Dagblaðið Vísir - DV - 06.08.1988, Síða 22

22
LAUGARDAGUR 6. ÁGÚST 1988.
Ævintýri stór og smá hafa heiUað
margan manninn en stundum getur
ævintýrið skyndilega breyst í mar-
tröð, líka þeim sem þekkjast í hryll-
ingsmyndunum og engan óraði fyrir.
íslendingar fara ekki varhluta af
þvílíkum óvæntum uppákomum þótt
slíkt gerist vonandi ekki oft. Ung ís-
lensk stúlka, Kristrún Gunnarsdótt-
ir, upplifði í bvijun sumarsins skelfi-
lega martröð er hún var á ferðalagi
í Los Angeles.
Kristrún kom til stórborgarinnar í
vor ásamt vini sínum, sem hún kýs
að kalla dulnefninu Einar. Hún
hugðist sækja um skólavist í nokkr-
um myndlistarskólum í Los Angeles.
Tímann fram að hausti ætluðu þau
svo.að nota til að ferðast um Kali-
forníu og næstu fylki.
„Viö þóttumst heldur betur heppin
þegar við kynntumst Ziegler sem að
eigin sögn haíði í mörg ár ekið vöru-
flutningabíl. Sagðist hann þekkja
landið mjög vel og vita hvar væru
fallegir og áhugaveröir staðir. Við
þijú ákváðum þá að leggja saman af
stað í ferðalag. Þetta. var um mánaða-
mótin maí-júní. Til að byija með var
ferðinni heitið í norður, gegnum
Kalifomíu til Oregonfylkis, þar sem
Ziegler sagðist eiga ættingja og vini.
Svo var það aö morgni fostudagsins
3. júní að bifreiðin, sem þau voru í,
var stöðvuð vegna hraðaksturs. Vor-
um við þá stödd á þjóðvegi 97, í rétt
um 50 km fjarlægð frá mörkum Kali-
fomiu og Oregon. Ég og Einar vorum
bæði sofandi í bifreiðinni en vöknuð-
um við samtal Zieglers og vegalög-
regluþjónsins Himburger. Hann tók
ökuskírteini Zieglers til athugunar á
tölvunni sinni í lögreglubílnum. Kom
hann svo til baka og spurði hvort þau
hefðu áfengi í bflnum. Þegar hann
hafði gert lauslega leit á gólfi og und-
ir sætum leyfði hann okkur að halda
ferðinni áfram.
Um 15 mínútum síðar stöðvaði
Himburger bifreiðina aftur. Lög-
regluþjónninn var þá að tilkynna
Ziegler að skírteini hans væri út-
mnnið. Himburger bað okkur öll að
stíga út úr bflnum og spurði mig og
Einar um ökuskírteini sem bæði
reyndust í lagi. En Himburger lét
ekki þar við sitja heldur hóf hann
að tína út úr bílnum persónulegar
eigur okkar. Opnaði hann töskur og
annað án þess að biðja um leyfi, hvað
þá að hann hefði nokkurt opinbert
leyfi.
Vinurinn orðinn
eiturlyfjasali
Og þá skall reiðarslagiö yfir. Upp
úr snyrtitösku Zieglers dró hann lít-
inn poka sem innihélt marijuana, um
það bfl 5 grömm, og iítið meðalaglas
sem Ziegler tjáði honum að innihéldi
kókaín. Það næsta sem gerðist var
að viö Einar vorum látin sitja aðskil-
in utan vegar á meðan Himburger
kallaði á aðstoð fíkniefnalögreglu.
Hún mætti á staðinn og grandskoð-
aði bílinn, með þeim árangri að í fór-
um Zieglers fundust 3 únsur af kóka-
íni og 1 únsa af marijuana. Ziegler
tjáði lögreglunni strax að hann ætti
efnið og við Einar værum ekki einu
sinni í vitorði. Lögreglan sýndi orð-
um hans lítinn áhuga og vorum við
öll þijú færð til næsta fangelsis sem
er í Yreka, 5000 manna bæ rétt við
mörk fylkjanna.
Við vissum ekki hvaðan á okkur
stóð veðrið. Ziegler kom okkur svo
sannarlega á óvart. Hann reyndist
allt í einu vera kókaínneytandi og
sölumaður sem stóð í smygli á milli
fýlkja. Samt hafði hann manndóm til
að skammast sín fyrir óþægindin
sem hann var að baka okkur því
hann margendurtók játningu sína
sem eigandi efnisins, bæði við hand-
töku og eftir að við komum til fang-
elsisins. En allt kom fyrir ekki. Öll
Einar höfðum ekkert á okkar sam-
visku biðum viö með þolinmæði eftir
þvi að þessi misskilningur yrði leið-
réttur. En þrátt fyrir fávísi okkar um
bandarískt réttarkerfi var okkur
strax fariö að gruna að ekki væri
allt með fefldu. Það var því lán í ó-
láni að fóngum í þessu fangelsi er
fijilst að nota síma, svo framarlega
sem hringt er „coflect“. Gátum við

vorum við bókuð inn í fangelsiö með
sömu ákæru. Þegar bókun var lokið
var okkur vísað sínu á hvem al-
menningsklefann.
