Dagblaðið Vísir - DV - 06.08.1988, Page 39

LAUGARDAGUR 6. ÁGÚST 1988.
5
Kvikrnyndú
Eru stórstjömur pinganna virði?
Ætli flestir ímyndi sér ekki aö
draumur kvikmyndaframleið-
enda sé að Robert Redford, Dust-
in Hoffman eða aðrar ámóta
stjörnur séu tilbúnar að leika í
kvikmyndum þeirra.
Staðreyndin er nú samt önnur.
Oftast er það martröð framleið-
andans aö hafa þessar stjömur
innanborðs og þær eru ekki svo
fáar hugmyndimar að kvik-
ipyndum sem hafa verið kæfðar
í fæðingu vegna þess að stór-
stjarna lýsti áhuga sínum á að
leika aðalhlutverkið.
Það er margt sem veldur því að
stórstjömur em óæskilegar;
geysihá laun, miklar kröfur og
það sem verst er, yfirleitt kostar
það frestun á áætluðum tökutíma
þegar stórstjama á í hlut.
„Þetta er flárhættuspil,“ segir
hinn þekkti framleiðandi Richard
Zannuck. „Stórstjörnur geta ann-
aðhvort verið mikil byrði eða
hjálpað myndinni á markaðin-
um.“ Annar framleiðandi segir
að oft virðist allt vera í himnalagi
meðan á gerð kvikmyndar stend-
ur en þegar upp sé staðið hafi
stórstjaman eyðilagt meira en
gertgagn.
Það eru að sjálfsögðu ástæður
fyrir öllum þessum vandræðum
sem stórstjörnur geta skapað.
Eftir því sem þær em lengur á
toppnum verður erfiðara fyrir
þær aö velja eitthvert eitt handrit
sem passar fyrir þær úr þeim
bunka af handritum sem send eru
tilþeirra.
„Stjömur nútímans eru eins og
asnar sem látnir eru inn á milli
átta heystakka," segir handrits-
höfundurinn Frank Pierson.
„ Asnamir vita ekki á hvaða hey-
stakki þeir eiga að byrja, vilja
helst allt saman.“
Hinn hikandi
RobertRedford
Þegar tökur voru að hefjast á
Under Fire, hinni ágætu kvik-
mynd um ljósmyndara á stríðs-
tímum, fengu aðstandendur
myndarinnar þau skilaboð að
Robert Redford hefði áhuga á að
leika aöalhlutverkið. Þeir ákváðu
að leyna bakhjarhnn, Orion Pic-
tures, þessmn upplýsingum svo
þeir gætu byijað á myndinni með
Nick Nolte í aðalhlutverki.
„Viö fengum næstum tauga-
áfaU,“ segir einn handritshöfund-
urinn, Ron Shelton. „Við urðum
hreinlega hræddir um að kvik-
myndin yrði aldrei gerð.“
Robert Redford er alls ekki vel
við það orð sem fer af honum -
að vera hikandi við val hlutverka
- og hann viil ekki vera sakaður
um að kostnaðurinn aukist hans
vegna. Samt er til langur listi yfir
myndir sem honum vom ætlaðar
en vom aldrei gerðar eða aðrir
leikarar fengnir.
Nýjustu dæmin eru sjónvarps-
myndin Sweetsir sem ekki hefur
enn verið byrjað áogA Place to
Come to sem löngu átti að vera
fullgerð. Nú er beðið eftir að leik-
sljórinn, Sidney Lumet, sé á
lausu, en hann hafði gefist upp á
að bíöa eftir Redford. Þá má ekki
gleyma framhaldinu af The Way
We Were. Meira að segja hin
skapmikla Barbra Streisand bíð-
ur eftir að Robert Redford sé til-
búinn. Þá má geta þess að Red-
ford lýsti áhuga á að leika í The
Springs sem gerð er eftir óklár-
aðri skáldsögu Raymonds
Chandler. Handritshöfundurinn
og framleiðandinn Roger Towne
fékk handritið í hausinn aftur þar
sem óskað var eftir breytingum
og með þeim skilaboðum að Red-
ford gæti svo sem leikið hlutverk-
ið eins og það væri skrifað en það
vantaði í karakterinn eitthvað
sem höfðaði til hans. Þetta sætti
Towne sig ekki við og er búinn
að yfirgefa United Artists sem
vill endilega gera myndina með
Redford í aðalhlutverki.
Ekki er nóg með að United Art-
ists sé með þetta vandmál á hönd-
um sér heldur eru menn þar með
annað verkefni, The Prince of
Tides, sem Redford hefur lýst
áhugaáaðleikaí.
Hér hefur verið rakin rauna-
saga framleiðenda sem hafa átt
viðskipti viö Robert Redford. Að
sjálfsögðu eru til sams konar sög-
ur um fleiri álíka stórstjörnur.
Þetta er það nýjasta af Redford.
Nefna má eitt gamalt dæmi um
hversu hikandi hann getur verið.
