Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1987, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 27. NÓVEMBER 1987.
Lesendur
Innkaupaferðir til útianda:
Merki um velmegun
eða sjúkt efnahagslrf?
Bjarni Sigurðsson skrifar:
Það er í tísku núna að óskapast
mikið vegna ferða íslendinga til
útlanda í innkaupaferðir. Síðast í
gærkvöldi var á Stöð 2 sérstakur
fréttaþáttur um málið. Mér fannst
þar, sem annars staðar, þegar þetta
mál er rætt, að þeir er heima eru
setji sig í stellingar, eins hvers kon-
ar dómarasæti, og hvessi augun
eða setji í brýrnar.
í sama fréttatíma var einnig við-
tal við viðskiptaráðherra og- hann
var mun raunsærri í umfjöllun
sinni og sagöi sem var að þetta
væri sjálfskaparvíti að miklu leyti,
tollar væru hér óþarflega háir á
ýmsum nauðsynjavörum og fleira
í þeim dúr.
Ráðherra bætti raunar við aö
þessar ferðir væru nú kannski ekki
eingöngu farnar til þess að gera
innkaup. Ekki mætti gleyma því
að verið gæti að fólk notaði þessar
ferðir sér til ánægju líka. - Þessi
þáttur er sjaldan ræddur en er þó
mikilvægur í umræðunni.
Fargjaldið til Glasgow eða Amst-
erdam er nefnilega ekki svo hátt
að fólk gerir góð kaup að fara til
þessara nágrannaborga og borga
kannski milli 15 og 17 þúsund krón-
ur fyrir flugfar og gistingu í þrjár
„Annað og betra andrúmsloft en hér heima,“ að sögn, segir bréfritari.
Götumynd frá Amsterdam i Hollandi.
til fimm nætur, auk þess að geta
notað ferðina til að gera hagkvæm
innkaup. En þau gerir enginn mað-
ur á þessu landi.
Það getur svo sem verið frei-
standi að sitja heima í stofu og
horfa á Glasgowfara og aðra sem
eru að koma að utan færandi varn-
inginn heim. En mér finnst það nú
ekki vera verkefni fyrir sjónvarps-
menn, kannski á frímiðum frá
flugfélögunum, að elta þetta fólk
sérstaklega uppi til að toga upp úr
því hvað það hafi keypt, hvað það
hafi drukkið mikið af bjór og hvort
það hafi notað Visa- eða Eurokort!
En nú er komið að einni mikil-
vægri spumingu. Eru þessar
utanlandsferðir fólks merki um
velmegun eða einkenni um sjúkt
efnahagslíf þjóðarinnar? Hvernig
sem þessi spurning er til mergjar
krufin stendur eitt upp úr: fólkið í
landinu virðist hafa nóg íjármagn
að spila úr og það sér maður ein-
mitt í þessum sjónvarpsþáttum þar
sem sjá má fólk úr flestum stéttum
þjóðfélagsins flykkjast í innkaupa-
ferðirnar, úr fiskvinnslu, verslun-
arstéttinni, og öðrum stéttum sem
verkalýðsforingjar eru að gera að
ölmusufólki í orði.
Hins vegar má líka segja sem svo
að í þjóðfélagi, þar sem meirihluti
þjóðarinnar fer utan ár hvert, oft
einungis til þess eins að komast af
landinu og njóta annars og betra
andrúmslofts en hér er, að sögn,
og komast betur af fjárhagslega
þann tíma, sem dvalið er í útlönd-
um, hlýtur efnahagslífið a.m.k. að
vera meira en lítið sjúkt. Og
kannski ekki bara efnahagslífið,
heldur andrúmsloftið einnig.
Móðurmálið:
Islensk þjóð til hjálpar
TaugatHringur í
piparjúnkunum?
H.B. skrifar:
Nú geysast íslenskar konur fram
á ritvöllinn á lesendasíðum DV og
er þeim mikið niðri fyrir. Tiiefnið
er innflutningur á kvenfólki frá
Asíuiöndum.
