Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.1988, Page 22

22
LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 1988.
Nauðungaruppboð þríðja og síðasta á eftirtöldum fasteignum: Kársnesbraut 90, efri hæð, þingl. eig. Jóhanna S. Magnúsdóttir, fer fram á eigninni sjálfri miðvikud. 21. sept. ’88 kl. 10.00. Uppboðsbeiðendur em Skattheimta ríkissjóðs í Kópavogi, Guðmundur Þórðarson hdl., Guðjón Ármann Jónsson hdl. og Gestur Jóns- son hrl.
Hlégerði 22, þingl. eig. Sigurvaldi Guðmundsson, fer fram á eigninni sjálfri miðvikud. 21. sept. ’88 kl. 11.30. Uppboðsbeiðandi er Sigurður G. Guð- jónsson hdl.
Marbakkabraut 15, kjahari, þingl. eig. Brynja Birgisdóttir, fer fram á eign- inni sjálfri miðvikud. 21. sept. ’88 kl. 10.45. Uppboðsbeiðendur em Trygg- ingastofnun ríkisins, Gjaldheimtan í Reykjavík, Skattheimta ríkissjóðs í Kópavogi, Tryggingamiðstöðin hf., Bæjarsjóður Kópavogs og Guðmund- ur Jónsson hdl.
Holtagerði 57, þingl. eig. Gunnar Finnbogason, fer fram á eigninni sjálfri miðvikud. 21. sept. ’88 kl. 13.30. Uppboðsbeiðendur em Reynir Karls- son hdl. og Stefán Pálsson hrl.
BÆJARFÓGETINN í KÓPAV0GI

VINNUFATNAÐUR VINNUFATNAÐUR 1
N Höfum fengið mikið úrval
N af vinnufatnaði,
U ódýrum buxum, skyrtum,
F öryggisskóm og margt fleira.
A (Kannið) gott verð,
T (og) góð þjónusta.
N Verið velkomin
A FAGMAÐURINN,
Ð SÍÐUMÚLA 21,
U SÍMI 68-95-15
R
SMÁAUGLÝSINGAR DV
MARKAÐSTORG
TÆKIFÆRANNA
Þú átt kost á aö kaupa og selja
allt sem gengur kaupum og sölum.
Bara aö nefna þaö í smáauglýsingum DV,
hinu ótrúlega markaöstorgi tækifæranna.
Markaöstorgiö teygir sig víöa, Þaö er sunnanlands
sem noröan. vestan sem austan, í bátum sem flug-
vélum, snjóbílum sem fólksbílum, hvarvetna er DV lesiö.
Einkamál. Já, þaö er margt í gangi á markaöstorginu.
en um hvaö er samiö er auövitaö einkamál hvers og eins.
Sumir borga meö fínpressuöum seölum.
Menn nýkomnir úr banka? Þarf alls ekki aö vera.
Gætu hafa keypt straubretti á markaöstorginu daginn áöur.
Smáauglýsingar DV eru markaöur meö mikinn mátt.
Þar er allt sneisafullt af tækifærum.
Þaö er bara aö grípa þau.
Þú hringir...27022
ViÖ birtum...
Það ber árangurl
Smáauglýsingadeildin er í Þverholti 11.
Oplð: Mánudaga-föstudaga, 9.00—22.00
o ER SMAAUGLÝSINGABLADK)
Fjölmiðlar
Fréttamenn tveggja stöðva lýstu atburðinum án þess að hafa hugmynd um hverjir áttu i hlut.
Á réttri leið?
Sælir, lesendur.
Það hefur orðið að ráði að ég skrifi
hér í blaöiö vikulega pistla um fjöl-
miðla, nokkurs konar Qölmiðlagagn-
rýni.
Ég veit varla hvort þessi skrif
standa undir því aö kallast gagn-
rýni. Til þess liggja margar ástæður.
í mínum huga eru tvær veigamestar.
Hin fyrri er sú að til þess að fjölmið-
lagagnrýni standi undir nafni þarf
sá ér hana ritar að fylgjast mjög náið
með því sem í boði er í fjölmiðlum.
Hin síðari er að til þess að skrifa
heiðarlega gagnrýni, sem stendur
undir nafni, verður að meta hlutina
kalt og yfirvegað, án þess að persónu-
leg sjónarmiö komi of mikið fram.
