Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.1987, Blaðsíða 28

40
FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1987.
sM4

Smáskifa vikunnar
Level 42 - To Be With You
Again (Polydor)
Þessir piltar láta ekki deig-
an síga, hver gæðasmellur-
inn rekur annan; þetta lag
stendur þeim tveimur síð-
ustu, Lessons In Love og
Running In The Family,
lítið sem ekkert að baki.
Takturinn er traustur og
viðlagið lætur ljúflega í
eyrimi. Hreinasta afbragð.
Aðrar nokkuð góðar
Siouxie And The Banshees
- The Passenger (Polydor)
Siouxie And The Banshees
hefur tekist einkar vel að
halda þessum hráa fersk-
leika sem pönkið innleiddi
í poppið og bætt við reynsl-
unni og nútíma hljóðupp-
tökutækni. Hér er rokkað
í anda Doors sálugu og
skreytt með skemmtilega
útsettum blásturshljóð-
færum. Dúndurgott lag.
Los Lobos - One Time, One
Night (London)
Léttur og hress kántrífíl-
íngur í nútímastíl, einfalt
lag þar sem raddir og gítar-
spil leika aðalhlutverkið
en harmónikkan kemur við
sögu sem sólóhljóðfæri.
Þetta lag er glæsilegur full-
trúi nýja bandaríska
sveitarokksins.
The Smiths - Sheila Take A
Bow (Rough Trade)
Smiths með enn eitt stutt
og laggott lag ekki í ósvip-
uðum dúr og síðustu
smáskífur en að þessu sinni
öllu meiri þyngd í gítarspil-
inu, smá þungarokkssánd á
köflum og strengjaspil inná
milli. Laglínan glaðleg og
grípandi og Morrissey
bregst ekki við hljóðnem-
ann.
Aðrar síðri
Bangels - Following (CBS)
Þetta er undarlegt lag að
gefa út á smáskífu. Það er
ekki slæmt sem slíkt en
afskaplega óspennandi,
þunglamalegt og dapur-
legt.
Bon Jovi - Wih Or Without
You (Vertigo)
Mikið er þetta útjöpluð
tugga sem Bon Jovi eru að
japla á í þessu lagi. Stæl-
ingin á Stairway To
Heaven er pínlega augljós
með kassagítarkafla í byrj-
un og trukkið aukið
smámsaman. Þessir menn
hafa greinilega enga sam-
visku og ættu að biðja Led
Zeppelin afsökunar á fram-
ferðinu. -sþs-
Prince - Sign Of The Times
Tákn snilldarínnar
Hæfileikum manna er misskipt eins-
og kunnugt er, það sem tekur einn
óratíma og ómælt erfiði leikur í hönd-
unum á öðrum og snilldin Ijómar af
hverju handbragði. Þannig hefur
Prince Roger Nelson tvímælalaust
fengið mun drýgri skerf af tónlistar-
gáfum í vöggugjöf en heilu hljómsveit-
imar hafa fengið til samans.
Þessu til sönnunar má nefna að þeir
eru ekki margir tónlistarmennimir
innan við þrítugt sem leika sér að því
að gefa út tvöfalda plötu ár eftir ár,
semja öll lög og sjá aukinheldur um
obbann af hljóðfæraleiknum og útsetja
og stjóma upptöku í ofanálag.
Það er fátt viðkomandi tónlist sem
ekki virðist leika í höndunum á þess-
um litla spjátrungslega Ameríku-
manni og á þessari nýju plötu sinni
fer hann á kostum enn eina ferðina.
A siðari árum hefur tónlistartíma-
bilið kringum 1970, sým- og blómatón-
listin, verið Prince mjög hugleikið.
Hefur þetta bæði komið iram í tón-
smíðum hans og ennfremur í skreyt-
ingum á plötuumslögum. Og nú hefur
Prince tekið upp eitt helsta tákn þess-
ara tíma, friðarmerkið fræga og kallar
það tímanna tákn í titli þessarar plötu.
Tónlistin er samt alls ekki einskorð-
uð við þetta tímabil; Prince hleypur
fram og aftur í tíma og tónlistarstefn-
um og virðist sama hvar hann ber
niður, allt hljómar einsog hann hafi
sérhæft sig um langt skeið á viðkom-
andi sviði.
