Dagblaðið Vísir - DV - 26.08.1982, Blaðsíða 31

DV. FIMMTUDAGUR 26. ÁGÚST1982.
31
Sandkorn
Sandkorn
Sandkorn
Ekki í ríkis-
stígvéium
Fyrir skömmu lézt í Kópa-
vogi Ragnar Guöjónsson
fyrrum forstööumaóur á
Kvíabryggju viö Grundar-
fjörð. Ragnar var óvenju vel
látinn maður í starfi og er það
samdóma álit þeirra sem tU
þekktu að hann hafi með sinu
lagi snúið mörgum ólánspUti
tU betri vegar. Eitt sinn hljóp
kergja í tvo unga vistmenn á
Kviabryggju og tóku þeir á
rás burt frá helmUinu álefðis
tU ólafsvikur og voru báðfr í
vinnufötunum.
Þegar Ragnar frétti um
strokið snaraðist hann óðara
upp í Land Roverinn og elti
strákana uppi. Þeir bjuggust
við hinu versta þegar Ragnar
birtist á þjóðveginum en
hann segir við strokumenn-
ina:
„Þið getið mín vegna farið
þangað sem þið vUjið en í nýj-
um vaðstígvélum frá vist-
heimUinu farið þið ekki fet.”
Aö svo rnæltu tók Ragnar af
þeim stigvélin og hélt að svo
búnu aftur heim á Kvía-
bryggju.
En strokumennirnir tví-
stigu um stund sárfættir á
mölinni og voru þeirri stundu
fegnastir þegar þeim tókst að
snapa bUfar aftur heim á
visthcimUið.
Hefur ekki sést
enn
Erfiðleikar þeirra sem
stunda atvinnurekstur á
landsbyggðinni geta oft verið
margvisiegir.
Sandkom heyrði af einum
aðUa sem stundar atvinnu-
rekstur úti á landi en býr að
mestu í Reykjavik. Fyrir
nokkra auglýsti hann eftir
starfsmanni tU að starfa við
reksturinn úti á landi. Fljót-
lega gaf sig fram maður í
Reykjavík sem t jáði sig fúsan
til að halda tU starfa út á
land, en sá gaUi væri á gjöf
njarðar að hann ætti enga
peninga fyrir farinu og einnig
væri lítið um peninga bjá f jöl-
skyldunni sem ætlaði að
verða eftir i bænum. Bað hinn
væntanlegi starfsmaður um
fyrirframgreiðslu launa tU að
bjarga málinu. Atvinnurek-
andinn brást vel vlð þessu,
reiddi fram umbeðið fé. Nú
eru liðnar nokkrar vikur, en
ekki befur starfsmaðurinn
væntanlegi sést enn i vinn-
unni.
Einstefna á Ara-
götu og Odda-
götu
Tuttugu ára barátta ibú-
anna við Aragötu og Odda-
götu hefur nú loksins borið
árangur. Lögregiustjórinn i
Reykjavík hefur að fengnum
tUlögum borgarráðs ákveðið
að gera báðar þessar götur að
einstefnuakstursgötum. Eru
tilheyrandi umferðarskUti
þegar komin upp.Einstefnaer
á Aragötu tU norðurs en á
Oddagötu tU suðurs.
Margir þjóðkunnir menn
búa við þessar tvær götur en
húsin i hverfinu eru oft nefnd
prófessorabústaðir. Háskól-
inn lét enda skipuleggja
hverfið, úthlutaði lóðunum og
á forkaupsrétt að húsunum.
Flaggað fyrir
birtingu
Nýlega var úthlutað lóðum
á nýju byggingarsvæði fyrir
einbýlishús i Laugarásnum.
Fengu þar margir góöborgar-
ar skika undir væntanlegar
haUir og smáhaUir. Þessi út-
hlutun rifjar upp fyrir Sand-
korai sögu frá þeim árum
þegar neðri hluti Laugaráss-
ins var í bygglngu og kaUaður
SnobbhUI. Þá fengu mörg
helstu valmenni borgarinnar
á þeim tima lóðir á svæðinu
i svo sem seðlabankastjórar,
stórkaupmenn, aflaklær, lyf-
salar og fleiri pótintátar.
Gekk mönnum misvel að
byggja hús sin eftir efnum og
ástæðum og ekki laust við að
sumir hafi reist sér hurðarás
umöxl.
En mitt á mUli glæsUegra
einbýlishúsa stóð eitt gamalt
tréhús með bárujárai en var
þvert á aUt skipulag og bjó
þar eldri maður. Þar var fátt
um íburð utan góð flaggstöng
á miðju Iitlu túni. Fljótlega
tóku nágrannar gamla
mannsins eftir að hann dró
fána að húni á hinum ýmsu
dögum og var ekki að sjá
neitt samhengi á mUli þeirra
og lögskipaðra fánadaga Iýð-
veldisins. OUi þetta nokkrum
heUabrotum í hverfinu uns
einn röggsamur húseigandi
reið á vaðið og spurði þann
gamla. Karlinn brosti íbygg-
inn og leit niður á tær sér en
sagði:
„Jú, sjáðu tU. Ég flagga í
hvert skipti sem nöfn ykkar
hinna koma í uppboðsauglýs-
ingum í Lögbirtingablaðinu.”