Hvað fyrri ástæðuna varðar þá
held ég að enginn ætlist til þess að
maður, sem jafnframt vinnur fulla
vinnu, hafi aðstæður til þess að fylgj-
ast með öllu því sem í boði er í íjöl-
miðlum, jafnvel þótt vinna hans
tengist fjölmiðlun og hafi gert þaö í
áratugi. Hvað hinni síðari viðvíkur
þá verð ég að segja ykkur það strax
að það sem ég mun skrifa verður
meira og minna mótaö af persónuleg-
um viöhorfum. Raunar held ég aö
meirihluti þeirrar „gagnrýni", sem
birtist í íslenskum fjölmiðlum um
hin og þessi efni, sé gegnsýrður af
persónulegum viðhorfum fremur en
hlutlægu og fræðilegu mati svo þar
er ekki úr háum söðh að detta, en -
æ, æ, þama eru persónulegu við-
horfin strax búin að taka völdin og
ég er farinn að agnúast út í gagnrýni
fjölmiðlanna!
En hvað sem þetta verður kallað
þá mun það snúast um fjölmiöla og
fjölmiðlun - stefnur og aðferðir, mál-
efni og menn.
Óhjákvæmilega verða hinir svo-
nefndu fjósvaka-fjölmiðlar fyrirferð-
armiklir í skrifum sem þessum. Fyr-
irferð þeirra í þjóðfélaginu er mikil;
þeir spila meira og minna inn í allt
okkar daglega líf og svo hafa þeir hka
fastmótaöa dagskrá sem auglýst er
fyrirfram. Vissulega hafa hinir
prentuðu fjölmiðlar þaö líka að hluta
en engu að síður flettum við þeim
með meiri forvitni og nýjungagimi
en þegar við skiptum á milli ljós-
vakamiðla th þess að sjá eða heyra
þá þætti sem hugurinn gimist eða
við höfum ánetjast.
Lj'ósvaka-„byltingin“
Oft heyrist talað um ljósvakabylt-
ingu sem átt hafi sér stað hérlendis
á síðari árum. Vissulega hefur orðið
gífurleg breyting í þessum efnum
sem vel má kaha byltingu. En eins
má líka tala um að við höfum á stutt-
um tíma tileinkað okkur þróun sem
orðið hefur annars staðar á löngum
tíma. Hin opinbera forsjárstefna, að
ríkisvaldið eða fuhtrúar þess skuh
ákveða hvaða efni sé rétt að bjóða á
öldum ljósvakans, hefur víöa gengið
sér til húðar í vestrænum lýðræðis-
ríkjum. Hins vegar er mjög misjafnt
hvemig til hefur tekist að innleiöa
frelsið. Sums staðar hefur það gengið
mjög vel, í öðrum löndum hefur orð-
ið til óskapnaður, kraðak sem kemur
fáum til góða, ahra síst neytendun-
um. í þessum málum hefur sannast
vel að skammt getur verið á milh
frelsis og stjómleysis og að frelsið
er af hinu góða en sfjórnleysið af
hinu vonda.
Þegar ákvörðun var tekin hérlend-
is um að afnema einkarétt ríkisvalds-
ins á útvarpi og sjónvarpi vom uppi
miklar efasemdir um að þetta væri
til bóta. Sumir töldu aö hinar svo-
kölluöu fijálsu stöðvar myndu fyrst
og fremst bjóða upp á ódýrt rusl,
aðrir aö þar myndu viss póhtísk öfl
finna vettvang til þess að hafa óeðh-
leg áhrif á skoðanamyndun og enn
aðrir að sterkir fjármagnseigendur
myndu veruiega ráða því hvaða efni
yrði boðiö og hvemig þaö yröi matre-
itt. Þessir efasemdarmenn urðu samt
að láta í minni pokann og einokun-
inni var aflétt en jafnframt settar
allstrangar reglur um stjórn frelsis-
ins sem ekki átti að verða neinn
óskapnaður. Sett var á koppinn sér-
stök opinber eftirhtsnefnd, útvarps-
réttarnefnd, ef ég kann að nefna
Fjölmiðlar
Magnús Bjamfreðsson
hana, sem manni skhdist að ætti aö
líta eftir því að í hinum nýju miðlum
yrði farið að settum reglum. Um það
hvernig þar hefur til tekist verður
ekki íjallað sérstaklega í þessari
grein en strax skal sú skoðun látin í
ljósi að þar hafi verulegur misbrest-
ur á orðið og reglur virðast þver-
brotnar átölulaust.
