Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.1984, Blaðsíða 14

DV. ÞRIÐ JUDAGUR 7. FEBRUAR1984.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 109., 112. og 114. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1983 á
eigninni Ásbúð 89 Garðakaupstað, þingl. eign Viggós M. Sigurðssonar
og Kolbrúnar Guðmundsdóttur, fer fram eftir kröfu Veðdeildar Lands-
banka íslands, Gjaldheimtunnar í Reykjavík og Ölafs Gústafssonar
hdl. á eigninni sjálfri föstudaginn 10. febrúar 1984 kl. 13.30.
Bæjarfógetinn í Garðakaupstað.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 22., 29. og 33. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Kaplaskjólsvegi 91, þingl. eign Guðmundar T. Gústafssonar, fer fram
eftir kröfu Landsbanka Islands og Veðdeildar Landsbankans á eign-
inni sjálfri fimmtudaginn 9. febrúar 1984 kl. 10.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 94. og 99. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Kaplaskjólsvegi 89, þingl. eign Rósu Eiríku Helgadóttur, fer fram eftir
kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri fimmtudaginn 9.
febrúar 1984 kl. 10.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 94. og 99. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Laugavegi 22a, þingl. eign Reynis Guðlaugssonar o. fl., fer fram eftir
kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri fimmtudaginn 9.
febrúar 1984 kl. 13.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 92., 95. og 100. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Ránargötu 36, þingl. eign Lovísu Matthíasdóttur, fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavik og Olafs Axelssonar hdl. á eigninni
sjálfri fimmtudaginn 9. febrúar 1984 kl. 11.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 92., 95. og 100. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á Sólvalla-
götu 36, þingl. eign Auðar Guðmundsdóttur o.fl., fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavik á eigninni sjálfri fimmtudaginn 9.
febrúar 1984 kl. 11.30.
Borgarfógeteembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 94. og 99. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Lokastíg 20A, tal. eign Sigurðar Haraldssonar, fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar i Reykjavík á eigninni sjálfri fimmtudaginn 9.
febrúar 1984 kl. 15.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 94. og 99. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á Lindargötu
63A, þingl. eign Margeirs Ólafssonar ofl. fer fram eftir kröfu Gjald-
heimtunnar í Reykjavík og Olafs B. Árnasonar hdl. á eigninni sjálfri
fimmtudaginn 9. febrúar 1984 kl. 15.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 94. og 99. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Laugavegi 61, þingl. eign Jóns Sigurjónssonar o.fl., fer fram eftir kröfu
Gjaldhcimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri fimmtudaginn 9.
febrúar 1984 kl. 14.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91 ., 94. og 99. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Laugavegi 67A, þingl. eign Elí Gunnarssonar, fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavik, Ólafs Thoroddsen hdl. og bæjarfóget-
ans í Kópa vogi á eigninni sjálfri fimmtudaginn 9. febrúar 1984 kl. 14.30.
Boirgarfógeteembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 94. og 99. tbl. Lögbirtingablaðs 1983 á hluta í
Mánagötu 13, þingl. eign Ragnhildar Jónsdóttur o.fl., fer fram eftir
kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri fimmtudaginn 9.
febrúar 1984 kl. 16.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Þær furðulegu fregnir berast nú i fjölmiðlum að allt útlit sé fyrirað hundahald verði leyft i Reykjavik.
Svikist að borgarbuum?
Þær furöulegu fregnir berast nú í
fjölmiölum að allt útlit sé fyrir að
hundahald veröi leyft í Reykjavík.
Þáttur Davíðs Oddssonar
Davíð Oddsson mun halda því
fram að vegna þess að staðreynd sé
að mjög margir haldi hund ólöglega
þá veröi að afnema bann við hunda-
haldi. Eg vil minna Davíð á að marg-
ir leggja bílum sínum ólöglega, aðrir
brugga áfengan mjöð og enn aðrir
aka gjarnan með ólöglegum hraða
svo nokkur almenn afbrot íbúa borg-
arinnar séu nefnd. Telur Davíö þá
ekki nauðsynlegt að breyta þeim
reglumlíka?
Þáttur Guðrúnar Guðjohn-
sen
Sú kona er formaður Hundarækt-
arfélags Islands og hundavinur
þeirrar gerðar sem mælir með inni-
lokun hunda í borgum. Um hunda-
hald í Reykjavík er eftirfarandi haft
eftir henni í Morgunblaðinu 24. janú-
ar sl. „Sagðist (Guðrún) aöspurð
ekki telja eðlilegt að efna til
almennra kosninga í borginni um
hvort leyfa bæri hundahald eða ekki
heldur ætti borgarstjórn að ákveða
það. Hún taldi engan vafa á því að
hundahald með skilyrðum ætti meiri-
hlutafylgi að fagna meöal borgar-
búa.”
Við þessa skoðun er það að athuga
að þegar hundabann var sett á áriö
1924 var það gert eftir miklar um-
ræður og skrif í blöðum þess tíma.
Hundar fóru um götur bæjarins í
flokkum og af þeim var mikið ónæði,,
auk þess sóðaskapur og sýkingar-
hætta. Nú þegar rætt er um takmark-
að hundahald hafa fulltrúar heilsu-
gæslu og fjölmargir aðrir bent á allt
þetta sama og lagst gegn því að
hundahald verði leyft í Reykjavík.
