Dagblaðið Vísir - DV - 10.01.1983, Blaðsíða 16

16
DV. MÁNUDAGUR10. JANUAR1983.
Kanadíska hljómsveitin Saga, hún á talsverðum vinsældum aö fagna í heimalandi
sínu og á meginiandi Evrópu.
Saga — InTransit:
Sögulegt þungamkk
Frændur vorir Kanadamenn (hluti
þjóöarinnar flutti jú þangaö undir lok
síðustu aldar) geta státaö sig af mörg-
um ágætum hljómsveitum. Ein þeirra
ber hiö viröulega heiti Saga.
Sögumenn hafa sent frá sér einar
þrjár skífur til þessa og meö þeim hafa
þeir aflaö sér þó nokkurra vinsælda í
heimalandi sínu og raunar víöar, þá
sérstaklega í Þýskalandi, þar sem
mikið ku vera hlustaö á drengina þessa
daga. In Transit nefnist svo hljóm-
leikaplata hljómsveitarinnar sem tek-
in var upp á tvennum hljómleikum í
Kaupmannahöfn og í Miinchen síöast-
liöiö ár. Lögin á In Transit eru því
þverskurður af því besta sem Saga hef-
ur sent frá sér frá upphafi ferUs síns.
Tónlist Sögu er í fáum oröum sagt
þungt en melódískt rokk. Mikið er not-
ast viö hljómborð hvers konar, gítar-
sólóin eru á sínum stao, svr og þungur
bassi og ákveðinn trymbiUeikur. Þaö
er svo leiðandi söngur Michael Sadler
sem er drífandinn í hverju lagi fyrir
sig. Hann hefur skemmtilega rödd,
hefur gott vald yfir henni og setur viss-
an gæöastimpil á tónlist hljómsveitar-
innar.
Lögin eru flest hver grípandi, aö því
leyti aö fögur melódía fylgir þeim inn á
miUi þunga taktsins. Þetta eru ferskar
tónlinur, svo sem engar pælingar, en
útfæröar á vandvirknislegan hátt.
Uppbygging þeirra er einföld, rokkiö
líður þægUega undan nálinni í öUum
sínumhressUeika.
Sem tónleikaplata er In Transit upp
og ofan. Einhvem veginn finnst mér
sem grúppumeölimirnir heföu mátt
vera í meira „stööi” á sviöinu þegar
platan var tekin upp. Keyrslan sem
slík jaörar viö máttleysi á stundum, og
þótt áhorfendur taki vel undir í lögun-
um , finnast mér viöbrögö tónlistar-
mannanna ekki vera í réttu hlutfalU
viöþað.
Hvaö sem því líöur er In Transit
eiguleg piata, þó ekki væri nema vegna
melódíanna í þunga taktinum, sem eru
nokkuö er ætti aö hrífa þá sem hafa
áhuga fyrir slíku rokki. -SER.
sýnn. Framundan lausn.. . dauðinn er
lausn hver sem hún svo veröur.” 5.
Dauði. Lausn, svör, líf. 6. Eftir lífiö.
„Endurfæöing, lífgun.. . og svarið
fannst.”
Sumir heföu fundiö sig knúna aö
færa sögu sem þessa í bókarform. En
Þorsteinn notar þaö form sem honum
stendur næst, músík, og textasmíðin
ferst honum lipurlega úr hendi. Hvað
músíkina áhrærir er lítiö um hana að
segja. Hún er aö sjálfsögðu, eins og
raunar flest sem plötunni viökemur,
eftir Þorstein og auk þess framin af
honum. Og er í styttra lagi, flutningur
tekur aöeins um 20 mínútur í ailt. Hún
er mikiö til leikur aö hljómum — reynt
er aö ná upp stemmningu sem textinn/
sagan endurspeglar. Nýrómantískum
takti bregöur fyrir en annars ber mest
á gítarvæli, hljómboröum og drunga-
legumsöng/tali.
Aö mínu mati mynda hljóð og texti
skemmtilega heild þótt boðskapurinn
sem slíkur geti þó vart talist skemmti-
lestur. Þaö væri kannski vert aö fá ein-
hvern vandamálafræðing til aö velta
lífshlaupi Þorsteins fyrir sér og reyna
að finna heppilegri lausnir heldur en
dauöann. Sem aldrei getur veriö lausn
í sjálfu sér. Því miður hef ég engin
svör viö líf sgátunni.