En hvernig hefur aö öðru leyti tek-
ist til? Hvað varðar „ruslið“ þá held
ég að hinar nýju stöðvar hafl yfir-
leitt rekið af sér slyðruorðið. Um það
má deila hvort dagskrárstefna þeirra
er ávallt rétt en það hlýtur að vera
mál þeirra sem stöðvarnar reka th
hverra er reynt að höfða. Menn
agnúast gjarna út í „síbylju" nýju
útvarpsstöðvanna og er þá átt viö
mikinn flutning á popptónlist sem
höfðar fyrst og fremst til ákveðinna
aldurshópa. Þaö hlýtur að vera mál
þeirra sem stöðvarnar eiga hvernig
tónhst þeir bjóða upp á og hvemig
þeir skipta dagskránni milli talaðs
máls og tónlistar, svo lengi sem inni-
haldið er sæmilegt að mati þeirra
sem það á að höfða til. Þeir sem eiga
stöðvarnar taka á sig áhaéttuna því
ef fólk ekki vhl hlusta á „síbyljuna“
þá hlýtur hlustunin að minnka og
þar með áhugi auglýsenda á því aö
reka þessar stöðvar.
Hið sama er uppi á teningnum hvað
varðar nýju stjónvarpsstöðina, Stöð
2. Efni hennar var til að byija með
verulega frábrugðið efni ríkissjón-
varpsins. Margir höfðu á orði að hún
væri sambland af þráðlausri mynd-
bandaleigu og diskóteki og sýndi nær
einvörðungu efni frá einu landi,
nefnilega Bandaríkjunum. Það
slyðruorð hefur Stöð 2 rekiö af sér
og hún hefur bryddað upp á ýmsum
nýjungum í innlendri dagskrárgerð
sem mörgum hefði þótt eðlhegra að
sjá á gömlu stööinni sem hefur þjáðst
af einhverri uppdráttarsýki hvað
varðar innlent efni undanfarið.
En hvað með póhtíkina? Ég held
að stjómendum hinna nýju stöðva
hafi gengið nokkuð vel aö fóta sig á
þeirri mjóu línu sem þar þarf að
ganga. Auövitað hafa menn eitthvað
misstigið sig en það hefur líka gerst
undir ríkisforsjá og mun gerast.
Af réttri leið
Þá er það fjármagnið. Þar eru hinar
nýju stöðvar veikastar fyrir að von-
um því rekstur þeirra er fjármagnað-
ur með auglýsingum þeirra sem íjár-
magni stýra. Á það var margoft bent
í umræðunni um breytingu á út-
varpslögum aö þær stöðvar, sem
byggðu á velþóknun fjármagnsins,
væru síst frjálsari en skynsamlega
rekin ríkisstöð. Það hygg ég að hafi
því miður sannast. Sambandið milli
auglýsinga, frétta og dagskrárefnis
er oft mjög hla fahð. Ég trúi því ekki
aö fjármagn hafi aldrei haft áhrif á
fréttamat á þessum stöðvum - til
þess eru starfsmenn þeirra einfald-
lega of klárir!
Fleira mætti gagnrýna. Hin mikla
fjölgun starfsmanna í ljósvakamiðl-
un hefur haft það í fór með sér að
kröfur th starfsmanna hafa bersýni-
lega minnkað á sumum sviðum.
Einkum á þetta við um móðurmáls-
kunnáttuna. Hún er hreint út sagt
hræðheg hjá mörgum starfsmönnum
þessara stöðva, svo slæm að það er
með óhkindum að þetta fólk hafi
slampast í gegnum samræmd próf,
hvað þá stúdentsprófr Þarna er mikið
verk óunnið fyrir þá stjómendur
þessara stöðva sem hafa einhvern
metnað.
Samkeppnin hefur hka á stundum
hrakið annars ágæta fréttamenn af
leið. Tökum sem dæmi flugslysið við
Reykjavíkurflugvöll fyrir nokkm.
Fréttamenn tveggja stöðva lýstu at-
burðum án þess að hafa hugmynd
um hveijir áttu í hlut. Innan um lýs-
ingar á því að þama væri „allt í
köku“ og engin von á lífsbjörgun
komu nákvæmar lýsingar á vélinni
svo ekkert færi nú milli mála hjá
þeim hlustendum sem gátu átt von á
því að ástvinir þeirra væru í „kö-
kunni“. Svo heppnir voru þessir
fréttamenn í það skiptið að útlend-
ingar áttu í hlut en hvað heföi gerst
ef þarna hefðu fyrirmenn þjóðfélags-
ins verið á ferð?
Að því ógleymdu þegar ein stööin
sá ástæðu til sérstaks viðtals við and-
lega vanheilan mann vegna uppá-
tækis hans á íþróttavelh.
En vonandi em þetta bemskubrek.
Magnús Bjarnfreðsson