Guðrún vill ekki almenna kosningu
um þetta mál meðal borgarbúa og er
svo ósvífin að fullyrða að meirihluti
borgarbúa muni fylgjandi hunda-
haldi í borginni. Ef Guörún er svona
viss um meirihlutafylgi, hvers vegna
vill þá frúin ekki fá það staðfest í al-
mennri kosningu? Það kann að vera
vegna þess að henni er h'ka kunnugt
um þá skoðanakönnun sem leiddi í
ljós að 75 prósent þeirra er tóku af-
stöðu voru eindregiö á móti hunda-
haldi í þéttbýli. Mér virðist ljóst aö
Guðrún telur sig og sitt f ólk geta flek-
að borgarfulltrúa til þess að leyfa
hundahald í borginni en er jafnframt
sannfærö um aö meirihluta borgar-
búa fær hún aldrei til þess að kjósa
yfir sig þann ófögnuð að leyfa hunda-
hald í Reykjavík.
Þáttur Aiberts Guðmunds-
sonar
Ungur piltur var fyrir nokkru
vistaöur á Skólavörðustíg 9 til þess
að afplána sekt f yrir að eiga ólöglega
hund í Reykjavík. Fisksali nokkur
brá við og greiddi sektina og pilt-
inum var sleppt úr haldi. Kona
Kjallarinn
KRISTINN SNÆLAND
RAFVIRKI
nokkur var vistuö á Skólavöröustíg 9
fyrir sömu sök til að sitja af sér sekt.
Albert Guðmundsson brá við og
hringdi í Jón Helgason dómsmála-
ráðherra og sagði honum að sér þætti
leiðinlegt aö vita af konunni þama og
Jóni vöknaði um augu og sleppti
konunni samstundis án þess að
sektin væri greidd. Um svipaö leyti
var maður settur inn í sama hús til
þess að sitja af sér ógreidda sekt og
var sá reyndar viðbúinn að útvega
sér fé til þess að greiða sektina. Það
fór þó úr böndum vegna þess aö lög-
reglumenn sóttu hann á heimili hans
að kvöldi dags, á þeim tíma sem
flestum reynist erfitt aö nálgast fé
hvort sem er hjá banka eða vinnu-
veitanda. Til þess að nálgast peninga
baö viðkomandi maöur um leyfi til
þess að fangelsun yrði frestað í einn
sólarhring.
Elsa Jónsdóttir, sá fulltrúi lög-
reglustjórans í Reykjavík sem sér
um innheimtu sekta, neitaöi um
þetta sólarhrings frí (sem nota átti
til þess aö nálgast peninga sem til
voru) og skýringin var sú að ef sá er
skuldaði sekt væri kominn inn á
heimihö að Skólavörðustíg 9 þá væri
ekki hægt að sleppa honum út nema
skuldin væri að fullu greidd. Skyldi
Elsa ekki hafa orðið skrýtin í framan
þegar Jón Helgason gerði hana svo
gersamlega ómerka orða sinna?
Væri ekki reisn Alberts meiri ef
hann heföi einfaldlega snarað úr
eigin vasa sektargreiöslu konunnar,
reynst þannig jafnmyndarlegur og
fisksalinn og væri reisn Alberts ekki
meiri ef hann einfaldlega óskaði þess
fyrir sjálfan sig að mega greiða sekt
fyrir sinn eigin ólöglega hund eins og
svo margir aðrir hundaeigendur í
Reykjavík hafa gert? Tryggð
Alberts viö hundinn er skiljanleg en
á það má benda að þegar Albert
eignaöist hundinn, þá var bannað að
viðurlögum að halda hund í Reykja-
vík. Það er óendanlega lágkúrulegt
að vera borgarfulltrúi í Reykjavík en
telja sig hafinn yfir þær reglur sem í
gildi eru í borginni. Snautlegast er þó
fyrir efnamann aö telja eftir að
greiöasekt sína.
Þáttur Jóns Helgasonar
Ekki er þáttur Jóns Helgasonar
dómsmálaráðherra góður í máli
þessu. 570 manns á Akureyri rituðu
honum nýverið bænarskrá þess efnis
að framkvæmd Hæstaréttardóms
yrði frestað (ath., ekki numinn úr
gildi) um sinn. Þessir 570 borgarar á
Akureyri treystu því aö ná mætti
samkomulagi í viökvæmu máli ef
tími fengist til. Þessum tilmælum 570
manna hafnaöi dómsmálaráöherra
og skýring hans birtist í blööum þar
sagði m.a. „Engar réttarheimildir
er aö finna fyrir handhafa fram-
kvæmdavaldsins til afskipta af
niöurstöðum dómstólanna.”
Þetta umrædda mál varðaði fólk,
a.m.k. sex manneskjur. Um svipaö
leyti hringir einn maður í Jón Helga-
son dómsmálaráðherra vegna hunds
og einnar manneskju og þá skyndi-
lega getur dómsmálaráðherra skipt
sér af niðurstöðum dómstólanna.
Framkoma Alberts og Jóns í
hundamálinu vona ég að séu aðeins
siðferðileg mistök en ekki yfirveguð
fyrirlitning á íslenskum dómstólum
og réttarfari.
Borgarstjórn
Enn meiri mistök yröu það ef borg-
arstjórn guggnaði fyrir fámennum
hópi sem vill hundahald í borginni.
Hótun Alberts um aö flýja úr borg-
inni, jafnvel til útlanda, er svo gott
dæmi um ósvífni „hundavina”. Von-
andi heimilar borgarstjóm ekki
hundahald án undangenginnar al-
mennrar atkvæðagreiðslu um málið.
Þá þurfa þeir engu að kvíða sem
vilja hrein torg og fagra borg.
„Enn meiri mistök yrðu það ef borgar-
w stjórn guggnar fyrir fámennum hópi sem
vill hundahald í borginni.”