Konur iýsa áhyggjum sínum
vegna kynblöndunar við íslenskst
afbrigöi hins norræna víkinga-
stofns. Ég hef lúmskan grun um
aö þetta sé ekki hin raunverulega
ástæða, heldur sé um að ræða ótta
viö samkeppni og hreina öfund.
Ég veit ekki betur en mörg
hundruð útlenskra karlmanna
flykkist hingað til lands um hverja
helgi til að njóta samvista við íslen-
skar konur sem eru rómaöar fyrir
blíöu sína. Kæru íslensku konur,
ég held að af nógu sé að taka hjá
ykkur. Verið ekki að agnúast út í
hinar austurlensku kynsy stur ykk-
ar.
Nú þegar eyðniplágan heijar á
Vesturlönd verða menn að vanda
val á lífsförunaut sínmn og tel ég
það vera orsök þess að íslenskir
karlmenn sækja í auknum mæli
eiginkonur til Austurlanda.
Eg hef ferðast talsvert um Aust-
urlönd fjær og ég leyfi mér að halda
því fram að á margan hátt stendur
fólk þar á miklu hærra siöferðis-
plani en þjóðir Vesturlanda.
Við höfum ekkert eftii á að líta
niður á þetta fólk. Það er vinnu-
samt og eðlisgreint og fegurð og
trygglyndi austurlenskra kvenna
er við brugðið. Þær stunda td. ekki
vændi nema til að afla sér og fjöl-
skyldum sinni lífsviðurværis. Allt
sem flokkast undir lauslæti er þeim
fjarri skapi. Ég ráðlegg öllum karl-
mðnnum sem vilja eignast tryggan
lífsförunaut að giftast austurlensk-
um konum.
Textar og þýðing
ar á Stöð 2
Spumingin
Hvar finnst þér fallegast á
landinu?
Gylfi Magnússon: I Þórsmörk, svona
fljótt hugsað.
Helga Vigfúsdóttir: Á Fljótsdals-
héraði og þaðan er ég líka.
Jón Egill Bragason: í Skagafirði enda
er ég þaðan.
Sverrir Magnússon: Lómagnúpur í
vetrarsól kl. 7 að kvöldi.
Jóna Ágústsdóttir: í Skagafirði kl. 2
að nóttu, séð ofan af Vatnsskarði.
Edith Sehanz: Ef til vill við Mývatn,
svona í fljótu bragði.
Dómald Ásmundsson skrifar:
íslenska þjóð, ég vil biðja þig hjálp-
ar og bjóða þér mína til þess að fá
ríkisstjórn landsins til að hætta að
neyða okkur til að kaupa vörur und-
ir fölsku vörumerki, eins og viðgeng-
ist hefur undanfarin ár.
Það er ekki ólíkt því að Mjólkur-
samsalan setti helming rjóma í
rjómafernu og fyllti síðan upp með
ólyfjan. Ég tek það hins vegar fram
að þetta myndi aldrei gerast þar og
ríkisstjórnin ekki láta slíkt viðgang-
ast því að það væri hrein morðtil-
raun.
En er þá það sem ríkisstjórnir hafa
leyft drepandi? Ég segi já. Að láta
ráðast á móðurmálið og koma með
erlenda eftiröpun er líka drepandi.
Og sönnunin er þessi:
Eftir að við erum búin að hafa fuli-
veldi í rúm 40 ár hafa 10 ára bðm
ekki eitt einasta íslenskt orö eins og
við notuðum upp úr aldamótunum
síðustu. „Þykjustu“skáldin hrósa
hvert öðru og segja að þjóðin eigi
ekki að lifa á ljóðum gamalla skáld-
goða.
Á þennan hátt svívirða þau Hall-
grím Pétursson, sem ávallt er nýr,
svo og önnur bestu skáld þjóðarinn-
ar, allt fram yfir 1920. Og þú, íslenska
þjóð, vaknar ekki við þessi svívirð-
ingaróp þykjustuskáldanna þar sem
hver fáviskan flýtur ofan á annarri.
