUTURA
sjálfsk. 78,115.000
MAZDA 929
'80,115.000
DATSUN CHERRY
'80,85.000
OPEL ASCONA
sjálfsk. 78,100.000
OPEL MÁNTA
sjálfsk., 77, 95.000
FORDESCORT
78,70.000
DATSUN 280 C
dísil '81.170.000
DAIHATSU CHARADE
'80, 75.000
HONDA CIVIC
sjálfsk. '81,120.000
CH. Malibu CL
ST. 79,170.000
OPEL MANTA
'77, 85.000
DATSUN 180 B
'78, 85.000
TOYOTA CROWN
dísil, '80,150.000
M. BENZ300
5cyl., '80, 250.000
MAZDA929
78, 80.000
DATSUN DÍSIL
'80,160.000
CH. MALIBU 2D CL
78.140.000
CH. MALIBU CLASSIC
79,170.000
FORD FAIRMONT
'78, 120.000
M. BENZ300D
79, 220.000
OLDSM: DELTA ROYAL D
78,140.000
CH. MAILBU
st. '81,280.000
MAZDA 121
7887.000
CH. MALIBU
7033.000
SCOUT II
76, 110.000
OPELASCONA
77. 90,000
MAZDA929
76, 67.000
CH. MONTE CARLO
'79, 210.000
SCOUT TRAVELLER
disil '80, 350.000
LAND ROVER
dísil, lengri gerð 5 d. '77,
130.000
SCOUTII
4cyl., Pick-up, '80,160.000
SIMCA 1307
77, 48.000
CH. SENDIFERDA,
lengri gerð, 79,175.000
HONDA ACCORD
'81,4 d., 135.000
MAZDA323
5d„ '80, 85.000
SUBARU 4x4
'80,120.000
CH. CAPRICE CLASSIC
78,180.000
0PIÐ LAUGARDAG
kl. 13-17
Beinn simi
39810
^ VÉLADEILD SAMBANDSIIIS
Ármúla 3 Reykjavík uuLAMum i Sími38900
Á ftrilu— Ýmsirflytjendur:
GÆÐAP0PP SEM HITTIR
BEINT í MARK Á FULLU
Það hefur færzt mjög í vöxt á sí6-
ustu misserum aö gefa út á breiö-
skífu vinsæl lög margra flytjenda,
svonefndar safnplötur. Þetta hefur
gefiö góöa raun í þaö minnsta ef
marka má viðtökurnar. Sumpart má
segja aö þessar safnplötur komi hér
á landi í staö 2ja laga platnanna
erlendis, því aö af einhverjum frem-
ur óljósum ástæðum viröast Is-
lendingar aldrei hafa verið ginn-
keyptir fyrir smáskifunum. Trulega
aldrei haft nennu í sér til þess aö
bregöa þeim á fóninn.
En meö safnplötunum bjóöast vin-
sæl lög á stórri plötu í frumútgáfum
og þó í flestum tilvikum sé farið að
slá dulítið í lögin viröast menn ekki
setja þaö fyrir sig. Nú bregður hins
vegar svo viö á nýjustu safnplötunni,
,,Á fullu”, aö þar eru nokkur spánný
lög sem eru í þann mund aö öðlast
vinsældir eöa eiga jafnvel eftir aö
hefja frægðarferil sinn. Frá sjónar-
hóli neytandans hlýtur þetta aö vera
fengur, en mig grunar aö þetta geti
oröiö býsna tvíbent fyrir útgefend-
ur: Hér er til aö mynda nýjasta lag
Blondie, „Island (M Lost Souls” af
plötunni „The Hunter”, sem er ný-
komin út og manni þætti þaö ekkert
skrýtiö þó Blondieplatan seldist eitt-
hvaö minna fyrir bragöið.
Annars hefur valiö á þessa plötu
tekizt með afbrigðum vel og ég held
þaö sé ekkert vafamál aö „Á fullu”
er langbezta safnplatan sem hér hef-
ur komiö út. Hún er að sönnu í þyngri
kantinum, en þaö telst nú bara kost-
ur enda nóg af léttmetinu annars
staðar. Perlur poppsins eru hér
dámargar og þrjú síðustu lög plöt-
unnar eru hvert ööru bitastæðara:
,,Senses Working Overtime” meö
XTC, „Promised You A Miracle”
meö Simple Minds og „Visions of
China”meðJapan.
