Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.1983, Blaðsíða 20

20
DV. MÁNUDAGUR 21. MARS1983.
Earth, Wind and Fire—Powerlight
Earth, Wind and Fire er mikil
hljómsveit. Allt frá því hún kom
fyrst fram á sjónarsviðiö 1971 hefur
hún veriö leiðandi hljómsveit á sínu
sviði, sem er nokkurs konar bland af
jazz, funk og soul og hefur notið
mikilla vinsælda. Mörg eru lögin
orðin sem þeir hafa gert vinsæl og
allar plötur þeirra hafa selst í miklu
upplagi.
Þótt meðlimir hljómsveitarinnar
séu ekki nema átta, þá hafa þeir alla
tíð haft mikið af aðstoðarhljóðfæra-
leikurum sér til aðstoðar og hef ég
oft hugsað um þá sem eina alvöru
,,big-bandið” í poppinu, enda er
mikið blásið í lögum þeirra og kraft-
urinn mikill.
Aöalmaður hljómsveitarinnar frá
upphafi hefur verið Maurice White,
en hann er aðallagahöfundur Earth,
Wind and Fire, sér að mestu um
sönginn og stjómar upptökum á plöt-
um þeirra.
Earth Wind and Fire hefur alltaf
haft orð á sér fyrir að vera stórkost-
leg á hljómleikum og sumir vilja
halda því fram að plötur þeirra sýni
aldrei allt sem þeir eru færir um.
Víst er að þrátt fyrir mikla hæfiieika
þeirra sem tónlistarmanna hafa
síðustu plötur flokksins verið nokkuð
keimlikar og í rauninni þekkir
maður þá félaga yfirleitt á fyrsta
tóni lags sem þeir flytja. Á þetta vel
við um síðustu plötu þeirra, Power-
light.
Þrátt fyrir mikil gæði tónlistarlega
séð sverja lögin sig nokkuö í ætt
hvort við annað og í rauninni er ekk-
ert lag á plötunni sem sker sig sér-
staklega úr. Flutningurinn er óað-
finnanlegur, en það er eins og eitt-
hvert líf, sem maöur fann fyrir á
EARTH, WIND AND FIRE
um. Eins og þeir leika í dag virðist
þeim vanta meiri f jölbreytni í útsetn-
ingar og betri nýtingu í þann ógnar-
kraft sem býr í þeim og kemur svo
vel f ram hjá þeim á tónleikum.
Það má geta þess að lokum að á
meðal fjölmargra aðstoðarhljóð-
færaleikara á Powerlight er einn Is-
lendingur. Er það hinn ágæti bassa-
leikari okkar Ámi Egilsson, sem bú-
settur er í Hollywood og er þar eftir-
sóttur stúdíóhljóðfæraleikari.
HK.
| EllenFoley—Another Breath: |
í LEIT AÐ PERLUM
Dagblöðin leitast við af fremsta
megni að gera ástamálum fræga fólks-
ins viöhlítandi skil í þar til geröum
þáttum og f jölmiðlakannanir hafa sýnt
að áhugi fyrir soddan fréttaefni er
mikill að vöxtum og í réttu hlutfalli við
frægð þeirra sem um er fjallað. Vera
kann að mér hafi einhvern tíma yfir-
sést smáklausa á þá leið að söngkonan
Ellen Foley og Clash-istinn Mick Jones
séu skilin að skiptum; alténd þykir
mér það nú heldur lakara þegar mér er
ljóst að svo er í pottinn búið.
Forsagan er þessi: Fyrir tveimurár-
um sendi Ellen Foley frá sér úrvals-
plötu, Spirit Of St. Louis, sem var
„pródúsemð” af ,,my boyfriend” eins
og það var orðað á plötuhulstri. Þá var
það ekkert leyndarmál að kærastinn
var enginn annar en Mick Jones,
helmingur laganna á plötunni var
aukinheldur eftir þá Stmmmer &
Jones. Það þarf ekki að orðlengja það
að þessi plata var framúrskarandi,
lögin hæfðu rödd Ellenar einkar vel og
fáar plötur hafa veriö í eins miklu
uppáhaldi hjá mér og þessi. Af þeim
sökum var ég auðvitað að vænta fram-
halds af samstarfinu, sem hafði gefið
góða raun tónlistarlega séð — en með
þessari nýju plötu Ellenar Foley er
deginum ljósara að það er fyrir bí.
Ellen Foley er að minni hyggju ein
besta söngkona rokksins um þessar
mundir. Hún hefur sérkennilega fall-
ega og fyllta rödd sem þegar best lætur
er beinlinis hrífandi; hins vegar nýtur
hún sín misvel einsog vænta má og því
miður sýnist mér á nýju plötunni að
þar séu alltof fá lög þar sem rödd
Ellenar Foley fær virkilega að njóta
sín. Ogþað er synd.
Þessi mjóslegna stúlka með stóm
augun vakti fyrst á sér athygli sem
söngkona þegar hún söng á móti Meat
Loaf inn á plötu hans, „Bat Out Of
Hell”. Á eftir fylgdi sólóplatan
Nightout og það var ekki um að villast:
í þessari stúlku sló rokkhjarta. Þetta
var hratt millirokk, ákaflega fag-
mannlega útsett en einhæft, og lögin
áttu að því er mér fannst ekki alls kost-
ar við hana. Sönnun þess að Ellen væri
í raun miklu fínni söngkona fékkst á
annarri sólóplötunni: „Spirit Of St.
Louis. Þar var að sönnu rokkað en á
miklu persónulegri, hlýlegri og mér
liggur við að segja gáfulegri hátt.
Nýja platan er afturhvarf til fyrstu
plötunnar með nokkmm góðum undan-
tekningum. Ellen semur mörg laganna
í félagi við kunningja sína og tekst
hvergi sérlega vel upp, Holland-
Dozier-Holland og Robert Palmer eiga
hvort sitt lagið, hvorugt eftirminnilegt,
en perlur plötunnar eru titillagiö
„Another Breath” eftir Bob Riley og
„Come To Me” eftir Karen Brooks og
Randy Sharp. Frísklegustu rokklögin
af hraðara taginu eru „Boys In Attic”
og ,Jlightline” og þætti mér ekki
ósennilegt að annað hvort þeirra fengi
að spreyta sig á vinsældalistunum.
,,Another Breath” er alls ekki vond
plata, sjálfur hefði ég kosið að hún
væri dálítið öömvísi, en Ellen Foley er
alténd söngkona sem er þess virði að
hlustað sé á — jafiivel þótt forsjáin sé
ekki einlægt í takt við kappiö.
-Gsal
MIKILL KRAFTUR
fyrstu plötum Earth, Wind and Fire,
vanti á á Powerlight.
En þrátt fyrir þetta er platan aö
mínum dómi þess virði að hlustað sé
vel á hana, því krafturinn er sá sami.
Hvergi heyrir maður blásara betur
nýtta og soundiö er sérlega gott.
NÝJAR
PLÖTUR
Það er enn sem áður Maurica
White, sem semur megniö af lögun-
um og er einnig við stjórnvölinn í
tæknideildinni. Ferst honum það vel
úr hendi en þó er ég ekki frá því að
betur hefði tekist til ef utanaðkom-
andi pródúser hefði stjórnað upptök-
Valsmenn fjölmennið!!!
Spennan verður í hámarki.
I kvöld kl. 20.30
í Höllinni
ÚRSLIT í ÚRVALSDEILD
VALUR - KEFLAVÍK
1 HðLLyWOOD * V
Þeir styðja Valsmenn í körfunni.
HITACHI 0 HITACHI