Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.1989, Qupperneq 4

4
MÁNUDAGUK 19. JÚNÍ 1989.
Fréttir
Ellefu ára drengur flýgur 1 þágu friðar og vináttu:
Flýgur kringum
hnöttinn með við-
komu í Moskvu
- lenti í Reykjavik á þjóðhátíðardaginn
„Meö í farteskinu er friðarbréf
undirritaö af 250 þúsund bandarísk-
um börnum og er þaö stílað til allra
barna Sovétríkjanna. Bréfið mun
Tony sonur minn afhenda Gor-
batsjov Sovétleiðtoga í Moskvu þann
26. júni næstkomandi. Þetta er
lengsta sendibréf sögunnar en það
er 20 metra langt.
Auk þess tókum við með okkur 75
þúsund bréf frá bandarískum böm-
um þar sem þau óska eftir að eignast
pennavini í Sovétríkjunum og mun
hluti bréfanna verða birtur í Pravda,
málgagni sovéska kommúnista-
flokksins," segir Gary Aliengena,
faðir Tonys, 11 ára drengs sem ætlar
sér á næstu vikum að fljúga hringinn
í kringum hnöttinn í þágu vináttu
og friðar.
Lagt var af stað í friðarferðina frá
Kalifomíu í Bandaríkjunum 5. júní
síðastliðinn. Með Tony í förinni eru
faðir hans og móðir, systir hans, 11
ára rússneskur drengur og rússnesk-
ur blaðamaður, auk fulltrúa frá Er-
onik Institude en hann fylgist með
því að það sé Tony sem flýgur lítilli
eins hreyfils Cessnu alla leiðina.
Boðiðtil Kreml
Tony og fjölskylda hans lentu í
Reykjavík 17. júní. Þau fóm í skoðun-
arferð um borgina og skoðuöu meðal
annars Höfða, tóku þátt í 17. júní
hátíðahöldum í Reykjavík og um
kvöldið snæddu þau nautasteik á
Hard Rock Café.
Leyfi hefur verið fengið fyrir Tony
og fjölskyldu hans til að fljúga yfir
sovéska lofthelgi. Þegar Gorbatsjov
frétti af þessu friðarframlagi Tonys
ákvað hann að bjóða honum að koma
til Moskvu þar sem hann ætlar að
hitta Tony og fjölskyldu hans að
máli og sýna þeim Kreml.
Á eftir áætlun
„Ferðin það sem af er hefur gengið
vel, að vísu töfðumst við aðeins á
Grænlandi vegna bilunar í einni af
þremur vélum sem em með í förinni.
Viö emm aðeins á eftir áætlun en
við hyggjumst hraða fór okkar héð-
an, við verðum að gera það því að
okkar er vænst í Leningrad þann 23.
júní og við verðum að vera komin til
Moskvu þann 25.,“ segir Gary.
„Þetta er mjög dýrt fyrirtæki en
við emm styrkt af ýmsum fyrirtækj-
um á leiðinni. Hér á landi er það
Olíufélag íslands sem sér okkur fyrir
eldsneyti og borgar uppihald okkar
og kunnum við því bestu þakkir fyr-
Frá hægri: Susan, móðir Tonys,
Maxim, blaöamaður frá Pravda, fað-
ir Tonys, Gary, rússneski drengur-
inn Cherenikya, Alaina, systir Tonys,
og loks hann sjálfur.
ir. Við vitum ekki hvenær við kom-
um aftur til Kalifömíu, við ætlum
að taka það rólega eftir að við höfum
heimsótt Sovétríkin," segir Gary Ali-
engena að lokum. Síðdegis í gær hélt
Tony og fjölskylda til Osló og þaðan
er fórinni heitið til Stokkhólms, því
næst til Helsinki og síðan til Sovét-
ríkjanna.
-J.Mar
HafnarQöröur:
Tíu þúsund manns sóttu hátíðarhöldin
Tahð er að um tíu þúsund manns
hafi sótt hátíðarhöldin í Hafnarfirði
17. júní. Er það talsvert meira en
búist var við og mun fleira en oft
áður. Dagurinn fór vel fram að sögn
lögreglu en talsverð ölvun var að
kvöldinu. Nokkuð margir unglingar
söfnuðust þá saman í miðbænum og
hafói lögreglan í nógu að snúast.
Einnig var mjög margt saman komið
í miðbæ Garðabæjar.
Lögreglan í Hafnarfirði var með
aukamannskap, enda mikið að gera.
Fangageymslur fylltust. Ekki hafði
verið tilkynnt um nein skemmdar-
verk til lögreglunnar í gær.
-ELA
Fulltrúar tveggja heimshluta, Tony frá Bandaríkjunum og Cherenikya frá
Sovétrikjunum, takast í hendur fyrir utan Höfða. Tony, sem er 11 ára, ætlar
að vinna það afrek að fljúga hringinn í kringum hnöttinn i þágu vináttu og
friðar. DV-myndir S
Poppstjarnan Meatloaf hélt tónleika hér á landi um helgina sem voru nokk-
uð vel sóttir af ungmennum. Þeir sem ætluðu sér að sjá goðið sem best
fengu að kenna á mannþrönginni og var hún sumum um megn eins og
sjá má á myndinni. Að sögn lögreglu voru talsverðar óspektir eftir tónleik-
ana. Allt endaði þó vel og menn héldu til sins heima.
