Dagblaðið Vísir - DV - 06.07.1990, Side 12

12
FÖSTUDAGUR 6. JÚLÍ 1990.
Spumingin
Hver er uppáhalds-
liturinn þinn?
Anna Katrín Hreinsdóttir nemi:
Svartur og hvítur flnnst mér fall-
egastir. Ég geng samt í allavega litum
fotum.
Reynir Guðjónsson, 10 ára: Blár er
uppáhaldsliturinn minn.
Huldis Þorfinnsdóttir húsmóðir: Blár
óg ég á aðallega blá fot. Ég kann líka
vel við alla skæra liti.
Hafdís Jakobsdóttir, starfsstúlka á
barnaheimili: Rauður er upplífgandi
og fallegur. Ég geng í rauðum fótum
en sparifótin mín eru ekki rauð.
Matthildur Gunnarsdóttir félagsráð-
gjafi: Það eru svo margir litir, eins
og til dæmis grænn.
Lesendur
Tíminn hirtir
framsóknarmenn
Hafnfirðingur skrifar:
í Tímanum 27. júní sl. birtist at-
hyglisverð grein O.Ó. um rándýrt og
seinvirkt dómskerfi og eru tínd til
nokkur mál sem lengi hafa svifið í
dómskerfinu. M.a. er vikið harkalega
að máli tengdu Hermanni Björgvins-
syni. - En gefum O.Ó. orðið: „En eiga
skattgreiðendur þessa lands enga
heimtingu á neinni skýringu á hvern
fiandann var verið að þvæla þessu
máli í fimm ár í fleiri dómsstigum
með æmum kostnaði...“
Jú, svo sannarlega. Rannsóknar-
lögreglunni hafði verið kunnugt um
starfsemi Verðbréfamarkaðarins og
starfsmanns hans, H.B., í heilt ár,
áður en það hentaði vissum aðilum
í kerfmu að blása málið upp. Allur
gauragangurinn, m.a. blaða- og sjón-
varpsviðtöl, þar sem talað var um
að nú skyldi hreinsaö til í undir-
heimum fiármálanna, ærðu hálfa
þjóðina.
Kjaftakerhngár og -karlar unnu
kauplaust í eftir- og næturvinnu við
að rógbera náungann. Jón Helgason
dómsmálaráðherra hreifst með
straumnum og sá að ekki mátti
minna duga en skipa rannsóknarlög-
reglustjóra í embætti ríkissaksókn-
ara. - En svo heppilega vildi til að
hysterían stóð sem hæst þegar skip-
að var í embættið.
Allur málatilbúnaður byggðist á
vanþekkingu ákæruvaldsins á því
hvað væru lög í landinu. Skiljanlegt
er að Tímanum blöskri hvemig farið
var með fiármuni skattgreiðenda. En
hvers vegna í ósköpunum þagði blað-
ið þegar framsóknarmenn seldu Víf-
ilfelli útgáfufélag Nútímans sem
hafði tapað 160 milljónum og margir
af forystumönnum flokksins voru í
miklum persónulegum skuldbind-
ingum fyrir? - Auðvitað átti að lýsa
félagið gjaldþrota og láta ábyrgðar-
mennina standa við sínar skuld-
bindingar. Það er a.m.k. gert ef fá-
tækir menn hafa tekið á sig ábyrgð-
ir, sbr. greinarlok O.Ó.
I stað þess komu „refiamenn, sem
hafa próf og embætti upp á að þeir
kunni með lög að fara“„.. menn sem
voru „útsmognir í að sýna fimleika
sína í meðferð laga“ og fóru „glæsi-
legan kollskít (!) fyrir framan
múginn, sem ekki kann lögfræði og
heldur aö þetta sé einhver kúnst“. -
Allt orðrétt úr greininni.
Þessir menn ráðlögðu að selja Vífii-
felli TAPIÐ á kr. 15 milljónir. Vífil-
fell hafði grætt svo mikið á kóksölu
að í vandræði stefndi með skattinn.
Framsóknarmenn höfðu tapað svo
miklu á blaðaútgáfu að ábyrgðar-
menn örvæntu um sinn hag. Fjár-
málaráðherra, Ólafur Ragnar, var
með innheimtu á blaöið vegna van-
skila við ríkissjóð. - Gjaldþrot blasti
við. Ólafur gaf eftir, að eigin sögn 2
milljónir (aðrir segja 6 millj.), til að
fá greiddar 2 milljónir!
Hann sagöi að ef hann hefði ekki
gert það hefði útgáfufélagið orðið
gjaldþrota og ríkissjóður ekkert
fengið. Þar sem útgáfufélagið var
ekki lýst gjaldþrota keypti Vífilfell
það daginn eftir, ásamt tapinu, og
ríkissjóður tapaði 80 milljónum
króna! - Ólafur hélt, aldrei þessu
vant, enga vandlætingarræðu á Al-
þingi en lögunum var breytt í skyndi
um áramót svo ekki er lengur hægt
að leggja saman gróða og tap með
svona kúnstum og hafa fé af ríkis-
sjóði. - Hverjir þögðu þá?