Fjölbreytnin er semsagt mjög mikil
á þessum plötum en engu að síður
tekst Prince að gera úr þessu sam-
stæða heild og þar á hinn mjög svo
sérstæði persónulegi stíll hans stóran
þátt.
Það er engum blöðum um það að
fletta að þessi plata er eitt af meistara-
stykkjum þessa árs og jafhvel undan-
farinna ára. Það sannreyna þeir sem
hlusta.
-SÞS-
Beastie Boys - Licensed To
Götuóeirðir
Vinsældum fylgja gjaman óvin-
sældir. Þannig er það í tilviki Beastie
Boys, þriggja götustráka frá New
York sem brotist hafa til frægðar og
frama. Þessi frumraun þeirra seldist
eins og heitar lummur vestra og sat
lengi vel í toppsæti bandaríska breið-
skíftilistans. Hins vegar er háttemi
þremenninganna slíkt að þeir falla
umsvifalaust alls staðar í ónáð. Þann-
ig setti óróaseggurinn Billy Idol upp
fylusvip yfir látunum í þeim við af-
hendingu Grammyverðlaunanna á
dögunum. Svo bregðast krosstré sem
önnur tré.
Beastie Boys feta í fótspor Run DMC
sem að sönnu má segja að hafi mtt
braut rapptónlistar inn á hinn al-
menna markað. Reyndar er upptöku-
stjóri DMC, Rick Rubin, með í ráðum
á þessari plötu og víst er að reynsla
hans hefur komið nýliðunum í góðar
þarfir. I stuttu máli sagt þá er Lic-
ensed To 111 ein allra hressilegasta
plata um árabil. Kemur þar margt til.
Útsetningar laganna 13 em fyrir það
fyrsta kapítuli út af fyrir sig. Ásamt
berorðum og persónulegum textum
piltanna verður útkoman eins konar
hevy metal stórborgarrapp!
Hið dýrslega eðli Beastie Boys er
sem sé lifandi komið á þessari plötu.
Þeim er ekkert heilagt. Þeir em mestu
karlrembusvín, blóta og klæmast þeg-
ar þeim býður svo við að horfa. Á
Licensed To 111 em mörg dæmi um
slíkt og sanngjamt að leyfa hveijum
og einum að leggja eyrum við því. Af
frambærilegustu lögum plötunnar má
nefna Fight For Your Right (To
Party), No Sleep Till Brooklyn, She’s
Crafty, Brass Monkey og Girls.
Satt best að segja skiptir litlu hvar
borið er niður. 13 er í þessu tilviki
happatala. -ÞJV
Dolly Parton, Linda Ronstadt, Emmylou Harris - Trio
Sveitasæla
Það em svo sannarlega engin smá-
stimi sem leiða saman hesta sína á
Trio. Dolly Parton, Linda Ronstadt og
Emmylou Harris. Þetta samstarf þess-
ara þriggja söngkvenna kemur
kannski á óvart í fyrstu. En þegar að
er gáð ætti engin að undrast.
Allar eiga þær uppmna sinn í vestur-
ríkjum Bandaríkjanna, em jafngaml-
ar, Dolly og Linda fæddar 1946 og
Emmylou 1947 og leiðir þeirra hafa
legið af og til saman á löngum sóló-
ferli. Linda og Emmylou hafa aðstoðað
hvor aðra við gerð platna og báðar
urðu til þess að vekja athygli á laga-
höfundinum Dolly Parton með því að
syngja inn á plötur lög eftir hana.
Það er því ábyggilega mörgum
ánægjuefni að nú orðnar reynslumikl-
ar söngkonur sem hafa komið víða
við, skuli þær koma saman og gera
eina plötu og nefnt hafa þær hana
Trio. Og trúar uppmna sínum skal
engan undra að meginefni plötunnar
em sveitasöngvar.
Lögin em úr sitthvorrri áttinni, flest
gömul. Aðeins eitt nýtt lag lýtur dags-
ins ljós Wildflower eftir Dolly Parton.
Parton er sú eina þeirra sem eitthvað
að ráði hefiir fengist við lagasmíðar
og á hún eitt annað lag, sem komið
er til ára sinna The Pain Of Loving
You. Lög hennar em hrein sveitatón-
list, svo er einnig Hobo’s Meditation
sem er eftir einn frumkvöðul sveita-
tónlistar Jimmie Rodgers og þjóðlögin
tvö Rosewood Casket og Farther Al-
ong.