-ELA/DV-mynd Hanna
I dag mælir Dagfari
Sendiherra í fýlu
Benedikt Gröndal hefur sagt starfi
sínu lausu sem sendiherra. Bene-
dikt heldur því fram að utanríkis-
ráðherra hafi einangrað sig og lít-
ilsvirt með því að svara ekki bréf-
um eða skýrslum og setja sig í
ferðabann. Aðalástæðan mun hins
vegar vera sú að Benedikt Gröndal
var starfslaus með öllu í ráðuneyt-
inu og nennti ekki lengur að sitja
og naga blýanta frá morgni til
kvölds.
Samkvæmt skipunarbréfi mun
Benedikt Gröndal vera sendiherra
í Kína, Japan og öðrum Kyrrahafs-
löndum. Það er kallað á máli dipló-
mata að vera ferðasendiherra. Það
mun hafa verið viðtekin venja hjá
forverum Benedikts að ferðast
reglulega til þessara landa og átti
Benedikt ekki von á öðru en að
sama regla gilti um hann sem aðra
sem áður hafa verið sendiherrar
fyrir sömu lönd. Jón Baldvin utan-
ríkisráðherra hefur aftur á móti
haft uppi sparnaöarhugmyndir í
utanríkisráðuneytinu og þær hafa
meðal annars bitnað á ferðalögum
til fjarlægra landa.
Nú veröur það að viðurkennast
aö það er ofvaxið skilningi venju-
legra manna eins og Dagfara að
átta sig á því hvaða gagn er af ferð-
asendiherrum. Það er sjálfsagt
bæði ánægjulegt og fróðlegt fyrir
ferðasendiherrann að komast til
sem flestra landa og heilsa upp á
fyrirfólk en hvaða gagn það gerir
íslensku þjóðinni að öðru leyti ligg-
ur ekki á lausu. Japanska þjóðin
eða sú kínverska kærir sig víst
kollótta þótt einhver íslendingur
hafi þar viökomu á góðu hóteli og
heilsi upp á kontórista í utanríkis-
ráðuneytinu í klukkutíma eða svo.
Hitt er rétt hjá Gröndal að ef hann
er ráðinn í það starf að ferðast á
vegum íslenska ríkisins um hálfan
hnöttinn og er svo settur í ferða-
bann þá er lítið varið í það að vera
ferðasendiherra með aðsetur á
Hverfisgötunni. Ekki er heldur að
efa að það er mun leiðinlegra aö
sitja auðum höndum í sama stóln-
um heldur en að sitja auðum hönd-
um í mörgum stólum og mörgum
löndum. Ef veslings Benedikt er
búinn að suða lengi í utanríkisráð-
herra um að fá að leggjast í ferða-
lag og búinn að tilkynna það í dipló-
matapósti að hann sé á leiðinni þá
eru það skiljanlega vonbrigði þegar
honum er ekki einu sinni ansað.
Hvað á einn sendiherra að gera ef
hann fær ekki að ferðast? Menn eru
að hafa fyrir því aö láta sér leiðast
í utanríkisþjónustunni og naga blý-
anta í mörg ár upp á þau býti aö
komast til útlanda. Og svo þegar
þeir fá ekki aö fara til útlanda þá
er auðvitað ekkert gaman lengur í
vinmmni og eins gott að segja upp.
Það er ekki vegna þess að útlend-
ingar sakni þess svo mjög þótt
Benedikt komi ekki í heimsókn.
Heldur af hinu, að Benedikt saknar
þess að komast ekki í heimsóknina.
Hann er búinn aö hlakka til þess
lengi og ætlaði kannske að taka
konuna með og heimsækja bömin
í leiðinni og svo kemur einhver
andstyggilegur ráðherra og leyfir
sér þann dónaskap aö ansa ekki
einu sinni bréfum, hvað þá að
skrifa upp á heimildina fyrir flug-
miöunum! Þetta er ekki nokkur
framkoma gagnvart virðulegum
ferðasendiherra sem aldrei hefur
troöið illsakir við nokkurn ráð-
herra og getur ekki sinnt starfi sínu
nema komast til útlanda. Þeir hafa
ekki telex eða telefax eða síma í
utanríkisþjónustunni og verða að
ferðast í eigin persónu til annarra
landa tíl að útlendingar átti sig á
því að ísland sé til. Benedikt hefur
veriö ráðinn í það starf að minna
aðrar þjóðir á aö ísland sé til á
landakortinu, hann er ráðinn til að
ferðast. Ef hann er síðan settur í
ferðabann er hætt við þvi að enginn
viti neitt um ísland eða Benedikt.
Það er virðingarvert hjá Benedikt
Gröndal að segja upp starfi sínu
frekar en aö sitja aðgerðalaus hér
heima. Það mættu fleiri opinberir
starfsmenn taka sér til fyrirmynd-
ar. Ef aörir opinberir starfsmenn
heföu til að bera þá skapgerð að
fara í fýlu yfir því að hafa ekkert
að gera mætti fækka verulega í rík-
isgeiranum. Jón Baldvin hefur
hingaö til ekki svaraö bréfum
Benedikts. Vonandi gerir hann
undantekningu núna til að stað-
festa uppsögn sendiherrans. Hann
má ekki valda því aö Benedikt þurfi
áfram að gegna embætti sem hon-
um leiðist aö gegna. Það er lítið
gagn af starfsmönnum sem eru í
fýlu.
Dagfari