Dagblaðið Vísir - DV - 13.09.1983, Blaðsíða 33

DV. ÞRIÐJUDAGUR13. SEPTEMBER1983.
33
Sviðsljósið Sviðsljósið
?
Sviðsljósið
Seyðfirskir
ræstitæknar
Áöur en færeyska bílferjan Norröna
hélt frá Seyðisfiröi í síöasta sinn þetta
sumar var DV á lalli um skipið og
rakst á þessar konur sem sátu aö snæö-
ingi í matsal skipsins. Þær sögöust
hafa haft þann starfa í sumar aö
aðstoða viö að þrifa káetur skipsins
áöur en þaö hélt á brott með farþega
héðan. Oft á tíðum mátti litlu muna aö
þær færu með skipinu því það er mikið
verk aö þrífa heilt skip sérstaklega ef
það er fullbókað. Þær báöu um að vera
nefndar ræstitæknar og verður
orðið við því hér. Þar sem þetta var
síðasti starfsdagurinn þetta sumar
bauð útgerðin þeim að sjálfsögðu í
mat.
SLS. DV-mynd SLS
ÁÆTLUN ONASSIS
Onassís og furstahjónin giöð íbragði 6 góðri stund enda peningarnir farnir
að streyma inn.
Það er almennt vitað að á þeim tíma
þegar Rainier fursti var að biðla til
Grace Kelly þá var furstadæmið í
Mónakó illa statt fjárhagslega og
ráöahagurinn var einmitt skipulagður
meö það í huga aö auglýsa staðinn upp.
Hins vegar vita færri það að gríski
útgerðarmaðurinn Aristotle Onassis
hafði fjárhagslegt kyrkingartak á litla
furstadæminu á þeim tíma og vildi
óður og uppvægur gifta Rainier einni
frægri kvikmyndadís í auglýsinga-
skyni auðvitað.
Onassis hafði ekki augastaö á Grace
Kelly heldur annarri kvikmyndadís
sem á þeim tíma var engu ófrægari,
nefnilega Marilyn Monroe. Þetta var
áriö 1955 og Marilyn var á hátindi
ferils síns. Onassis var það ákveöinn í
þessu aö hann sendi tvo fulltrúa sína til
þess að ræða við Marilyn um hugsan-
legt hjónaband hennar og Rainiers
fursta. Sagan segir aö hún hafi hlustað
með athygli og þagaö í smástund eftir
aö þeir höfðu lokið sér af.
Greinilegt er að hún hefur ekkert
verið að velta fyrir sér smáatriðum því
aö það eina sem hún spurði um var
hvort furstinn væri sætur og ríkur og
þegar henni var sagt aö svo væri sam-
þykkti hún að hitta hann. Einn fulltrú-
anna spurði hana að því hvort hún teldi
það líklegt aö Rainier vildi kvænast
henni og svaraði hún: „Leyfðu mér að
eyöa tveimur dögum með honum ein-
um og hann mun verða vitlaus í að gift-
astmér.”
Onassis varð kampakátur yfir því
hve vel hún tók í þetta og var hann
kominn langt með ráðagerð um að láta
Þau hittast við „rómantískar kringum-
stæður”. En það fór sem fór, áður en
Marityn Monroe var ekki i neinum
vafa um að furstinn féiii fyrir henni.
af þeim fundi gæti orðið var Rainier
búinn að næla sér í Grace. Onassis var
ekki sár þó ráðagerð hans hefði fariö út
um þúfur þvi eins og áður sagði þá
voru hagsmunir hans í þessu máli
fjárhagslegir og hjónaband Rainiers
og Grace hafði alveg sama auglýsinga-
gildið.
SÉRSTÆÐASTA
SAKAMÁLIÐ
Menn hafa alltaf gaman af aö velta
dularfullum atburöum fyrir sér, sér-
staklega ef þeir eru tengdir grodda-
fengnum sakamálum eins og til dæmis
morði.
