Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1987, Blaðsíða 32

‘62
ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1987.
Erlend myndsjá
DV
Óþrjótandi matartyst
með Irfið að veði
Japanir hafa löngum þótt sérkennilegir í háttum sínum. Ekki síst hefur Vesturlandabúum þótt einkennilegt þaö
háttemi þeirra aö snæöa fisk einn, forljótan, sem á ensku nefnist „blowfish" eða blástursfiskur. Kvikindið er nefni-
lega ekki aöeins ljótt heldur jafnframt baneitrað ef ekki er varlega farið. Eitt af líffærum skepnunnar hefur að geyma
eitur sem er tuttugu og fimmfalt banvænna en blásýra.
Japönum þykir hið mesta sport að eta fisk þennan. Kjötiö af honum er ekki eitrað eitt og út af fyrir sig á meðan
eitur hefur ekki borist úr téðu innyfli út í æta hlutann. Það gerist þó reglulega, nokkrum sinnum á ári hverju og
verða þá dauðsföll af því ekkert er til bjargar.
Verði blessuðum mönnunum að góðu.
Kulda-
blundur
Það er óþarfi að láta veðrið hafa
áhrif á fastar, daglegar venjur sínar.
Það finnst henni að minnsta kosti,
þessari gömlu konu sem vön er að
fá sér lúr á gangstétt í miðborg
Madrid. Kuldinn er að vísu bitur en
það má verjast honum með því að
dúða sig vel og vefja um sig sjölum
og teppum.
Vetur konungur ríkir nú víöa og
ekki síst á Spáni. í vikunni gerði
frosthörkur þar, einkum í norðan-
verðu landinu, og mikil snjókoma
olli samgönguerfiðleikum í fjallahér-
uöum.
En, sem fyrr segir, það kom ekki í
veg fyrir miðdégisblundinn hjá
henni þessari enda hefur hún efa-
laust séð og upplifað of margt til að
láta kuldann á sig fá.
Skyldan
kallar
Hann var þunglyndislegur að
yfirbragði, hermaðurinn sem ljós-
myndari kom auga á við baðströnd
í Mexíkó nú í vikunni. Engan þarf
raunar að undra því að það hlýtur
að vera „deprímerandi“ að rölta
innan um léttklædda baðgestina,
sjálfur fullklæddur og þunghlaðinn
vopnum og vígbúnaði.
Einhver verður þó að sinna
skyldustörfum hvernig sem viðrar
og hvert sem umhverfið er. Vænt-
anlega veltir blessaður maðurinn
þó þama fyrir sér þessari eilífu
spurningu: „Af hverju ég?“
Þeir sem heima
bíða og vona
Þegar fók kemst í fréttir, oft vegna misjafnrar hegðunar sinnar, gleymast
oftast þeir sem að því standa, ættingjar og vinir. Svo er um fangana í Atl-
anta og Oaksdale í Bandaríkjunum sem undanfarna viku stóðu í stórræðum
og uppreisnum til þess að verða ekki sendir aftur heim til Kúbu. Heima biðu
eiginkonur, unnustur, mæður og systur, auk allra af karlkyni, biðu og von-
uðu að allt færi nú vel að lokum. Og ekki aðeins aðstandendur fanganna
heldur fangavarðanna og þeirra sem teknir voru í gíslingu líka.
Við látum fljóta með nokkrar myndir af aðstandendum.