Álver í Eyjafirði
í landi Syðri-
bakka
í Sandkorai síðastliðinn
þriðjudag var f jaUað um and-
stöðu gegn álveri í Eyjafirði
og vitnað tU orða bóndans á
Araamesi, Jósavlns Arason-
ar, í Akureyrarblaöinu Degi.
Jósavin sagði: „Þeir fá ekk-'
ert að fara hér inn fyrir tU
þess að rannsaka hjá mér.”
Bragi Guðbrandsson, ritari
staðarvalsnefndar, hafði
samband við umsjónarmann
Sandkoras. Sagði Bragi það
misskilning hjá Jósavin að
Araaraes væri sá staður i
Eyjafirði sem tU greina kæmi
undir álver. Staðurinn væri í
landi Syðribakka i Arnarnes-
hreppi. Jörðin Syðribakki
væriíeigu rikisins.
Umsjón:
Kristján Már Unnarsson.
Kvikmyndir Kvikmyndir
Nýja bíó—Glímuskjálfti í Gaggó:
Afburðaslök
Nýja bkS, Glímuskjálfti í Gaggó (Fighting
Chance)
Stjórn: Kieth Merrill.
Handrit: Eric Hendershot, Keith Merrill.
Kvikmyndun: Reed Smoot.
Tónlist: Merrill Jenson.
Aöalhlutverk: Edward Hermann, Kathleon
Lloyd, Lorenzo Lamas, Maureen McCormick.
Framleiöandi: Kerth Merrill.
Það hefur ærið oft verið þrauta-
lending bandarískra kvikmynda-
framleiðenda að gera myndir um
menntaskólalíf (high-school) ung-
linga í sínu heimalandi. Þær myndir
eru undantekningalítið ódýrar í
framleiðslu, hvað þá að dýra leikara
þurfi að fá til að leika helztu hlut-
verkin, og svo virðist sem þessar
ræmur — hver svo sem gæði þeirra
eru — gangi í böm og unglinga.
Þannig hefur það oft reynzt happa-
drjúgt að vinna slíkar myndir, því
gróðinn sem af þeim hefur hlotizt
hefur s jaldnast látið á sér standa.
Þessar myndir lýsa oft á tíðum lífi
og ástum krakkanna í þessum skól-
um, samskiptum þeirra við kennara
og aðall myndanna hefur jafnan ver-
iö fjör, snjöll tilsvör og dálítil
spenna. Þessar myndir hafa því
oftast reynzt áhorfendunum líflegar
og skemmtilegar og nægir í því sam-
bandi að nefna kvikmyndina
American Graffiti sem sýnd var hér
á árum áður.
Inn á milli, í slíkri fjöldafram-
leiðslu sem þessar menntaskóla-
myndir eru, verður að sjálfsögðu
vart afskaplega slakra mynda. Þið
vitið, þessar sem fá mann til að
brosa að því einu hversu slæmar þær
eru.
Kvikmyndir Kvikmyndir
Glimuskjálfti í gaggó er ein þess-
ara mynda. Hún er ekki hið einasta
innantóm heldur bæði leiðinleg og
langdregin í þokkabót.
Efnisþráðurinn er næsta enginn og
það litla sem til er af honum er dreg-
ið svo á langinn að undrun má sæta.
Myndin byggist á keppni í fjöl-
bragðaglímu milli nokkurra mennta-
skóla. Strákarnir í þeim skóla sem
fylgzt er með hafa ekki unnið höfuð-
andstæðinga sina i ein niu ár og
leggja allt kapp á að svo geti orðið
áður en þeir útskrif ast.
Og auðvitað gera allir sér grein
fjTÍr lyktum myndarinnar. Með
smáspennu milli hraustustu
strákanna er myndin látin ná há-
markí undir lokin og sá vinnur vitan-
lega sem ólíklegri þótti í upphaf i.
En það var ekki það einasta að
mynd þessi væri langdregin og
innantóm að efnisþræði. Kvik-
myndatakan var sannkallað skóla-
bókardæmi. Einhæfni var slik á þvi
sviði að svo virtist sem alltaf væri
verið að mynda sömu glímuna alla
myndina út í gegn og var uppistaða
þessarar myndar þó glima.
Aukinheldur var leikur hlutað-
eigandi persóna í glimunni varla til
að státa af. Kannski má segja aö tón-
listin i myndinni hafi borið þessa
mynd uppi og gat hún þó varla talizt
meira en sæmileg.
Sem sagt: afburðaslök ræma, sem
ekki er eyöandi augum á.
-Sigmundur Erair Rúnarsson.