Það leið á fimmta sólarhring áður
en við komum fyrir dómara í fyrsta
sinn. í millitíðinni hafði enginn spurt
okkur eins eða neins, ekki einu sinrú
hvort við hefðum lögfræðinga eða
hvort sveitarfélagið þyrfti að útvega
almenningsveijendur. Þar sem við
því haft símasamband við íslenska
konu, Gerði, sem við bjuggum hjá í
Los Angeles, tfl að hafa með í ráð-
um.“
Lögregluofiíki
í Kalifomíu?
Kristrún talar um í upphafi að
gífurlegum fjármunum sé eytt í auk-
inn herafla yfirvalda til að stemma
stigu við sölu og dreifingu á eiturlyfj-
um, sérstaklega á kókaíni. En þessi
aukni herafli í leit að glæpamönnum
hafi hins vegar valdið almennum
borgurum alls kyns óþægindum.
Yfirvöld virðast ekki alltaf víta hvar
takmörkin liggja og hafa saklausir
mátt heyja harða baráttu við að
sanna sakleysi sitt, að sögn Kristrún-
ar. Fólk þarf að þola líkamsleit og
Þetta var óhugnanleg tilfinning
Mér var fariö að líða eins og söguper-
sónu í hryllingsmynd. Tekin til fanga
og mátti svo bara sitja á bak vfð rimla
án þess einu sinni að fá að tjá mig
um málið. Við hringdum í Gerði og
sögðum henni hvemig fór í réttinum.
Henni var líka hætt aö standa á
sama. Miðað við þær lögfræðiupplýs-
ingar, sem hún hafði aflað sér, var
",1; ------------
: ..
Kristrún Gunnarsdóttir fyrir utan fangelsishiióiö eftir að henni var sleppt
út haldi. Á ínnfelldu myndinni er Ziegler sem hún og vinur hennar slógust
í för meó og ætluðu þau aó ferðast saman um Kaliforniu. Hann reyndist
svo vera eiturlyfjasmyglari sem af tilviljun komst upp um. Og af tilviljun
voru íslendingarnir með honum I bíl þegar hann var stöðvaður. Þaö þýddi
fangelsisvist í hálfan mánuð.
jafnvel húsleit að ósekju. Af þessum
sökum hefur sprottið upp umræða á
opinberum vettvangi um hættuna á
að lögregluofríki sé að skapast í Kali-
fomíu. Segir Kristrún að sú umræða
hafi jafnan verið þögguð niður þar
sem um ákaflega viðkvæmt mál sé
að ræða og að yfirvöld vifji sem
minnst ræða um þessar aukaverkan-
ir af aðgerðum sínum. ,
Aðeins einn almennings-
verjandi í sýslunni
„Svo klukkan íjögur á þriðjudegi
vorum við færð í réttarsal. Rétturinn
fór þannig fram að ákveðinn var nýr
dómsdagur að viku liðinni og að öll
þijú þyrftu alméfiningsveijanda.
Síðan var okkur vísað aftur til klefa.
í þetta skiptiö mátti líða vika til við-
bótar áður en hreyfing kæmist á
málið og enn hafði enginn spurt okk-
ur stakrar spumingar. \
margbúið að bijóta á rétti okkar.
Gerður óttaöist að yfirvöldum yrði
ekki treystandi til að ganga eðlilega
fram í þessu máli og tók sér því sjálf
ferð á hendur noröur til Siskiyou-
sýslu, í þeim erindum að útvega lög-
fræðinga til vamar. Hún kom tfl
Yreka-bæjar síðdegis á fostudag og
fór strax að hitta Mr. Brown, lög-
fræðing sem henni hafði veriö bent
á. Helgina sem í hönd fór notaði
Gerður tfl að kynna sér bæjarlífið í
Yreka. Komst hún fljótt að því að
eitthvaö væri bogið viö yfirvöld á
þessum stað.
Til dæmis var nýlega kosið um
dómara. Annar af almenningsveij-
endum staðarins bauð sig fram en
tapaði. Hann rauk þá í fússi úr bæn-
um og þess vegna var bara einn al-
menningsveijandi í sýslunni. Hann
átti svo einn að taka mál okkar
þriggja fyrir rétti sem er náttúrlega
ólöglegt.
íslensk ungmenni lentu
í fangelsi í Kalifomíu
- voru farþegar í bíl manns sem reyndist vera eiturlyfjasali