Allar þijár hafa ekki eingöngu átt
við sveitatónlist. Sérstaklega kemur
Linda Ronstadt víða við, hefur meðal
annars leikið við ágætan orðstír í
söngleikjum. Og til að fá fjölbreytni í
lagavalið er hér einn gamall slagari
To Know Him Is To Love Him eftir
Phil Spector, sem hann samdi í byrjun
rokktímabilsins og fara þær ágætlega
með það lag. Samt er það lag Lindu
Thompson Telling Me Lies sem grípur
mig mest. Þar fara þær Linda og Em-
mylou vel með gott lag.
Að gera upp á milli þessarra kvenna
er óframkvæmanlegt. Dolly Parton er ‘
eins og samnefriari fyrir þær söng- i
konur sem eingöngu eiga við sveita-
tónlist og á hún erfiðast þeirra með .
að losna úr viðjum þessarar tónlistar. j
Aftur á móti hinar tvær hafa ekki
haft mikið fyrir því að söðla um. I
heild er Trio plata sem flokkast undir
sveitatónlist þó fráhvörf séu.
Útsetninghar eru látlausar, allt
sparð, þó fá þeir að njóta sín Albert
Lee og Mark O’Connor á gítara, nia-
dólín og fiðlu. Allt samt átakalaust
og smekklegt eins og allt á þessari
plötu. HK.
Sæl nú . . . Nýsett lög í Bret-
landi varðandi hertar reglur
um heimsóknir erlendra tón-
listarmanna til Bretlands
hafa orðið tilefni mikilla
deilumála þar i landi. Gagn-
rýnendur laganna fengu
ágætisvopn uppí hendurnat
á dögunum er bandariskur
góðvinur Genesis, P. Orridge
(leiðtogi Psycic TV sem hing-
að kom um árið) kom til
Bretlands og var handtekinn
á Heatrowflugvelli fyrir það
eitt að hafa tvo gítara í far-
teski sínu. Viðkomandi
maður hafði ekki sótt um
neitt leyfi til opinbers tón-
leikahalds eða hljóðfæraiðk-
unar til breskra yfirvalda en
þau þóttust viss um að hann
ætlaði engu að síður að
stunda slíkt í leyfisleysi og
banni. Þvi var maðurinn
handtekinn og honum haldið
föngnum í 24 klukkustundir
en þá skarst breska innan-
rtkisráðuneytið i leikinn og
gaf manninum náðarsamleg-
ast leyfi til að dvelja á
breskri grund i tvær vikur.
Islendingar eru þvi beðnir
að athuga að vera ekki að
þvælast með gitar til Bret-
lands að óþörfu . . . Svik og
prettir viðgangast útum allt
og að undanförnu hafa svíka-
hrappar og hrekkjalómar birt
auglýsingar i breskum blöð-
um þess efnis að þeir selji
miða á hina og þessa útitón-
leika i Evrópu i sumar og
að meðal skemmtikrafta séu
The Smiths. Svo langt hafa
þessir þorparar gengið að á
dögunum sáu Morrissey og
félagar sig tilneydda til að
birta frétt frá sér þar sem
fólk er varað við þessum
sölumönnum. Smiths hafa
ekki samið um uppákomur
neins staðar í Evrópu í sum-
ar enn sem komið er. . . Við
og við lenda þekktar hljóm-
sveitir í þvi að einhverjir
garmar úti bæ segja hljóm-
sveitina hafa stolið frá sér
lagi. U2 eiga nú í rimmu viö
hljómsveit sem heitir Ban-
quet Of Blue Roses, en
talsmenn hennar segja að
lagið With Or Without You
af plötunni The Joshua Tree,
sé stolið frá Banquet Of Blue
Roses. Segja þeir að hljóm-
sveitin hafi sent lagið Candi
Floss til hljómplötufyrirtæk-
isins sem gefur út plötur U2
og þar hafi Bono og félagar
einfaldlega stolið því, breytt
litillega og sett við það nýj-
an texta. Ekki er taliö að
U2 menn þurfi að hafa af
þessu áhyggjur því Banquet
mennirnir halda þvi ennfrem-
ur fram að Bob Geldof hafi
stolið Band Aid laginu, Do
They Know Its Christmas,
frá þeim. Ekki með öllum
mjalla senrsagt ... -SÞS-