Líf er uppgjör viö lífiö. Mjög
persónuleg plata, eins og sagt hefur
verið um hana. Og aö leikslokum kem-
ur í ljós aö saga Þorsteinshefur fengiö
hlustandann til aö hugsa. Þetta er
óvenj ulegt og f orvitnilegt f ramlag.
-TT.
Þorsteinn Magnússon — Persónuleg
plata um uppgjör við lífið.
helvítið þitt.” Er löggan eins og
Gestapó? Sieg Heil! „Samterég bjart-
Þorsteinn Magnússon—Líf:
Uppgior við /f/irð
Sú saga sem Þorsteinn Magnússon,
gítaristi Eikarinnar og Þeysara, hefur
að segja á nýju plötunni sinni, Lífi, er
ekki glæsileg. Hann bregður þar upp
útdrætti úr lífshlaupi sínu sem verið
hefur æriö brokkgengt þó það spanni
aðeins 27 ár. Og þaö er einmitt sagan á
textablaðinu sem er aðalatriöiö. Plat-
an viröist aðeins vera til uppfyllingar
— einskonar undirspil meö sögunni.
Saganereitthvaöá þessa leiö.
Hliö eitt. 1. Fæðing. Deddi fæddist á
Skaganum 1955. Hann liföi einn með
stóran, feitan rass í dagdraumum,
plokkandi í gamlan og slitinn kassagít-
ar frænku sinnar. Flutti á gelgjunni í
Breiöholtiö. Fór í hljómsveit og varö
þá allt í einu vinsæll. Læröi þá aö vera
einn innan umfólk. Þá varöEikin til —
fæöing. .. 2. Tímar. Viö tók dóp, oft
læknadóp og lækning hefur enn ekki
fariö fram. Ö1 er böl og Bakkus viö
stjóm. 3. Synd. Fékk stimpil: glæpa-
maður. Sat í Síðumúla og nagaði
handabökin.
Hliö tvö: 4. Líf. Á því æviskeiði er
hann núna. Vondur út í ísland. Honum
var vísaö frá Tónlistarskóla Reykja-
víkur sökum kunnáttuleysis á hljóö-
færi. Prump! Hollendingar tóku hon-
um betur og danska sjónvarpiö, Finn-
ar, Englendingar, Italir, Kanar. En
ekki mörlandinn. Þar ræöur klíku-
skapurinn. Löggan kom og fór með
hann á stöðina. Til aö vera vitni í slysa-
máli! Laug löggan því þaö var út af
fíkniefnmáli. Blokkin fékk viku-
skammt af umræöuefni. „Játaðu,
NÝJAR
PLÖTUR
Bad Manners- Forging Ahead:
VÖRIN NÆR AÐ BROSA
í SKAMMDEGINU
Söngkonan Pat Benatar. Plata hennar, Get Nervous, er kœrkomin
unnendum rokks i þynrgri taktinum.
Pat Benatar— Get Nervous:
Keyrsla og taktfesta
Síöustu misserin hafa sprottið upp
nokkrar hljómsveitir í Bretlandi sem
boöa uppreisn gegn lífsleiöa og öörum
óskemmtilegum hliöum tilverunnar.
Gleöi, glens og grín er vörumerkiö og
einhverra hluta vegna sækja þeir
tónlist sína í ska og reggae. Tvær
þeirra hafa helst aflað sér umtals-
veröra vinsælda, Madness og Bad
Manners.
Madness hefur haft vinninginn fram
aö þessu og á hann aö öllum líkind-
um skilinn. £n Bad Manners stendur
þeim ekki langt aö baki. Tónlist þess-
ara tveggja hljómsveita er um margt
áþekk samanber hér aö ofan. Hljóð-
færaskipan er svipuö; mikið ber til
dæmis á blástúrshljóðfærum og hljóm-
boröum. Og ska-takturinn tengir tón-
listina enn meira. Textarnir eru sömu-
leiðis í stíl sem áöur sagði; þar svífur
léttur húmor yfir vötnum. Textamir
eru hreinlega fyndnir á köflum en oft
þó með lúmskum undirtón. Hér er til
að mynda sýnishom af nýju plötunni
frá Bad Manners sem raunar heitir
Forging Ahead:
A Delilah Delilah, you can’t cut my
hair cos, cos, cos. . .1 havn’t got any.
