Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.1984, Blaðsíða 14

14
DV. FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER1984.
Getum afgreitt með stuttum fyrir
vara rafmagns- og dísillyftara:
Rafmagnslyftara, 1,5-4 tonna.
Dísillyftara, 2,0-30 tonna.
Ennfremur snúninga- og hliöarfærslur.
Tökum lyftara upp í annan.
Tökum lyftara í umboðssölu.
Flytjum lyftara um Reykjavík og nágrenni.
Littu inn — við gerum þér tilboð.
LYFTARASALAN HF.f
Vitastig 3,, simar 26455 og 12452.
J
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Fífuseli 37, þingl. eign Jóns Björnssonar, fer
fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri mánu-
daginn 10. desember 1984 ki. 14.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem augiýst var í 40., 43. og 46. tbi. Lögbirtingablaðsins 1984 á hluta í
Iðufelli 2, þingl. eign Sigurðar Stefánssonar, fer fram eftir kröfu Gjald-
heimtunnar í Reykjavik á eigninni sjáifri mánudaginn 10. desember
1984 kl. 15.15.
Borgarfógetaembættið i Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var i 28., 31. og 34. tbl. Lögbirtingablaðsins 1984 á hluta i
Iðufelli 4, þingl. eign Rögnvalds Sigurðssonar o.fl., fer fram eftir kröfu
Gjaldheimtunnar í Reykjavik á eigninni sjálfri mánudaginn 10.
desember 1984 kl. 15.45.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á Máshólum 19, þingl. eign Hálfdáns Helgasonar, fer
fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík, Hafsteins Sigurðssonar
hrl., tollsijórans í Reykjavík og Veðdeildar Landsbankans á eigninni
sjálfri mánudaginn 10. desember 1984 kl. 14.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Suðurhólum 6, þingl. eign Sigurjóns Guð-
mundssonar, fer fram eftir kröfu Landsbanka tslands, Helga V. Jóns-
sonar hrl. og Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri mánudag-
inn 10. desember 1984 kl. 15.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Kötlufelli 3, þingl. eign Péturs Hallgrímsson-
ar, fer fram eftir kröfu Veðdeildar Landsbankans, Innheimtustofnun-
ar sveitarfélaga og Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni sjálfri
mánudaginn 10. desember 1984 kl. 15.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 40., 43. og 46. tbl. Lögbirtingablaðsins 1984 á Völvu-
felli 17, þingl. eign Veitingamannsins sf., fer fram eftir kröfu Gjald-
heimtunnar í Reykjavík og Hafsteins Sigurðssonar hrl. á eigninni
sjálfri mánudaginn 10. desember 1984 kl. 16.15.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Möðrufelli 11, þingl. eign Guðrúnar Axels-
dóttur, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík á eigninni
sjálfri mánudaginn 10. desember 1984 kl. 16.00.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á hluta í Suðurbólum 20, þingl. eign Þorbjörns Guð-
mundssonar, fer fram eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík og As-
geirs Thoroddsen hdl. á eigninni sjálfri mánudaginn 10. desember 1984
kl. 16.30.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Menning
ábók
Menning
Menning
Verkaskipti
HAUKUR í HORNI
Bók BAB félaga.
Útgefandi:
ALMENNA BOKAFÉLAGIÐ, 1983.
Lesendur skrifa bók
Það er yfirleitt ríkjandi mjög klár
verkaskipting í bókaútgáfunni. Höf-
undar skrifa og ganga með þjáningu
sína og steinbörn undir hendinni á fund
foríeggjara sem annaðhvort gefur bók-
ina út eöa hún veröur ódauðleg með
öðrum hætti og lesendur kaupa bókina
eða fá hana aö gjöf. — Eöa sjá hana
aldrei.
Það var því frumlegt, þegar Bóka-
klúbbur Almenna bókafélagsins varö
10 ára, seint á þessu ári, aö gefa félags-
mönnum kost á því aö skrifa sjálfir bók
fyrir forlagiö og klúbbinn.
Það var ekki afleit hugmynd því svo
að segja annar hver Islendingur virðist
núskrifa í „landinuþarsemekkert má
vera ósagt lengur”, eins og Guöbrand-
ur Magnússon orðaði það (Guðbrandur
í Ríkinu) einu sinni er bókaflóöið var
komið uppfyrir hálsmál.