Þaö er athyglisverð ný jung og lofs-
verö sem rutt hefur sér til rúms á
siðustu safnplötum aö skjóta íslenzk-
um lögum inn á milli þeirra útlendu.
Á þessari plötu eru tvö islenzk lög:
„Oti alla nóttina” meö Valla og
víkingunum og „Stórir strákar fá
raflost” meö Egó. Þá má og nefna
annan athyglisveröan þátt varðandi
síöustu safnplötur, en þaö er kynning
á lítt þekktum flytjendum. Hér eru
t.a.m. tvö lög sem lítt hafa heyrzt
fyrr: „Listen” meö Stiff Little
Fingers og „If You Leave Me Can I
Come Too” meö áströlsku hljóm-
sveitinni Mental As Anything, bæði í
hópi beztu laga plötunnar. Og raun-
ar má nefna „Puerto Rico” í þessu
sambandi einnig, en þaö hefur þá
sérstööu aö söngkonan er okkur aö
góöu kunn. Hún heitir Shady Owens
og sönghópurinn kallar sig
Decoupage.
Gæðapopp sem hittir beint í mark
áfuDu.
-Gsal
Classix—La Veríté:
STÓRISA NNLEIKUR í TÓNLISTARFORMI
Uppá síðkastið hefur brezka hljóm-
sveitin Classix Nouveaux vakiö tals-
veröa athygli meöal poppunnenda hér-
lendis og þaö veröskuldaöa. I fáum
orðum sagt er „La Verité” líka einhver
bezta platan sem út hefur komiö á
þessu ári.
Menn komast tæpast hjá því að taka
eftir þessari hljómsveit, hvort heldur
þaö er útlitið eöa tónlistin. Foringi
hópsins, Sal Solo, er kúnurakaður
leðurjakkatöffari og því eölilegt aö
augun staönæmist viö þetta aUsbera
höfuð. Tónlistin er lika þannig aö
ósjálfrátt legguröu eyrun við.
Því hefur veriö haldið á lofti aö
Classix Nouveaux sé ein þessara
hljómsveita sem flokka beri meö ný-
rómantík. Þessari kenningu hafnarSal
Solo og heldur því fram aö hljómsveit-
in hafi leikið sína tónlist löngu áöur en
nokkuð þaö varö til sem nú heitir ný-
rómantík í tónlist. Hvaö um þaö. Class-
ix Nouveaux leika poþptónlist þar sem
svuntuþeysar eru áberandi og slíkt
þykir nú ekki tiltökumál né sérstak-
lega frumlegt nútUdags. Enda er þaö
ekki hljóðfæraskipanin sem veldur
aðdáun á Classix Nouveaux, heldur
stíUinn! Þetta er dálítiö lokkandi tón-
list þar sem hnuplaö er stefjum frá hin-
um og öörum í því augnamiði að setja
saman áheyrilega popptónlist. Og þaö
er akkúrat þaö sem hljómsveitinnihef-
ur tekizt listilega vel — og hnuplið er
ósköp saklaust.
Þekktustu lög plötunnar eru „Never
Again” sem ereinhvers konar svuntu-
þeysapopp a la sveitin-miUi-sanda og
„Is It A Dream”, en fleiri lög eru sterk
og heUlandi eins og t.ajn. titiUagiö
„La Verité”, (sannleikur) og „I WiU
Retum”.
Classix Nouveaux hefur verið starf-
andi í allmörg ár og á fyrst og fremst
stóran aðdáendahóp á meginlandi
Evrópu og á Norðurlöndum. Heima í
Bretlandi hefur þeim ekki vegnað sér-
lega vel svo ótrúlega sem það kann aö
hljóma í þessu landi þar sem vagga
svuntuþeysanna er. Hins vegar hefur
þessari plötu veriö tekiö afburöavel í
Bretlandi og ég held þaö sé engin goö-
gá aö ætla Classix Nouveaux sess meö-
al þeirra aUra stærstu í sínu heima-
landi. Ef framhaldiö veröur í líkingu
viö „La Verité” veröa fáir til þess aö
standast Sal Solo og félögum snúning.