A nýársdag 1963, í Sidney í Ástralíu,
fundust líkin af dr. Stanley Bogle eölis-
fræðingi og vinkonu hans á stað sem
kallaður var ástarlundur. Líkin voru
fáklædd en hulin dagblööum. Eflaust
er spurt: hvað er svona merkilegt viö
það? því svoleiðis voðaatburðir eru
sífellt að ske út um allan heim? Svarið
við þessu er það að þó tuttugu ár séu
liðin frá því að þetta átti sér stað hefur
enginn botn fengist í þetta mál. Lög-
reglunni í Sidney, rannsóknarlögregl-
unni og jafnvel Interpol hefur ekki tek-
ist aö fá svar við þeim þrem spurning-
um sem svara verður til þess að mál
sem þetta upplýsist.
Til þessa dags vita menn ekki af
hverju þau tvö voru drepin, hver drap
þau né heldur hvemig þau voru drepin.
Telja menn að þetta sé eina morðmálið
hin síðari ár þar sem ekki hefur tekist
að finna svar viö þessum þremur
spumingum.
Sonur Bardot
Þá er sonur Brigitte Bardot orðinn stór og likist hann mömmu sinni
ekki spor. Hann heitir Nicholas Charrier og er évöxtur seinna hjóna-
bands Bardots og Jaques Charriers. Þessi huggulega mynd var tek-
in af ávextinum og unnustu hans, hinni norsku Anneline Bjerkan,
sem er nokkuð svipuð tengdamömmu, þegar þau voru að sulla i
sjónum einhvers staðar við strönd Frakklands. Ekki fyigdi sögunni
hvað drengurinn starfar en þó var minnst á að hann hefði lagt gjörva
hönd á margt og verið til dœmis biistjóri og barþjónn. Ekki hyggur
hann þó á frama i leiklistinni þvi eins og áður sagði þá er hann sonur
móður sinnar en ekki dóttir.
Almættið
grípur
frammí
Eins og þeir sem nenna að fylgjast
með heimsfréttunum vita þá hefur
Mið-Ameríka lengi verið mikiö átaka-
svæði og þá sérstaklega Nicaragua.
Eftirfarandi saga er nokkuð gömul en
ekkert verri fyrir það og segir frá at-
burði er átti sér stað kvöld eitt árið
1907. Söguhetjan var skæruliði sem
vildi allt til vinna til þess að ná völdum
í Nicaragua. Hann hét Pablo
Castiliano og titlaði sig hershöfðingja.
Hann Pablo var nákvæmur í öllu því
sem hann tók sér fyrir hendur og
reyndar var hemaður það eina sem
hann tók sér fyrir hendur.
Þær fáu heimildir sem til eru greina
frá því að kvöldið örlagaríka hafi
Pablo verið mjög kátur eftir dráp og
landvinninga dagsins og kallaði til sin
aðstoðarmenn sína til að skipuleggja
dráp og landvinninga næsta dags. Eins
og áður sagöi var Pablo nákvæmur
maður, varð það til þess að hann og
félagarnir héngu lengur en venja var
þetta kvöld við skipulagningu næstu
herferðar.
Svo viröist sem almættið hafi haft
fingur í málum þetta kvöld því skyndi-
lega heyröu hermenn Pablos miklar
drunur og varð þeim litið í átt til him-
ins. Sáu þeir sér til mikiliar skelfingar
risavaxinn loftstein stefna á mikilli
ferð í átt tU þeirra, og tóku þeir tU fót-
anna hver sem betur gat. Loftsteinninn
var þó ekki þeim ætlaöur því þeir sáu
hann stefna rakleiöis að tjaldi Pablos
sem samstundis huldist ryki og eld-
glæringum.
Þegar mannskapurinn tíndist tU
baka þá var stór hola það eina sem
þeir sáu, þar sem tjald Pablos hafði
staðið áður. Loftsteinninn hafði eytt
Pablo, tjaldinu hans og landvinningar-
draumum.