I formálsorðum að bókinni, er þann-
ig varð til, lýsir Eiríkur Hreinn Finn-
bogason útgáfustjóri tilurö hennar og
getur þess að um 30 höfundar hafi sent
inn efni eftir auglýsingu í félagsbréfi.
1 félagsbréfinu hafði BAB gefið les-
endum frjálst val um það hvað þeir
kysu að skrifa en forlaginu til undrun-
ar var obbinn af því sem inn kom
skáldskapur.
Var því efnaö í smásagnasafn 16 höf-
unda sem allir munu óvanir að gefa út
sögur þótt sum nöfn komi kunnuglega
fyrirsjónir.
Og af sagnaheitunum má fara nærri
um efni bókarinnar, en sögurnar
heita: Frelsi, Blessuð augun, Frelsi,
Jafnrétti, Bræðralag, Örlagasaga
Vignis eða einn ex tveir, Í djúpi hug-
ans, Hundavakt, Gengið eftir brauði,
Sunnudagur í ágúst, Skapadægur,-
Saga af hælinu, Tímanna tákn, Leiftur
frá liðinni tíð, Vinur minn Gráni, Sjón-
varpsloftnetið og Óvænt tafllok.
Utgáfustjórinn greinir lítið frá
sínum hlut annað en aö velja og hafna
og senda þaö til baka sem eigi voru
smásögur þótt öröugt sé oft um að
segja hvað er smásaga og hvað er frá-
sögn eða skýrsla um raunverulega at-
Bókmenntir
Jónas Guðmundsson
burði þar eð fyrir kemur (í bókinni) að
nafngreindir menn koma við sögu, en
ljóst er þó aö höfundar eru komnir mis-
langt í vinnu innan hins agaða smá-
söguforms. Það sama á við hvort held-
ur menn skrifa sér til frægðar eða hug-
arhægðar. Þó finnst manni að sumar
sögurnar hefði að skaðlausu mátt
vinna betur og þá segir maður eins og
sænski biskupinn sagði við sveitaprest-
inn: — það verð ég aö segja að þér
predikiö betur en andinn — en prestur-
inn hafði sagt honum frá ræðugerð
sinni og aðferð sem var sú að vera með
skrifað til að hita sig upp. Svo læt ég
andann um restina og tala þá blaða-
laust.
Lærdómsrík verkaskipti
Haukar í homi koma víöa viö. Við
Af svölun-
um heima
Vfðáttur.
Ljóö.
Sigvaldi Hjálmarsson.
Bóklýsing:
Snorri Sveinn Friðriksson.
60 bls.
Hliðarskjálf 1984.
Sigvaldi Hjálmarsson hefur nú sent
frá sér ljóðabókina Víðáttur en Sig-
valdi (f. 1921) hefur fengist við orðið
lengi, fyrst sem blaðamaður á fá-
tækum blöðum sem voru aö missa
kaupendur af því að draumamir höfðu
ræst þannig að menn fóru með lífs-
þorstann annað. Og þaö gjörði Sigvaldi
reyndar líka þegar hvunndagslífið meö
sínum gráu dögum fór að verða honum
ofviða.
Hann minnkaði við sig launavinnu og
byrjaði að leita á nýjum miðum eftir
að hafa séð þúsundáraríkið leysast upp
í launaflokka og bónus, og þjáningin
fékk vinnu í sjónvarpi og bubbi. En á
þetta er minnst vegna þess að
höfundur þeirrar Víöáttu, sem nú er út-
listuð í um þaö bil fjörutíu kvæðum
sem skipt er í fimm kafla er bera heitið
Hengiflug, Tilbrigði við kvöldið, Úr
djúpunum, Hver ert þú og Utan alfara-
leiða, hefur tekið lífið nokkuö öörum
tökum en fólk almennt gerir, hefur
farið í langar ferðir með þotum og
lestum til þess að leita uppi ný viöhorf
og er aukinheldur vel lesinn, eða betur
/ÍÍeIMGK
/fe>ÖNIMUR\
/VIMUEFIMIV
Áfengi og
önnur vímu-
efni eiga aldrei sam-
leiö meö akstri, hvorki á
ferðalagi né heima við.
Ekkert hálfkák gildir í„éumferðar
þeim efnum. MrAo
Bókmenntir
Jónas Guðmundsson
að sér í dulspeki og heimspeki en rit-
höfundar og skáld almennt, sem þá
annaðhvort yrkja með öðrum líffærum
eða skrifa fy rir markað.