Hann hafði undir höndum hand-
ritið að The Verdict í íjóra mán-
uði áður en hann neitaði því.
Leikstjóri átti að vera James
Bridges en hann fékk reisupas-
sann þegar Redford vildi ekki
leika í myndinni og The Verdict
var gerð með Paul Newman í
aðalhlutverki undir stjórn Sidney
Lumet.
Robert Redford hefur svarað
fyrir sig á þann hátt að það sé
djúp gjá á milli þeirra sem ákveða
framleiðsluna og þeirra sem
standa að hstrænni sköpun. Mik-
il óþolinmæði er ríkjandi innan
kvikmyndaiðnaðarins. Þeim sem
hefur einhvern metnað í starfi
sínu er ekki sama hvemig út-
koman er. Framleiðendum er
sama, aðeins ef peningamir skila
sér til baka. Sannarlega skoðun
sem á rétt á sér og er í mótsögn
við sumt hér að framan.
Nýifélaginn
Mörg skemmtileg dæmi em
til um hvemig kvikmynd verður
til. Verður hér rakin ein sorgar-
sagan. Vorið 1986 hafði Twentieth
Century Fox undir höndum
Kvikmyndir
Hilmar Karlsson
handrit My New Partner sem var
endurgerteftirfranskrikvik- .
mynd. Scott Rubin, þáverandi
framleiðslustjóri Fox, sendi stóru
umböösfyrirtæki handritið með
þeim skilaboðum að þeir hjá Fox
gætu vel hugsað sér Danny De-
Vito í eitt aðalhlutverkið. Rubin
varð aldeihs undrandi þegar
hann fékk handritið endursent
með þeirri spumingu hvemig
honum htist á að Dustin Hoffman
og Sean Penn léku aðalhlutverk-
in. Hvemig var hægt að segja nei?
Áður en langt var um hðið var
búið að endurskrifa handritið,
ekki einu sinni heldur þrisvar.
Vitaö var að Hoffman er ná-
kvæmnismaður svo ekki þýddi
að senda honum handrit nema
skothelt væri. Ekki var Hoffman
samt ánægður og stakk sjálfur
upp á Murray Schisgal til að að-
stoöa við handritsgerðina, en
hann hafði ásamt öðrum skrifaö
handritið að Tootsie. Á þessu
gekk í marga mánuði. Handrit
htu dagsins ljós og vom jafn-
harðan sett í ruslakörfuna. Eins
og oft gerist hjá stóm kvik-
myndarisunum var í milhtíðinni
skipt um stjórnanda sem byrjaði
á að reka leikstjórann Martin
Brest sem ráðinn hafði verið. Við
þaö móðgaðist Hoffman og yfirgaf
allt saman. The New Partner
komst því aldrei lengra en á skrif-
borð fjölmargra handritshöf-
unda.
Hoffman og Brest vildu halda
samstarfmu áfram og Rainman
varð fyrir valinu. Eftir árs sam-
starf við undirbúning gafst Brest
upp og sagði að það væri ekki
hægt að vinna með Dustin Hoff-
man, nákvæmnin væri svo mikil
að það minnti helst á smásjár-
skurðlækningar. Það urðu örlög
Rainman að sex leikstjórar voru
ráðnir hver á fætur áður en
Barry Levenson tók loks að sér
verkefnið. Kvikmyndun hófst svo
í maí og er mótleikari Hoffmanns
enginn annar en Tom Cruise.
WarrenBeátty
ogDickTracy
Þá er þáttur Warren Beatty
stór í að drepa hugmyndir að
kvikmyndum. Má þar nefna
mynd um ævi Howards Hughes,
Mermaid, sem var langt komin í
undirbúningi þegar Splash kom á
markaðinn. Var sú mynd aldrei
gerð og nýjasta dæmið af Beatty
er kvikmynd um teiknimyndafíg-
úruna Dick Tracy. Handritshöf-
undamir höfðu lengi verið með
handritið í vinnslu og voru til-
búnir aö byrja þegar Beatty lýsti
áhuga sínu á að leika hetjuna.
Urðu það endalok myndarinnar.
„Þegar hann birtist var aht
ómögulegt,“ segir handritshöf-
undurinn Arty Linson. Hann gat
ekki fellt sig við leikstjórann,
fannst handritið ekki nógu gott,
fékk Elaine May, Herb Gardner
og Martin Scorsese til að koma
með hugmyndir. Þetta ævintýri
endaði á þann veg að Paramount
hætti við aht saman þegar áætl-
aður kostnaður var kominn í
tuttugu og fimm milijónir dohar-
ar.
Warren Beatty hefur samt ekki
gefið Dick Tracy upp á bátinn.
Nú er hann kominn með hug-
myndina th Disney-fyrirtækisins
og vhl leikstýra sjálfur. Sagt er
að hann fái ehefu mihjónir doh-
ara fyrir að leika og leikstýra. Á
þessu sést að þrátt fyrir aht kom-
ast stórstjórnurnar upp með nán-
ast allt sem þær ætla sér.
HK.
Byggt á grein í Premiere.