Því má bæta við til fróöleiks aö
mannabreytingar urðu nýlega i
Classix Nouveaux, gítarleikarinn Gary hans staö kom finnskur gítaristi, Jimi
Steadman yfirgaf hljómsveitina og í Sumen að nafni. -Gsal.
BREGÐAST EKKI í VERK-
UM GÖMLU MEISTARANNA
John Williams — gitarsnillingurinn frægi, höfuðpaur Sky.
Þaö kennir ýmissa grasa á nýjustu
plötu Sky og víöa er komið við í smiöj-
um tónlistarhöfunda sem þekktari eru
á hinu klassíska sviöi. En meö klassík-
inni flýtur þó eitt dægurlag eftir Hoagy
Carmichael, sem hér á árum áöur var
vinsæU lagahöfundur og samdi margar
sykursætar melódíur, sem sumar
hverjarheyrast enn í dag.
Á fyrri þrem plötum Sky voru lög og
verk eftir meöUmi hljómsveitarinnar
ásamt einu eöa tveimur stefum eftir
gömlu meistarana. En á Sky 4 skipta
þeir alveg yfir í eldri verk þekktra
höfunda, allt frá Bach til Theodorakis
og er þaö helzta breytingin á ,,Sky 4”
ef miðað er viö fyrri plöturnar.
Utsetningar hafa þeir gert hver í sínu
lagi og hefur hljómborösleikarinn
Steve Gray v erið þar iðnastur.
Þaö þarf engan aö undra aö Sky skuU
taka þessa „klassísku” stefnu, fyrri
plötur hafa aUar haft klassiskan blæ
yfir tónUstinni, þó frumsamin hafi ver-
iö, enda er höfuöpaur hljómsveitarinn-
ar, gítarsniUingurinn John WiUiams,
þekktastur sem klassískur gítarleikari
en hefur snúiö sér aö léttari tónlist
ásamt félögum sínum í hljómsveitinni.
A Sky 4 eru 10 stef eöa Iög, nokkuð
misjöfn að gæöum. Þaö er staðreynd
aö mjög misjafnlega gengur aö útsetja
verk gömlu meistaranna fyrir nútíma
Irafmagnshljóðfæri svo vel fari.
Platan byrjar á Masquerade eftú
Khatchaturian. Þar hafa þeú félagar
hitt á stef sem feUur vel aö stU þeirra
og er virkUega skemmtilegt aö heyra
hljómsveitúia leika sér aö því. Næstu
tvö stef ganga ekki alveg upp hjá
þeim, en þaö eru Ride Of The
Valkyries eftir Wagner og March To
The Scaffold eftú Berlioz, bæöi veröa
of þúng í meðförum þeirra og hljóm-
sveitin nær sér aldrei almennUega á
strik. En í næstu tveimur verkum eru
þeú á heimaslóðum, ef svo má aö oröi
komast. Eru það To Yelasto Pedi eftir
Theodorakis og Walsz No. 2 eftir
Ravel, þar eru útsetningar góöar og
hljómsveitin í toppformi.
Seinni hUð plötunnar er jafnbetri og
vel hefur tekizt með val og útsetning-
ar. Byrjar hún á Fantasy eftú Bach,
My GiseUe eftú Adam De La HaUe,
Xango eftir VUla Lopos og Fantasia
eftir Mudarra eru aUt verk sem eru
eins og samin fyrir Sky. Platan endar
svo á gamalU dægurflugu eftir Hoagy
Carmichael, Skylark, sem í útsetningu
Sky öðlastnýttlíf.
Þótt flest á þessari plötu sé mjög vel
gert og aUur hljóöfæraleikur pottþétt-
ur, eins og við var aö búast, vúöist mér
samt sem hljómsveitin hafi misst eitt-
hvað af þeim léttleika sem einkenndi
hana, sérstaklega á fyrstu plötunni.
En þó Sky 4 sé þeirra þyngsta plata
hingað tU er ómögulegt að segja tU um
hvaö þeir taka næst fyrú, þaö gæti
þess vegna verið algjör kúvending í
efnisvali. Og ef þaö er einhver hljóm-
sveit sem getur leikið hvaö sem er og
gert þaö vel, þá er það Sky. HK.