Og ef til vill er fyrsta kvæðið í nýju
bókinni meira til leiðbeiningar en þaö
sem að framan var sagt; þaö nefnir
hann Útlegð:
„Meðsamhljóða
atkvæðum
er mér vísað á brott
úr nútímanum
og ég flý
inní f jarlæga tið
þarsem engir sjást
á ferli
nema útlagar
sem einungis vita
hvert þeir eru ekki
aö fara
horfa í augun
á sjálfum sér
og breiða andartakið
yfirsálina.”
Heimspeki og orðaleikur
Sigvaldi Hjálmarsson fer að dæmi
nútíðarskálda og heldur sig fyrir utan
hið hefðbundna ljóðform sem svo er
nefnt. Arkitektúr, eða uppsetning
kvæöanna, er breytilegur og hann
rímar lítið. Auk þess eru kvæðin stutt
því í svoleiðis kvæðum hendir það
skáld stundum aö yrkja dálítið meira
eftir að kvæöið er raunverulega búið
lesum um mann sem útskrifaðist af
sjúkrahúsi, líkt og fangi eftir langa af-
plánun. Uti bíður lífið með aðra þján-
ingu og öðruvísi gleði. Viö förum í fín
boð. Við stundum hafnarvinnu og ang-
istin fer til sjós. Utgerðin í þeirri sögu
er því sams konar ímyndun og önnur
útgerð.
Án efa eru þeir til er telja sig þekkja
gott fé ef þeir sjá þaö og koma því auga
á ýmsa agnúa á þeim sögum er les-
endurnir tóku aö sér að rita fyrir bóka-
félag sitt. En annað kemur líka á móti,
sumt sem fellur undir einlægni, annað
undir reynslu, t.d. þegar von er á
„homum í búið”.
Vera kann, að ritstjóri bókarinnar
hafi farið á ystu nöf í skilgreiningu
sinni á „smásögu” en Haukur í homi
líöur þó ekki fyrir þaö. öðru nær.
Þaö er einnig auðsætt, ef betur er að
gáð, að þessi nýja verkaskipting er á
vissan máta lærdómsrík.
Til erugrimmir lesendur, vondir höf-
undar og svo auðvitað allt þar á milli.
Fyrir lesanda er þaö gott að fá tæki-
færi til þess að spreyta sig við sagna-
gerð í landi þar sem menn telja aö
greindir alþýöumenn riti bestu bréfin.
Og fyrir höfunda er einnig fróðlegt að
vita um hvaö og hvemig lesendur bera
sig að. Af því má ef til vill ráöa í hvaöa
farvegi þeir vilja hafa ritað mál. Hvort
þeir vilja láta söguna streyma fram
hægt eins og Dimmu, eöa í straumfalli
stríöu; eða hvort um sams konar misk-
unn og hamingju er beðið hjá lesanda
og höfundi.
Um einstaka höfunda fjöllum við
ekki hér, aðeins um þessa tilraun sem
heild. Og ég hygg að hún sé til eftir-
breytni, fremur en hitt.
Jónas Guðmundsson.
Sigvaldi Hjálmarsson.
því í raun og veru snerist þaö aðeins
um eina setningu eöa tvær, eða fáein
orð. ViðþaðsleppurSigvaldi.
Og við höfum ekki lesið lengi þegar
okkur verður það ljóst að þessi smá-
vers eru yfirveguö; sumsé að höfund-
ur kastar ekki höndunum til hlutanna.
Þó er ekki alltaf ljóst hvað er orða-
leikur og haft til skemmtunar og hvað
er táknmál. Til dæmis segir á einum
stað: „. . . er mér auðnaðist / aö
brenna eldinn / og drekkja vatninu. /
Síðan horfi ég rór / útá miklubraut / af
svölunum / heima...”
„Eg er ekki ekki staðinn upp til aö
kappræða um paradís,” sagði
presturinn í einni af sögum Indriða G.
Þorsteinssonar. Og það sama má segja
um ljóð Sigvalda Hjálmarssonar þótt
þau séu á vissan máta andleg. Og þótt
ljóðmyndir séu ekki allar jafngóðar,
eða auöskildar, þá lífgar myndmál
höfundar upp á kvæðin. Ef til vill mætti
nefna sum þeirra abstraktionir eins og
til að mynda kvæðiö Ýlustrá.
Þetta er ekki löng bók aflestrar og
þótt eigi sé Sigvaldi stefnuhöfundur þá
koma efnistök hans á óvart. Og les-
andinn veröur ofurlítiö skáld líka.
Jónas Guðmundsson.