Menning Menning Menning
DENISE COLOMB
„sannleikur í Ijósmyndum”
Listasafn alþýðu og menningardeild
franska sendiráðsins hafa nú tekið
höndum saman og bjóða upp á fjöl-
breytilega sýningu í salarkynnum
safnsins. Meginuppistaða sýningar-
innar eru ljósmyndir eftir frönsku
listakonuna Denise Colomb, en auk
þess eru grafíkverk eftir heimskunna
listamenn eins og Picassó, Míró og
Cesar. Þessu fylgja síðan listaverka-
bækur af öllum stærðum og gerðum
sem sýna vel breidd og gæði franskrar
listaverka bóka útgáf u.
Sýningin er sölusýning og stendur til
kvöldsins 29. ágúst.
Madame Colomb
Denise Colomb, sem nú er orðin
þekktur ljósmyndari, hóf feril sinn á
ósköp venjulegan hátt. Hún eignaðist
eina „Super Nettel 24X 36” og lék sér í
fyrstu að því að taka ljósmyndir af f jöl-
skyldunni. Hún kynntist síðan dular-
fullum möguleikum myrkraherbergis-
ins. En þó að ljósmyndir hennar hafi í
fyrstu verið venjulegar, var fjölskylda
hennar ekki eins venjuleg, því að
bróöir hennar var gallerístjóri í París
og þekkti persónulega listamenn eins
og Picassó, Míró og Artaud. En ljós-
mynd af þeim síðastnefnda var einmitt
upphafiö að þessari ljósmyndaseríu,
sem við sjáum nú í Listasafhi A.S.I.
Þessar andlitsmyndir af listamönn-
um eru svart-hvítar myndir sem
teknar eru í nánasta umhverfi lista-
mannsins. Og þegar listakonan var
spurö hvers vegna hún hefði sérhæft
sig í myndlistarmönnum svaraði hún
því til að hún hefði ávallt hrifist af
þessum sérstæðu möguleikum mynd-
listarmannsins að geta búið til eða
framkallað sinn myndheim á hvíta
örkina.
En eftir hverju sækist listakonan í
ljósmyndum sínum? Sjálf segist hún
ekki vita það. Hún segir aðeins að allt
verði til af sjálfu sér, á því augnabliki
sem myndin er tekin. Hún segist
aðeins leita „sannleikans”. En þrátt
fyrir þessar yfirlýsingar er greinilega
ákveðinn þráöur í þessum ljósmyndum,
því að auösjáanlega má finna náið
samspil milli listamannsins og verka
hans. Þannig sjáum við listamenn eins
og Riopelle, De Stael og Ubac setta inn
í umhverfi, sem minnir óneitanlega á
myndverk þeirra. Sjá má t.d.
umhverfis De Stael málningarslettur
sem gefa sterklega í skyn hans dýna-
míska og efnismikla málverk. Sjá
einnig Vasarely sem virðist nánast
skoðaöur i gegnum hans eigin köldu og
tilfinningalausu fagurfræði. Og Arp
sem er orðinn, í myndum listakon-
unnar, hluti af eigin listaverki. Þannig
Ljósmynd af De Stael eftir Denise Colomb.
gætum við haldið áfram því að lista-
konan virðist vilja þræða þetta einstigi
milli listamannsins og verka hans.
Myndlist
Gunnar B.Kvaran
Þessi „heimildarskráning” á lista-
manninum og verkum er kannski vel
skiljanleg þegar haft er í huga aö
Denise Colomb hefur lagt sig mjög
fram við að gera heimildarseríur af
fjarlægum þjóðum og ólíkum
menningarlöndum þar sem „hlutur-
inn” er ekki aöeins skoðaður með
augum fagurkerans heldur með auga
ljósmyndarans sem vill miðla þekk-
ingu og nákvæmu inntaki. Hún hefur
því þroskað hið sanna auga ljós-
myndarans sem notar aðeins ljós-
myndina sem tjáskiptamiðil.
Mynd: GBK.
Grafík
Hér á sýningunni eru einnig til sýnis
grafík og bækur eftir heimskunna
höfunda. Er það skemmtilega til fallið
og sýnir á áþreifanlegan hátt and-
stæður myndlistarinnar og ljós-
myndarinnar. Við kynnumst því
grundvallarmun þessara tveggja tján-
ingarmiðla, annars vegar myndlistinni
sem „skapar” meö því að búa til sín
form, og hins vegar ljósmyndinni, sem
„skapar” með því aö velja og skrá
áöur þekkt form og hluti. Þetta er
einkar sterkt þegar haft er í huga að í
nútímalist hefur samspil þessara
tveggja andstæðna aldrei verið
nánara.
Þetta er því einkar lifandi og frísk
sýning sem gefur að líta listaverk af
alþjóðlegri stærðargráðu — einnig
kemur lágt verð viðkomandi listmuna
skemmtilega á óvart.
-GBK.