Lítum svo á eina vísu úr rímum
eftir Örn Arnar:
Lærði að þekkja bakka, brok,
bólstra, mekki, þoku, fok,
brælu, strekking, rumbu, rok
reynslu fékk um tregðu og mok.
Sjáið orðafjöldann sem barnið fær
frá þessu skáldi. Og öll orðin íslensk
eins og þá var venja. En eftir þykj-
ustuskáldin sést ekkert orð íslenskt
eins og það á að vera eftir tíu alda
gamla hefð.
íslenska þjóð. Ég heföi aldrei
minnst á þetta nema af því að ég
varð fyrir því láni að búa til kennslu-
verk í Ijóðagerð. Upp úr því gæti ég
kennt öllum börnum í Reykjavík,
þeim sem orðin eru læs og geta skrif-
að, öll þau orð sem þau þurfa að
nota. Einnig að búa til vísur sem tald-
ar hefðu verið á hagmælskan
mælikvarða um síðustu aldamót.
Það getur verið að mér tækist að
kenna þetta á einum klukkutíma. En
10 til 12 ára böm væru vart andlega
heilbrigð ef þau þyrftu meira en 2 til
3 tíma.
Að lokum. Fáið alþingismenn eða
aðra sem fara með fjöregg þjóðarinn-
ar til að hafa samband við mig sem
fyrst því vegna lyfjanotkunar og elli
sækir gleymskan fast á mig.
Það yrði óbætt tjón ef þetta færi
með mér ónotað þegar ég hverf héð-
an. Ég tek ekkert fyrir að kenna en
þigg ykkar hjálp til aö hrinda þessu
í framkvæmd.
Hugmynd mín er sú að íslensk börn
geti búið til vísur sem sungnar verði
inn í hljóðeinangruð tæki sem kall-
ast ljóðlárar. Vísurnar yrðu allar
ljóðbundnar, stuðlaðar, samrímaðar
og með hrynjandi.
Kannski kæmi að því að einhverjir
uppgötvuðu menntunarskort sinn!
Vísur eftir, segjum fimm, sex eða sjö
ára börn frá Islandi! Væri það ekki
góð auglýsing erlendis?
Rúnar hringdi:
Ég sé mig tilneyddan að setja fram
skoðanir mínar um ofangreint efni
vegna þess að ég er alls ekki sáttur
við hvernig staðið er að textagerð og
þýðingum hjá þessari annars ágætu
sjónvarpsstöð.
Þeir eiga það til, þýðendumir, að
sleppa þýðingu texta alveg úr, ef
þeim finnst, að því er maður hefur á
tilfinningunni, eitthvað „þungt“
koma fyrir. Auðveldlega má fyrir-
gefa smáyfirsjónir við og við, en þetta
gengur fram úr hófi.
Óþarft er að nefna dæmi, en get þó
látið tvö fylgja hér með: „He was
stoned“ verður: hann var grýttur -
og „Give me the cologne“ verður:
hentu í mig byssunni! Skyldu þýð-
endur hjá Stöð 2 hafa próf, t.d. í
ensku?
Endursýningar á myndum eru
einnig hvimleiðar. Dæmi: íslands
myndin (Iceland) og Rocky 4. Ég hef
margsinnis reynt að ná sambandi við
yfirmann þessara mála hjá Stöð 2,
en án árangurs.
Þið verðið að fara að taka ykkur
heldur betur á Stöðvar-menn, svo að
ég þurfi ekki að fara að endurskoða
afstöðu mína í sambandi við mynd-
lykilinn og framhald áskriftar.
Gaman væri að heyra frá ykkur
um þessi atriði sem ég hef minnst á
hér.
Hringið í síma
2 7 AQrt
JL U o ú
miHi kl. 13 og 15
eða skxifið