Það er ekki einungis í efnahags-
málum sem ísland stefnir hraðbyri í
ríkisforsjá meðan öll Austur-Evrópa
stefnir í frjálsræðisátt. Réttarkerfið,
undir væng Framsóknarflokksins,
er gjörspillt, samanber t.d. greinina
í Tímanum. En það undarlega er að
greinin gengur öll út á það að dóms-
kerfið sé ekki nógu spillt. Greinar-
höfundur hneykslast á því að sak-
sóknari skyldi tahnn vanhæfur í
Hafskipsmálinu. Allir vita þó ástæð-
una. - Samkvæmt greininni virðist
það siðlaust að vera að dæma eftir
lögum, óþarfa útgjöld að rannsaka
mál gaumgæfilega, og nægilegt sé að
saksóknari ákveði hverjir séu sekir
og hverjir „vahnkunnir sómamenn"!
Svar
Ingi Ú. Magnússon gatnamálastjóri
skrífar:
í DV 3. þ. m. birtist bréf eftir Gunnar
Þórarinsson varðandi vinnubrögð
stöðuvarða sem G.Þ. rangnefnir
stöðumælaverði, þar sem þeir sinna
líka rangstöðum bifreiða, og ekki
eingöngu mælunum.
Greinarhöfundur byrjar sinn reiði-
lestur á því að borgarbúar séu í vand-
ræðum með pláss fyrir bílana sína
og þurfi því að leggja hingað og þang-
að. - Hvemig væri ástandið ef mæl-
amir væm ekki og sömu bílamir
lægju í götunni hðlangan daginn?
í bréfinu kemur fram að höfundur
er að ræða plássleysi í miðborginni
en sannleikurinn er sá aö nægjleg
bílastæði eru þar fyrir hendi, í Kola-
portinu, Vesturgötu og í Bakkastæði.
Þá ræðir hann um aö stöðuverðir
sitji um og hggi í leyni th að koma
sektarmiðum á bifreiðar. Hér er um
helber ósannindi að ræða því stöðu-
verðir hafa ákveðnar starfsreglur
sem ekki koma heim við söguburð
bréfritara svo að sú lýsing sem hann
gefur fær ekki staðist. Bheigandinn,
sem fær seðh, bregst misjafnlega við
og margir hverjir vanda verðinum
ekki kveðjur sínar. - Kurteislegar
Vinnubrögð stöðuvarða:
frá gatnamálastjóra
„Hvernig væri ástandið ef mælarnir væru ekki...?“ segir m.a. í bréfi gatnamálastjóra.
útskýringar hans hrökkva því oft
skammt.
Bhastæðasjóður hefur gert margt
th að auðvelda bheigendum notkun
stöðumælanna, m.a. gefið bauka sem
taka 50 kr. peninga, þá eru stööu-
verðir famir að skipta peningum fyr-
ir þá sem hafa orðiö uppiskroppa
með mynt í mælana.
Að lokum skal bréfritari upplýstur
um að bæöi sá er þetta ritar svo og
stöðuverðir hafa nýlega setið nám-
skeið th þess að geta betur komið til
móts við ýmsar uppákomur í starfi,
hvað varðar thhtssemi við borgar-
ana.
Já, nú eru þaö 10 aurarnir sem gilda!
Bensínlækkun um 10 aura á lítra:
Mikil móðgun við almenning
Hjörtur hringdi:
Ég verð að lýsa megnustu fyrirlitn-
ingu minni og móðgun á því athæfi
Verðlagsstofnunar (eða ríkisstjóm-
arinnar) að tilkynna landsmönnm
að lítrinn af bensíni hafi lækkað um
heila 10 aura. - Em þeir aðhar sem
stjórna þessum verðlagsmálum svo
blindir að sjá ekki að svona leikara-
skapur gengur ekki í fólk hér á landi?
Þar sem vörur hafa hækkað ótæpi-
lega síðustu mánuði segir það sig
sjálft aö lækkun á einhverri vöruein-
ingu um 10 aura er ekki aöeins sýnd-
armennska, heldur svo mikhl skort-
ur á dómgreind að þeim mönnum
sem þetta hefur dottið í hug aö setja
fram sem raunhæfa aðgerð í verð-
lagsmálum er ekki frekar treystandi
en hveiju ööru flóni sem er haft við
eitthvert starf fyrir siðasakir.
Jafnvel þótt við útreikning kæmi
fram að útseldur htri af bensíni
(raunar hverju sem er í flokki al-
mennrar neysluvöm, t.d. mjólk, gos-
drykkjum, o.fl.) skuli lækka um 10
aura, getur það ekki verið þess virði
að eyða vinnu í að gera slíkt opin-
bert með öllum þeim kostnaði sem
því fylgir. - Hið sama á að sjálfsögðu
við þegar vörueining hækkar um 10
aura. - Auk þess sem aurar ættu
náttúrlega ekki að viðgangast sem
hluti af gjaldmiðh í þeim hmnadansi
verðlags og verðmerkinga sem hér
er stiginn.
En svo er annað; mér var tjáð, að
oha og bensín hefði lækkað nýlega
um mun hærri upphæðir en fram
koma hér á landi, og það er kannski
það verkefni, sem opinbert verðlag-
seftirht ætti að fara að rannsaka,
hvers vegna erlendar verðlækkanir
skila sér sjaldan eða aldrei th þegna
þessa sérstæða kommúnistaríkis
sem við búum í.