Dagblaðið Vísir - DV - 23.03.1985, Síða 21

DV. LAUGARDAGUR 23. MARS1985.
21
„Já, þetta var svo sannarlega eins og í
draumi,” sögðu þær Rut Káradóttir og Sigríöur
Ingvarsdóttir frá Húsavík, eftir aö DV haföi gert
þeim kleift aö láta draum þeirra, um aö komast til
Vestmannaeyja og kynnast námi í Stýrimanna-
skólanum þar, rætast. Draumaferö þeirra Siggu
og Rutar var farin um síöustu helgi og tókst aö
þeirra sögn í alla staöi mjög vel.
En þaö haföi ekki gengið alveg eins og í sögu aö
koma þessari ferö á því veðurguðirnir voru ekkert
of gefriir fyrir flakk þeirra stallsystra og höföu
tekið í taumana þegar ferðin var upphaflega
áætluð.
Harðbrjósta
veðurguðir
Ráögert haföi veriö aö ferðin hæfist fimmtudag-
inn 7. mars og voru þær Sigga og Rut vaknaöar
óvenju snemma þann morgun, búnar aö pakka
niöur kvöldiö áöur öllu sinu finasta pússi, ball-
kjólunum, skólafötunum og auövitað „sjógallan-
um” því þær voru að fara að kynnast námi skip-
stjómarmanna suöur í Vestmannaeyjum.
Hvorug þeirra haföi áöur komiö til Eyja og
höföu þær gert sér far um þaö aö vita nú eitthvað
um staðinn áöur en þær kæmu þangað, svo að
sjóaragæjamir í Eyjum myndu ekki reka mennta-
skólapíurnar aö norðan alveg á gat þegar þær
kæmu í heimsóknina til þeirra. Höfðu þær því eytt
góöum tíma á bókasafni og lesiö allt sem þær
komust yfir sem á einhvern hátt f jallaöi um Vest-
mannaeyjar, náttúru eöa mannlíf.
Þennan umrædda fimmtudag var loksins stund-
in mnnin upp. Draumurinn, sem þær höföu alið í
brjósti sér um hríö, átti aö veröa aö veruleika
þennan dag. Nú skyldu þær fá aö kynnast þvi af
eigin raun hvemig Vestmannaeyjar og mannlífiö
þar væri í raun og vem, skyldu bækumar á bóka-
safninu gefa rétta mynd af þvi eða ekki?
Þær fengu frænda Rutar til aö skjóta sér út á
Akureyrarflugvöll, þegar aö því kom aö halda
skyldi af staö. Veörið var nú ekki eins og best
veröur á kosið á Akureyri þennan dag en þær tóku
ekki eftir þvi enda var ekkert nema birta og gleöi í
huga þeirra. Þegar út á Akureyrarflugvöll var
komiö flýttu þær sér út úr bílnum, kvöddu bílstjór-
ann í flýti og þrömmuöu inn í flugstöðina meö allt
sitt hafurtask. Bilstjórinn haföi á orði viö þær
hvort þær vildu nú ekki athuga þaö hvort flugfært
væri en þær létu þaö sem vind um eyru þjóta og
sögðu honum bara aö fara aftur í bæinn, þær væru
farnar af staö til Ey ja hvaö sem hver segði.
En þær heföu betur látið bílinn bíða meöan þær