Dagblaðið Vísir - DV - 23.01.1988, Side 17

LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 1988.
17
DV-mynd Kristián Ari.
Birgir tekur upp þráðinn: „Fyrir
okkur er þetta spuming um að fá
eitthvað út úr lífmu. Allir sem ég
þekki, að mér sjálfum meðtöldum,
eru í einhveijum pælingum; að
byggja loftkastala og spá í að gera
eitthvað. Málið er að við höfum
látið verða af því meðan aörir sitja
kannski og hafast ekkert að. Það
er lika mikið af fólki sem gerir fullt
af hlutum án þess að nokkur viti
af því. Þetta er líklega spuming um
aðþora.“
„Aleinnímyrkrinu
ég rembist við
aðsnöktaekki...“
(S/hdraumur)
„Viö emm komnir út í það hvort
menn hafi yfir höfuð eitthvaö til
málanna að leggja," segja þeir svo.
„Em menn að spila rokk til að
koma einhveiju frá sér? Snýst mál-
ið um texta eða tónlist? Fyrir okkur
felst ánægjan í því að sjá fólk finna
sig í músíkinni, ekki bara textun-
um, ekki bara í tónlistinni, heldur
Draumnum eins og hann birtist.
Okkur dettur ekki í hug að reyna
að skilgreina rokkið. Það bara er.“
- Hvarkomiðþiðsjálfirinní
myndina?
„Þetta er um leið ákveðin útrás
fyrir okkur, nokkurs konar hreins-
un. Allt sem fólk fæst við hlýtur
að fróa því einhvem veginn. Máliö
snýst um að vera persóna í þjóð-
félagi og vera aö bauka eitthvaö."
Hinn þögli meirihluti situr samt
eftir sem áður í fylgsni sínu. Hver
passar upp á sitt; spyr einskis, von-
ast aðeins til að eitthvað gerist.
Leit kemur ekki til greina.
Þorsteinn J. Vilhjálmsson
Slh draumur á Kruum
vegi-
Ef ég væri á leið út í geiminn
myndi ég taka tvennt með mér til
að minna mig að eilífu á rómantík
borgarlífsins; gráleita bók eftir
Guðberg Bergsson og fyrstu breið-
skifu Svart/hvíts draums.
Þrátt fyrir skínandi birtu borgar-
ljósanna, glæsilegar kauphallir og
nuddtæki á hvert mannsbarn er
eitthvað í þessu þjóðfélagi ekki eins
og það á að vera. Það er ekki við
ríkisstjórnina að sakast. Hér er um
að ræða meinsemd sem býr í bijósti
okkar allra. Hún er misstór og birt-
ist í mismunandi myndum hjá
hveijumog einum.
Svart/hvíti draumurinn er veru-
leikinnuppmálaður, kaldur,
drungalegur, fráhrindandi. Ein-
semdin, sem tónlistin endurspegl-
ar, er næstum áþreifanleg án þess
þó að orsakirnar séu nokkurs stað-
ar sjáanlegar frekar en í lífinu
almennt. Tilveran er eftir sem áður
eitt stórt spumingarmerki.
„Égdrepflugurnarí
gluggakistunni...“
(S/hdraumur)
Fólk ku gera sér ýmsar grillur
um S/h draum'. Skerandi söngur
Gunnars Hjálmarssonar á sinn þátt
í því. Aukinheldur minnir hann
töluvert á teiknimyndahetjuna
Tinna í útliti. Slíkt hlýtur að vekja
athygli.
Á hinn bóginn tekur hann fullan
þátt í hringrás daglega lífsins rétt
eins og aðrir þjóðfélagsþegnar.
Hann er gjaldkeri í banka. Stein-
grímur Birgisson er í hlutastarfi
hjá innflutningsfyrirtæki. Birgir
Baldursson kennir í tónlistarskóla.
Ósköp venjulegt allt saman. Það er
hins vegar í Draumnum sem þeir
sveigja út af alfaraleið. Allir hafa
þeir reynt sitt af hverju í tónlist;
kóperað Dire Straits, stælt Bach-
man-Turner Overdrivé og spilað
Bítlana í bland. „Við vorum bara
vepjulegir, í bílskúrsbandi eins og
hverjir aðrir,“ segja þeir nú, mörg-
umárum síðar.
- Enhvaðgerðist?
„Það gerðist ekkert sérstakt,“
segir Gunnar. „Bara alls ekki
neitt."
Aldeilis gruggugt svar sem ský r-
ist þó þegar hljómsveitir á borð
við Joy Divison og Cure eru nefnd-
ar sem hugsanlegar fyrirmyndir.
Gunnar dregur í land:
„Einn góðan veðurdag fór ég í
Safnarabúðina og keypti af rælni
plötu með hljómsveitinni Birthday
Party. Þá fann ég tilganginn í þessu
öllusaman.“
- Semvarhver?
Hann hugsar sig um. „Ég veit það
satt að segja ekki. Ég hugsaöi bara
með sjálfum mér: þetta vil ég
reyna. Og það gerði ég.“
„Ég játa fúslega að ég er svolítill
öfgamaður í mér,“ segir Birgir. „Ég
vil dunda mér í öfgum, til dæmis í
sentimental tónlist ellegar hráu
rokki. Það skiptir mig máh.“
„Egdansaviðlík
semdansarvið
mig...“
(S/hdraumur)
„Ef eitthvað er þá er Draumurinn
aö poppast upp og verða melló,“
segja þeir báðir ákveðið. „Við verð-
um að fara að endurskoða þaö.
Prógramm tekur auðvitað alltaf
mið af viðbrögðum áheyrenda. Þeir
ráða ferðinni aö vissu leyti. Málið
snýst um að láta teyma sig alla leið
eða reyna að sporna við fótum;
hverfa til baka og leita nýrra leiða.
Sú spuming vaknar hjá okkur,
þegar við hlustum á plötuna, hvort
þetta hafi veriö það sem við ætluð-
umaðgera.“
- Hvaðvilduðþiðgera?
„Sjáðu til," segir Birgir, „ef mað-
ur er að spila nákvæmlega það sem
maöur fílar þá lætur manni best
að gera það heima hjá sér. Maður
þarf alltaf að laga sig að ákveönu
marki aö því sem maður heldur að
fólk vilji. Hitt er svo annað mál aö
það sem virkar vel á áheyrendur
það virkar að nokkru leyti vel á
mann sjálfan hka. En spurningin
er þessi: Hvað viljum við sjálfir?
Eins og er þá erum við á bersvæöi.“
„Heldsvofastí
voninaaðdraum-
arnir riðlast til..
(S/hdraumur)
- Hvaðankemurþessikraftur
sem fær ykkur til að aðhafast eitt-
hvað.spUarokk?
„Löngunin býr kannski í öllum,“
er svarið sem Birgir gefur. „Hver
segir að maður þurfi að vera sjúkl-
ingur til að spá í tónhst? Það er
fullt af fólki sem er að spila hrátt
og kraftmikið rokk. Það skilar
sinni vinnu á skrifstofum og ann-
ars staðar, rétt eins og aörir. Mér
finnst þetta alls ekki absúrd."
„Maður sér kannski ekki mótífið
þegar maður er á kafi í þessu sjálf-
ur,“ segir Gunnar. „En um leið og
maður hættir að spila, tekur sér
hvild eða eitthvað, myndast tóma-
rúm. Það er eitthvað sem togar í
mann að byrja aftur.“