Þeir sem þekkja söngvarann þrekna
Buster Bloodvessel ná víst þræðinum
og hrynjandin í laginu vinnur meö
brosinu.
Annars má víst fullyrða aö Forging
Ahead sé beint framhald af plötunni
Gosh It’s sem kom út í fyrra (ég meina
1981). Músíkin er næstumalveg eins —
hress og fjörleg og lögin afskaplega
keimlík. Kannski einum of. Bad
Manners hafa tekiö upp þann siö aö
setja gamla slagara í nýja búninga og
troöa þeim inn á vinsældalista. Viö
minnumst can-can dansins frá síðustu
plötu. Nú hafa þeir fært sig enn upp á
skaftið — hitlagið My Girl Lollypop
þekkja flestir. Auk þess era tvö önnur
eldri lög í nýjum drífandi ska-búning-
um; Exodus (sem allir kannast viö
þegar þeir heyra lagið en þaö skal
tekið fram aö Bob heitinn Marley kem-
ur þar hvergi viö sögu) og What’s up
Crazy Pup sem skrifast á Van Morri-
son. Aö auki hefur Forging Ahead aö
geyma aöra fyrirtaks slagara sem
koma danssporunum á hreint — en
ekkert þeirra sker sig ýkja mikiö úr.
Kannski helst fyrstu tvö lögin Salad
Bar og Tonight Is Your Night. Og þar
erum viö kannski komin að kjama
málsins eins og svo oft áöur; níu-
menningarnir í Bad Manners eru ekki
ýkja góöir lagasmiðir. Þeirra sterk-
asta hliö er að útsetja lögin á skemmti-
legan máta. Einmitt þess vegna koma
Madness númer eitt.
Sem sagt: ári skemmtileg og hress-
andi plata í skammdeginu. Ekkert nýtt
enalltalvegágætt.
-TT.
Pat Benatar gæti veriö systir Patti
Smith hvaö tónlistarsmekk snertir. I
tónlist sinni líkist hún þó nokkuö þess-,
ari nafntoguðu rokkdrottningu sem
meö lögum sínum og sérstæöum söng
hefur heillaðsvo margan.
Þessi samlíking meö nöfnunum nær
þó ekki lengra en að Benatar er öllu
þyngri í tónlist sinni en Smith. Keyrsl-
an er jaínan meiri og gítarinn virkari
en Smith er öllu melódískari og svo
hefur Patti hljómboröin fram yfir
Benatar.
Svo þessum samanburði sé gleymt
og vikiö aö nýjustu plötu Pat Benatar,
er nefnist Get Nervous, þá veröur ekki
annað um hana sagt en þar sé fram-
bærileg skífa á ferðinni fyrir þá sem
unna rokki í léttþungavigt.
Þaö verður heldur ekki annaö sagt
um Pat sjálfa en aö hún sé góö söng-
kona, hefur yfir mikilli og alleftirtekt-
arveröri rödd aö ráöa. Raddsviðið er
einnig breitt og þaö kemur greinilega
fram á Get Nervous. I fáum oröum
sagt nýtur rödd Benatar sín vel í lögum
plötunnar (sem hefur aö geyma fimm
lögáhvorrihliö).
Sér til fulltingis hefur Pat fjóra pilta
sem leika á hefðbundin hljóöfæri
þunga rokksins; bassa, gítara og
trommur og eitthvaö heyrist í raf-
mögnuöu hljómborösspili inn á milli
hinna hljóöfæranna. Þungur bassi,
sterkur gítarrytmi með stuttum sóló-
um og hart barðar trommur eru þó
þungamiöjan í tónlistarflutningi áöur-
nefndra pilta. Og laglínan í meðföram
þeirra er hnökralaus.
Lögin sjálf eru eins og fyrr segir í
léttþungavigt, öll hröð og búa yfir
vissri stígandi, þungum takti og eru
nokkuðhrá. En þau eru jafngóö.
Platan er mjög heilsteypt, jafnvel of
heilsteypt að því leyti aö platan er ívið
of einlit. Þaö jaörar viö aö lögin séu
keimlík hvert ööru.
Samt mæli ég með þessari plötu Pat
Benatar fyrir geggjara léttþunga
rokksins og aö mínu mati er þetta þaö
besta sem Pat hefur sent frá sér til
þessa, -SER
Bad Manners—Hressandi hljómsveit er fer troðnar slóöir.